- Apr
- 2,541
- 4,896
- 223
- 20
- وضعیت پروفایل
- کاشکی بد نشود آخر این قصهی بد...
وجود حیات در "زهره" همیشه موضوع قابل توجهی برای دانشمندان بوده است و ماموریتهای زیادی در جهت مطالعه این سیاره انجام شده است، اکنون تحقیقات جدید نشان از احتمال وجود حیات در سالهای ابتدایی تشکیل این سیاره دارد.
به نظر میرسد بر طبق مقالهای که به تازگی به مجله تحقیقات ژئوفیزیکی:سیارات(Geophysical (Research: Planets ارسال شده است، سیاره زهره، بیش از ۹۰۰ میلیون سال پس از تشکیل قابل سکونت بوده است.
سیارهی جهنمی زهره، با فشار بالا و بدون وجود آب مکان مناسبی برای سکونت نیست اما تحقیقات جدید این احتمال را نشان میدهد که سیاره زهره روزی دارای آب مایع و هوای مناسب برای سکونت بوده است. با این حال وجود یا عدم وجود حیات میکروبی در آن برهه زمانی نامشخص و تنها در حد حدس و گمان است.
"دنیس هنینگ"(Dennis Hoening)، نویسنده اصلی این مقاله و فیزیکدان سیارات از موسسه پوستدام(Potsdam) آلمان میگوید: هنوز مشخص نیست که آیا "تکتونیک صفحهای"(Plate tectonics) در زهره رخ داده است یا خیر.
نظریه تکتونیک صفحهای به حرکت تکههایی از پوسته سیاره در مقیاس قارهای میپردازد.
هونینگ و همکارانش برای اولین بار تکامل جوی داخلی زهره را با چرخه کربن بهبود یافته مدلسازی کردهاند. این مدلسازی جدید در عدم وجود تکتونیک صفحهای نیز کارآمد است.
نظریه محققان به شرح زیر است.
در حدود چهار میلیارد سال پیش، خورشید کم نورتر از امروز بوده است و اگر جو زهره نیز نسبت به امروز دارای دیاکسیدکربن کمتری بوده باشد در این صورت میتوان گفت که وجود آب مایع در سطح این سیاره محتمل است.
نویسندگان این مقاله خاطرنشان کردند که براساس مدل آنها، فرآیند هوازدگی قادر به حفظ دیاکسید کربن در نزدیکی سطح سیاره و حفظ آبهای سطحی آن بوده است.
در این مدت، اگرچه بخش عمده گازهای دیاکسیدکربن به صورت کربنات در پوسته زهره ذخیره میشدند اما بخشی از آن نیز در جو باقی میماند. این امر در نهایت باعث افزایش دمای سیاره زهره در پی تجمع گازهای گلخانهای شد.
با از بین رفتن اقیانوسهای این سیاره، سرعت ذخیره دیاکسیدکربن در جو افزایش یافته است تا جایی که پوسته از کربنات تهی شده و دمای این سیاره افزایش چشمگیری داشته است.
نویسندگان خاطرنشان کردند که حتی در عدم وجود تکتونیک صفحهای نیز فرآیند هوازدگی شرایط حفظ آبهای سطحی را برای حدود یک میلیارد سال فراهم میکند. این میزان ۵۰۰ میلیون سال بیشتر از مدلی است که در آن هوازدگی وجود نداشت.
آیا زهره پیش از غیرقابل سکونت شدن زمان کافی برای تشکیل حیات داشته است؟
هونینگ میگوید: هر حیاتی که در روزهای آغازین زهره به وجود آمده باشد هنگام انقراض در مراحل اولیه تکامل خود قرار داشته است.
هونینگ افزود: تنها حدود ۱۰۰ میلیون سال طول کشیده است تا زهره از سیارهای قابل سکونت تبدیل به محیطی غیرقابل سکونت شود. علت رخ دادن این پدیده افزایش درخشندگی خورشید و گازهای دیاکسید کربن و کاهش آبهای سطحی بوده است.
چرا برخلاف زمین، سایر سیارات تکتونیک صفحهای ندارند؟
هونینگ میگوید: پاسخ به این سوال بسیار دشوار است. شبیهسازیهای رایانهای نشان میدهد که برای ایجاد تکتونیک صفحهای نیاز به گوشته، پوسته و همچنین دمای سطحی مناسب داریم.
