[خط بنفش] دوره دوم کارگاه دلنوشته نویسی

[خط بنفش]

اجتماعی

چه شاد بود آن کس که در خیالش، پایان مشکلات را خودکشی می‌پنداشت؛ اما نمی‌دانست که خودکشی آغاز تمام مشکلات بود.
زمانی که بر لبه‌ی پشت بام می‌ایستی و به آسمان می‌نگری و احساس رهایی در رگ هایت موج می‌زند، اما کافی‌ست نگاه کوچکی به زیر پایت بیاندازی و جنازه‌ی از هم گسسته‌ی خود را بر روی خیابان تصور کنی؛ آیا باز هم آن رهایی در رگ هایت جریان دارد؟
اگر کمی شهامت را در خون هایت به جریان بیاندازی، دیگر نیازی نیست که به لبه‌ی پشت بام پناه ببری.

۱۳۹۹/۱۲/۲۳

 

[خط بنفش]

نیهیلیسم

هر روزِ این دنیا، همچون فرا رسیدن قیامت است؛ روزی یک بار در صور دمیده می‌شود و همه مردم یک بار می‌میرند و دگر بار زنده می‌شوند.
یکی از درد می‌میرد، یکی از فقر و دیگری از تنهایی.
افسوس به حال پیرمردی که با چشمانی اشک‌بار و چهره‌ای خجل، دست گدایی دراز می‌کند و در بین مردم می‌چرخد.
افسوس به حال مادری که از کتک های پسر، از درد به خود می‌پیچد؛ و افسوس به حال کودکی که در آرزوی داشتن پدر و مادری، از تنهایی می‌میرد.
و به همین راحتی انسان‌ها، یکی پس از دیگری رو به انقراض می‌روند؛ و تماشای این جهان لذ*ت چندانی ندارد.

۱۳۹۹/۱۲/۲۳

 

[Lidiya]

[پایان دوره آموزشی دلنوشته نویسی اسفند ماه]
99/12/24
"شما با موفقیت دوره را به اتمام رساندید. "
?خسته نباشید.?​