«هوالمحبوب»
این مطالب اختصاصی انجمن کافه نویسندگان هستند و هرگونه کپی برداری از آن حتی با ذکر منبع پیگرد قانونی دارد.
✍? توصیه‌ای به تمام کسانی که قصد دارند داستان بنویسند یا داستانی نوشته‌اند و می‌خواهند برای ناشری بفرستند.
? درست و تمیز بنویسید و به املای کلمات حساس باشید.
? شلخته‌نویسی، املاهای غلط پرشمار، مرتب نکردن متن (Justify) و امثالهم، همگی ذهنیت منفی ایجاد می‌کنند.
? از فونت‌های استانداری مثل Mitra یا Nazanin استفاده کنید.
? نیم‌فاصله بزنید. برای این کار می‌تونید صفحه‌کلید استاندارد فارسی بهار رو نصب کنید. راه‌هایی هم برای تنظیم نیم‌فاصله در نرم‌افزار ورد هست.
مهم‌ترین استفاده‌ی نیم‌فاصله برای «می» استمراری و «ها» نشانه‌ی جمعه. «می‌روم، می‌روی، می‌رود» و «درخت‌ها، پنجره‌ها، خانه‌ها».
در کلماتی که حرف آخر نچسبان دارند، «ها» جمع رو بچسبونید: «رودها»، هرگز ننویسید «رود ها».
کلمات مرکب نیم‌فاصله لازم دارند: خانه‌تکانی، چشمه‌سار، پشت‌بام و...
? نیم‌فاصله یک نویسه‌ی تقریباً نامرئی اما بسیار مهم در خط فارسیه. نزدن نیم‌فاصله یا استفاده‌ی اشتباه از اون، از اعتبار شما و نوشته‌ی شما کم می‌کنه.
? به ذهنیت پشت زدن نیم‌فاصله فکر کنید. برای یک نویسنده «ذهنیت» و «دلیل» باید اهمیت داشته باشه. نیم‌فاصله و فاصله حدومرز کلمات رو مشخص می‌کنند. حدومرزها رو در نوشتن بشناسید و در نظر داشته باشید.
? علائم نگارشی رو درست به کار ببرید. نقطه و ویرگول و نقطه‌ویرگول و علامت‌های تعجب و پرسش (، . ؛ ! ؟) به آخر کلمه می‌چسبند و از کلمه‌ی بعدی یک فاصله دارند.
او گفت: «شیوه‌ی صحیح گذاشتن علائم نگارشی، یعنی نقطه و ویرگول و امثالهم، به این شکل است! متوجه شدید؟»
? در داستان هرگز از حالت‌هایی مثل ؟؟!! یا !!! یا ؟؟؟ استفاده نکنید. این‌ها متن شما رو پراحساس‌تر نمی‌کنند، فقط نشون می‌دن که با کاربرد صحیح علائم نگارشی آشنا نیستید.
? جملاتتون رو یک بار از دید خواننده‌ای بخونید که چیزی از داستان شما نمی‌دونه، سر و ته جملات رو مشخص کنید. جملات رو در هم ذوب نکنید؛ هر جمله‌ی ساده یک فعل مشخص داره، فعل‌ها رو گم نکنید.
? توصیه می‌کنم جمله‌ی مرکبی با بیشتر از سه و نهایت چهار فعل یا جمله‌ی مستقل ننویسید. هرچه جملات ساده‌ی بیشتری رو با هم ترکیب کنید و جمله‌ی مرکب بلندتری بسازید، احتمال خطا بیشتر می‌شه.
? درعین‌حال از نوشتن جمله‌های ساده و تک‌فعلی متعدد پشت‌سرهم پرهیز کنید. چنین کاری متن شما رو بی‌رنگ‌ولعاب می‌کنه.
? روی نثر خودتون کار کنید. متن‌های گوناگون بنویسید و انواع و اقسام جمله‌نویسی‌ها رو امتحان کنید. همیشه در قیدوبند اصول نباشید، اون‌ها رو بشناسید و گاهی بشکنید.
? همیشه توجه داشته باشید که شما کنار خواننده نیستید تا ابهاماتش رو رفع کنید، پس به روشن‌ترین شکل ممکن بنویسید اما حس تعلیق و رمزوراز نوشته رو هم فدا نکنید و اون رو نکشید.