آیا میتوان زهره را به سیارهای قابل سکونت تبدیل کرد؟
هونینگ پاسخ میدهد: زهره در فاصلهی بسیار نزدیکی به خورشید قرار دارد و دو برابر زمین از آن انرژی دریافت میکند. تنها راه برای ایجاد آب روی سطح زهره عدم وجود دیاکسیدکربن در جو است. علاوه بر آن بازتاب سطحی سیاره باید حفظ شود تا بخش زیادی از تشعشعات خورشید بازتاب شوند. دستیابی به چنین چیزی بسیار دشوار است. در حال حاضر جو زهره ۲۰۰ هزار بار بیشتر از زمین در خود گاز دیاکسیدکربن دارد.
تاکنون تلاشهای زیادی برای شناخت زهره و مطالعه آن انجام شده است و این تلاشها همچنان ادامه دارد. وجود یا عدم وجود حیات در این سیاره نیز همیشه مورد توجه دانشمندان بوده است.
بازدید از "زهره" کار آسانی نیست. اتمسفر غنی از دیاکسید کربن آن ۹۰ بار متراکمتر از اتمسفر زمین است و دمای سطح آن حدود ۸۰۰ درجهی فارنهایت(۴۲۶ درجه سانتیگراد) است. با این وجود همهی این موارد مانع انسانها نشده تا از تلاش برای بازدید از این سیاره دست بردارند. حدود ۴۰ فضاپیمای رباتیک توسط دولتهای مختلف برای مطالعه این سیاره ارسال شده است که در این جا به برخی از آنها اشاره میکنیم.
ملاقات کنندگان از اتحاد جماهیر شوروی
در سال ۱۹۶۱ برنامه فضایی شوروی با هدف جستجوی زهره آغاز به کار کرد. طی چند دههی آینده، دهها فضاپیما به سمت سیارهی زهره که خواهر دوقلوی زمین نیز نامیده میشود پرتاب شد. اگرچه مطالعهی زهره با شکستهای زیادی روبرو بود اما این کشور تبدیل به اولین کشوری شد که توانست یک فضاپیما بر سیارهای دیگر فرود بیاورد و کمی پس از آن اولین تصاویر را از سطح این سیاره به ثبت برساند.
شوروی پس از آن که بارها شاهد نابود شدن اولین فضاپیماهای خود در جو بسیار پرفشار زهره بود دست به ساخت یک فضاپیمای آهنی پنج تنی زد که قادر به تحمل فشار شدید سیاره زهره باشد.
به نظر میرسد بر طبق مقالهای که به تازگی به مجله تحقیقات ژئوفیزیکی:سیارات(Geophysical (Research: Planets ارسال شده است، سیاره زهره، بیش از ۹۰۰ میلیون سال پس از تشکیل قابل سکونت بوده است.
سیارهی جهنمی زهره، با فشار بالا و بدون وجود آب مکان مناسبی برای سکونت نیست اما تحقیقات جدید این احتمال را نشان میدهد که سیاره زهره روزی دارای آب مایع و هوای مناسب برای سکونت بوده است. با این حال وجود یا عدم وجود حیات میکروبی در آن برهه زمانی نامشخص و تنها در حد حدس و گمان است.
"دنیس هنینگ"(Dennis Hoening)، نویسنده اصلی این مقاله و فیزیکدان سیارات از موسسه پوستدام(Potsdam) آلمان میگوید: هنوز مشخص نیست که آیا "تکتونیک صفحهای"(Plate tectonics) در زهره رخ داده است یا خیر.
نظریه تکتونیک صفحهای به حرکت تکههایی از پوسته سیاره در مقیاس قارهای میپردازد.
هونینگ و همکارانش برای اولین بار تکامل جوی داخلی زهره را با چرخه کربن بهبود یافته مدلسازی کردهاند. این مدلسازی جدید در عدم وجود تکتونیک صفحهای نیز کارآمد است.
نظریه محققان به شرح زیر است.
در حدود چهار میلیارد سال پیش، خورشید کم نورتر از امروز بوده است و اگر جو زهره نیز نسبت به امروز دارای دیاکسیدکربن کمتری بوده باشد در این صورت میتوان گفت که وجود آب مایع در سطح این سیاره محتمل است.
نویسندگان این مقاله خاطرنشان کردند که براساس مدل آنها، فرآیند هوازدگی قادر به حفظ دیاکسید کربن در نزدیکی سطح سیاره و حفظ آبهای سطحی آن بوده است.
