دلنوشته دلنوشته انگار مادرم گریسته بود | اثر اِلی فرجی کاربر انجمن کافه نویسندگان

[بریوان]

«بسم رب النور...»
____

نام اثر: انگار مادرم گریسته بود
سرشناسه: فرجی، اِلی ، 1381.
موضوع: دلنوشته
سبک/ژانر: تراژدی، اجتماعی.
سال نشر: یک هزار و چهارصد و یک - 1401.
منتشر شده در: انجمن کافه نویسندگان - تالار ادبیات - بخش تایپ دلنوشته.
***
دیاچه:
تو را بُردند
تو را ربودند
تو را به ما برنگرداندند
صدایت می‌کردم و صدایم درنمی‌آمد!
هر چند نگاه نکرده بودم، اما
انگار مادرم گریسته بود آن شب... !​

 

[آینهـ]

نویسندگان گرامی صمیمانه از انتخاب "انجمن کافه نویسندگان" برای ارائه آثار ارزشمندتان متشکریم!


پیش از شروع تایپ آثار ادبی خود، قوانین و نحوه ی تایپ آثار ادبی در"انجمن کافه نویسندگان" با دقت مطالعه کنید.

قوانین تایپ دلنوشته در انجمن کافه نویسندگان

شما می‌توانید پس از 10 پست درخواست جلد بدهید.

درخواست جلد برای دلنوشته

پس از گذشت حداقل ۱۵ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته باشید که دل‌نوشته‌های تگ‌دار نقد نخواهند شد و در صورت تمایل به درخواست نقد، قبل از درخواست تگ این کار را انجام بدهید.

درخواست نقد

پس از 15 پست میتوانید برای تعیین سطح اثر ادبی خود درخواست تگ بدهید.

درخواست تگ برای دلنوشته

همچنین پس از ارسال ۲۰ پست پایان اثر ادبی خود را اعلام کنید تا رسیدگی های لازم نیز انجام شود...

اعلام اتمام آثار ادبی

اگر بنا به هر دلیلی قصد ادامه دادن اثر ادبی خود را ندارید می توانید درخواست انتقال به متروکه بدهید تا منتقل شود...

درخواست انتقال به متروکه

|کادر مدیریت ادبیات انجمن کافه نویسندگان|​

 

[بریوان]

ایمان آورده‌ام به آغاز فصلی سرد!
یخبندان دل‌هاست.
فصل کوچ شاپرک‌هایی،
که قرار بود از دل‌های ذوق زده‌یمان،
پرواز را یاد بگیرند.

 

[بریوان]

به کدامین لاجوردی ندیده،
نگاهی‌ بیندازم؟
آسمانی نیست!
آواریست تاریک بر خانه‌ی بی‌نور من... .

 

[بریوان]

واژه‌ی امید
لابه‌لای پژواک گریه‌های بی‌صدا،
در محکمه‌ای که همه بر بی‌گناهی‌اش
شاهد بودند، جان داد!

 

[بریوان]

جغد مظلومِ شوم
آشیانه‌اش را
بر روی خرابه‌های احساساتم می‌سازد.
جغد به حال من و من به حال جغد...
آه که چه آه جگرسوزی بود!

 

[بریوان]

چشمان بی‌فروغ نابینای من...
حواسم به کدامین ترک انار پرت بود
که طغیان بی‌امان غارتگر را ندیدم؟

 

[بریوان]

وای بر من...وای بر من!
آن‌گاه که ظلمات بر ما چیره شده بود،
در کوچه‌های اقاقیا
خنده‌های کودکانه‌ام را به باد می‌سپردم...!

 

[بریوان]

فروغ برایمان خواند:
"در کوچه باد می‌آید
این ابتدای ویرانیست"
فروغ می‌دانست و ما
به رق*ص گیسوان خود می‌اندیشدیم... .

 

[بریوان]

پنجره‌ها دیده بودند
که ناله می‌کردند.
ماهی‌ها دیده بودند
که در آب جشن خفگی می‌گرفتند.
و تو را کدامین چشم شور،
به باد سپرد؟