? به پاراگراف‌بندی بسیار توجه کنید. هر پاراگراف هدفی داره؛ هدف این پاراگرافی که دارید می‌نویسید چیه؟ می‌خواید یک صحنه رو توصیف کنید؟ قراره گویای احوال درونی شخصیت باشه؟ یا صرفاً قراره پلی باشه بین پاراگراف قبلی و بعدی یا دو صحنه؟
? هرگز در یک پاراگراف از زبان یا دید بیشتر از یک شخصیت چیزی نگید.
? از پاراگراف‌های بسیار طولانی پرهیز کنید. پاراگراف هرچه طولانی‌تر، دنبال‌کردنش سخت‌تر.
? توصیه می‌کنم که پاراگرافی بیشتر از شش خط (حدود ۱۲۰ کلمه) ننویسید و بین دو تا شش خط نگه دارید.
? گاهی بعضی وصف‌ها به پاراگراف‌هایی طولانی‌تری نیاز دارند، اما تعدادشون رو محدود کنید و پاراگراف‌های بلندتون رو، ترجیحاً براساس محتوا، بشکنید تا خواننده درونمایه‌ی هرکدوم رو راحت‌تر دنبال کنه.
? هروقت داستانی رو برای بررسی به من می‌سپرند، اولین کارم انداختن یک نگاه اجمالی به متن داستانه تا ببینیم آیا نویسنده به پاراگراف‌بندی‌ها توجه داشته یا نه. دیدن پاراگراف‌های بلند پرشمار یک نمره‌ی منفی بزرگه، چون نشون می‌ده نویسنده نتونسته ایده‌ی خودش رو درست تجزیه‌وتحلیل بکنه.
این مطالب اختصاصی انجمن کافه نویسندگان هستند و هرگونه کپی برداری از آن حتی با ذکر منبع پیگرد قانونی دارد.
✍? توصیه‌ای به تمام کسانی که قصد دارند داستان بنویسند یا داستانی نوشته‌اند و می‌خواهند برای ناشری بفرستند.
? درست و تمیز بنویسید و به املای کلمات حساس باشید.
? شلخته‌نویسی، املاهای غلط پرشمار، مرتب نکردن متن (Justify) و امثالهم، همگی ذهنیت منفی ایجاد می‌کنند.
? از فونت‌های استانداری مثل Mitra یا Nazanin استفاده کنید.
? نیم‌فاصله بزنید. برای این کار می‌تونید صفحه‌کلید استاندارد فارسی بهار رو نصب کنید. راه‌هایی هم برای تنظیم نیم‌فاصله در نرم‌افزار ورد هست.
مهم‌ترین استفاده‌ی نیم‌فاصله برای «می» استمراری و «ها» نشانه‌ی جمعه. «می‌روم، می‌روی، می‌رود» و «درخت‌ها، پنجره‌ها، خانه‌ها». در کلماتی که حرف آخر نچسبان دارند، «ها» جمع رو بچسبونید: «رودها»، هرگز ننویسید «رود ها». کلمات مرکب نیم‌فاصله لازم دارند: خانه‌تکانی، چشمه‌سار، پشت‌بام و...? نیم‌فاصله یک نویسه‌ی تقریباً نامرئی اما بسیار مهم در خط فارسیه. نزدن نیم‌فاصله یا استفاده‌ی اشتباه از اون، از اعتبار شما و نوشته‌ی شما کم می‌کنه.
? به ذهنیت پشت زدن نیم‌فاصله فکر کنید. برای یک نویسنده «ذهنیت» و «دلیل» باید اهمیت داشته باشه. نیم‌فاصله و فاصله حدومرز کلمات رو مشخص می‌کنند. حدومرزها رو در نوشتن بشناسید و در نظر داشته باشید.
? علائم نگارشی رو درست به کار ببرید. نقطه و ویرگول و نقطه‌ویرگول و علامت‌های تعجب و پرسش (، . ؛ ! ؟) به آخر کلمه می‌چسبند و از کلمه‌ی بعدی یک فاصله دارند.
او گفت: «شیوه‌ی صحیح گذاشتن علائم نگارشی، یعنی نقطه و ویرگول و امثالهم، به این شکل است! متوجه شدید؟»? در داستان هرگز از حالت‌هایی مثل ؟؟!! یا !!! یا ؟؟؟ استفاده نکنید. این‌ها متن شما رو پراحساس‌تر نمی‌کنند، فقط نشون می‌دن که با کاربرد صحیح علائم نگارشی آشنا نیستید.
? جملاتتون رو یک بار از دید خواننده‌ای بخونید که چیزی از داستان شما نمی‌دونه، سر و ته جملات رو مشخص کنید. جملات رو در هم ذوب نکنید؛ هر جمله‌ی ساده یک فعل مشخص داره، فعل‌ها رو گم نکنید.
? توصیه می‌کنم جمله‌ی مرکبی با بیشتر از سه و نهایت چهار فعل یا جمله‌ی مستقل ننویسید. هرچه جملات ساده‌ی بیشتری رو با هم ترکیب کنید و جمله‌ی مرکب بلندتری بسازید، احتمال خطا بیشتر می‌شه.
? درعین‌حال از نوشتن جمله‌های ساده و تک‌فعلی متعدد پشت‌سرهم پرهیز کنید. چنین کاری متن شما رو بی‌رنگ‌ولعاب می‌کنه.
? روی نثر خودتون کار کنید. متن‌های گوناگون بنویسید و انواع و اقسام جمله‌نویسی‌ها رو امتحان کنید. همیشه در قیدوبند اصول نباشید، اون‌ها رو بشناسید و گاهی بشکنید.
? همیشه توجه داشته باشید که شما کنار خواننده نیستید تا ابهاماتش رو رفع کنید، پس به روشن‌ترین شکل ممکن بنویسید اما حس تعلیق و رمزوراز نوشته رو هم فدا نکنید و اون رو نکشید.
? به پاراگراف‌بندی بسیار توجه کنید. هر پاراگراف هدفی داره؛ هدف این پاراگرافی که دارید می‌نویسید چیه؟ می‌خواید یک صحنه رو توصیف کنید؟ قراره گویای احوال درونی شخصیت باشه؟ یا صرفاً قراره پلی باشه بین پاراگراف قبلی و بعدی یا دو صحنه؟
? هرگز در یک پاراگراف از زبان یا دید بیشتر از یک شخصیت چیزی نگید.
? از پاراگراف‌های بسیار طولانی پرهیز کنید. پاراگراف هرچه طولانی‌تر، دنبال‌کردنش سخت‌تر.
? توصیه می‌کنم که پاراگرافی بیشتر از شش خط (حدود ۱۲۰ کلمه) ننویسید و بین دو تا شش خط نگه دارید.
? گاهی بعضی وصف‌ها به پاراگراف‌هایی طولانی‌تری نیاز دارند، اما تعدادشون رو محدود کنید و پاراگراف‌های بلندتون رو، ترجیحاً براساس محتوا، بشکنید تا خواننده درونمایه‌ی هرکدوم رو راحت‌تر دنبال کنه.
? هروقت داستانی رو برای بررسی به من می‌سپرند، اولین کارم انداختن یک نگاه اجمالی به متن داستانه تا ببینیم آیا نویسنده به پاراگراف‌بندی‌ها توجه داشته یا نه. دیدن پاراگراف‌های بلند پرشمار یک نمره‌ی منفی بزرگه، چون نشون می‌ده نویسنده نتونسته ایده‌ی خودش رو درست تجزیه‌وتحلیل بکنه.
آخرین ویرایش:
هرگز نگید فلان شخصیت بسیار باابهت بود، شاخ غول رو شکسته بود و چنین کرده و بهمان کرده بود و همگی ازش می‌ترسیدند. ابهت رو در رفتار و کردارش نشون بدید؛ اگر ازش می‌ترسند و حساب می‌برند، این رو در رفتار اطرافیانش نشون بدید. این که مرتب بگید این شخصیت ضریب هوشی بالای ۲۰۰ داره فایده نداره، با این ضریب هوشی چی‌کار می‌کنه؟ چه هنری داره؟ ذکاوتش رو نشون بدید.
تالکین اگر ارباب حلقه‌ها رو نوشته، روی اساطیر کهن تسلط داشته، اِداهای (Edda) کهن نورس رو خونده و با ادبیات کشورش کامل آشنا بوده. مارتین اگر نغمه‌ی یخ و آتش رو نوشته، از رویدادهای تاریخی سرزمینی الهام گرفته که با اون آشنا بوده و از فرهنگ و جغرافیای همون خطه استفاده کرده. چیزی که برای اون‌ها جواب داده، الزاماً برای نویسنده‌ی ما هم پاسخگو نیست.
️ در پایان، خودتون اولین و بزرگ‌ترین منتقد کار و نوشته‌تون باشید، وگرنه فردا روزی شما رو در میدان شهر به صلابه می‌کشند و اون‌وقت باید با خیل خواننده‌های شاکی و منتقدها طرف بشید.