در این مدت، اگرچه بخش عمده گازهای دیاکسیدکربن به صورت کربنات در پوسته زهره ذخیره میشدند اما بخشی از آن نیز در جو باقی میماند. این امر در نهایت باعث افزایش دمای سیاره زهره در پی تجمع گازهای گلخانهای شد.
با از بین رفتن اقیانوسهای این سیاره، سرعت ذخیره دیاکسیدکربن در جو افزایش یافته است تا جایی که پوسته از کربنات تهی شده و دمای این سیاره افزایش چشمگیری داشته است.
نویسندگان خاطرنشان کردند که حتی در عدم وجود تکتونیک صفحهای نیز فرآیند هوازدگی شرایط حفظ آبهای سطحی را برای حدود یک میلیارد سال فراهم میکند. این میزان ۵۰۰ میلیون سال بیشتر از مدلی است که در آن هوازدگی وجود نداشت.
آیا زهره پیش از غیرقابل سکونت شدن زمان کافی برای تشکیل حیات داشته است؟
هونینگ میگوید: هر حیاتی که در روزهای آغازین زهره به وجود آمده باشد هنگام انقراض در مراحل اولیه تکامل خود قرار داشته است.
هونینگ افزود: تنها حدود ۱۰۰ میلیون سال طول کشیده است تا زهره از سیارهای قابل سکونت تبدیل به محیطی غیرقابل سکونت شود. علت رخ دادن این پدیده افزایش درخشندگی خورشید و گازهای دیاکسید کربن و کاهش آبهای سطحی بوده است.
چرا برخلاف زمین، سایر سیارات تکتونیک صفحهای ندارند؟
هونینگ میگوید: پاسخ به این سوال بسیار دشوار است. شبیهسازیهای رایانهای نشان میدهد که برای ایجاد تکتونیک صفحهای نیاز به گوشته، پوسته و همچنین دمای سطحی مناسب داریم.
آیا میتوان زهره را به سیارهای قابل سکونت تبدیل کرد؟
هونینگ پاسخ میدهد: زهره در فاصلهی بسیار نزدیکی به خورشید قرار دارد و دو برابر زمین از آن انرژی دریافت میکند. تنها راه برای ایجاد آب روی سطح زهره عدم وجود دیاکسیدکربن در جو است. علاوه بر آن بازتاب سطحی سیاره باید حفظ شود تا بخش زیادی از تشعشعات خورشید بازتاب شوند. دستیابی به چنین چیزی بسیار دشوار است. در حال حاضر جو زهره ۲۰۰ هزار بار بیشتر از زمین در خود گاز دیاکسیدکربن دارد.
تاکنون تلاشهای زیادی برای شناخت زهره و مطالعه آن انجام شده است و این تلاشها همچنان ادامه دارد. وجود یا عدم وجود حیات در این سیاره نیز همیشه مورد توجه دانشمندان بوده است.
بازدید از "زهره" کار آسانی نیست. اتمسفر غنی از دیاکسید کربن آن ۹۰ بار متراکمتر از اتمسفر زمین است و دمای سطح آن حدود ۸۰۰ درجهی فارنهایت(۴۲۶ درجه سانتیگراد) است. با این وجود همهی این موارد مانع انسانها نشده تا از تلاش برای بازدید از این سیاره دست بردارند. حدود ۴۰ فضاپیمای رباتیک توسط دولتهای مختلف برای مطالعه این سیاره ارسال شده است که در این جا به برخی از آنها اشاره میکنیم.
ملاقات کنندگان از اتحاد جماهیر شوروی
در سال ۱۹۶۱ برنامه فضایی شوروی با هدف جستجوی زهره آغاز به کار کرد. طی چند دههی آینده، دهها فضاپیما به سمت سیارهی زهره که خواهر دوقلوی زمین نیز نامیده میشود پرتاب شد. اگرچه مطالعهی زهره با شکستهای زیادی روبرو بود اما این کشور تبدیل به اولین کشوری شد که توانست یک فضاپیما بر سیارهای دیگر فرود بیاورد و کمی پس از آن اولین تصاویر را از سطح این سیاره به ثبت برساند.
شوروی پس از آن که بارها شاهد نابود شدن اولین فضاپیماهای خود در جو بسیار پرفشار زهره بود دست به ساخت یک فضاپیمای آهنی پنج تنی زد که قادر به تحمل فشار شدید سیاره زهره باشد.
آخرین ویرایش توسط مدیر: