دلنوشته دلنوشته خودم بدونِ خودم | به قلم نسا

[RIWAN]

"به نام او"
________

نام اثر: خودم بدونِ خودم
به قلم: TARA
ژانر: تخیلی- تراژدی- عاشقانه
***
دیباچه:
گاه با خودم میگویم، چطور می‌شود که هنوز بدون آن زنده‌ام،
بدون آن نفس می‌کشم و
بدون آن می‌خندم؟!
و یادم می‌آید که من، خیلی وقت است در برزخ زندگی میکنم. برزخی به رنگ موهای سپیدم!
آری!
من حال ساکن مکانی میان بهشت و جهنم هستم و هنوز یادم نمی‌آید که به او برای آخرین بار گفته باشم،
«دوستت دارم!».
​

 

[Kaf_Tofan]

نویسندگان گرامی صمیمانه از انتخاب "انجمن کافه نویسندگان" برای ارائه آثار ارزشمندتان متشکریم!

پیش از شروع تایپ آثار ادبی خود، قوانین و نحوه‌ی تایپ آثار ادبی در"انجمن کافه نویسندگان" با دقت مطالعه کنید.

قوانین تایپ دلنوشته در انجمن کافه نویسندگان

شما می‌توانید پس از 10 پست درخواست جلد بدهید.

درخواست جلد برای دلنوشته

پس از گذشت حداقل ۱۵ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته باشید که دل‌نوشته‌های تگ‌دار نقد نخواهند شد و در صورت تمایل به درخواست نقد، قبل از درخواست تگ این کار را انجام بدهید.

درخواست نقد

پس از 15 پست می‌توانید برای تعیین سطح اثر ادبی خود درخواست تگ بدهید.

درخواست تگ برای دلنوشته

همچنین پس از ارسال ۲۰ پست پایان اثر ادبی خود را اعلام کنید تا رسیدگی های لازم نیز انجام شود.

اعلام اتمام آثار ادبی

اگر بنا به هر دلیلی قصد ادامه دادن اثر ادبی خود را ندارید می توانید درخواست انتقال به متروکه بدهید تا منتقل شود.

درخواست انتقال به متروکه

|کادر مدیریت ادبیات انجمن کافه نویسندگان|​

 

[RIWAN]

وجود من دگر حتی از تنهایی هم تهی‌ست!
همانند ماهی که بعد از مرگ به آب نیاز ندارد،
همانند ماه که بعد از ستاره‌ها به شب احتیاج ندارد.
کاش میشد در لحظات آخر چشمانت را درون آن بطری کوچک زندانی کنم تا بتوانند فقط من را ببینند؛
اصلاً کاش میشد بتوانم تو را آن‌طور که کردگار مرا دوست دارد دوست بدارم!
کاش گناه نبود اگر میخواستم خالق من باشی و بس.
​

 

[RIWAN]

زندگی من همیشه دست‌خوش اتفاقاتی بود، که من در آن نقشی نداشتم!
تنها اثری که از من در زندگی‌ام به جای گذاشته میشد، تصویر دخترکی خسته و نالان بود که از قضا دستانش محصور در بند‌های بند‌باز بود.
آری؛ زندگی من این بود.
ولی تا وقتی که تو آمدی؛ با آمدنت انگار بند از دست غول همیشگی روزهای آفتابی و شب‌های دلگیر زندگی من دریده شد، و ناگه تنیدن محبت به دور خود را احساس کردم.
وطن من! شهر‌هایی که می‌شناختم با زلزله آمدنت فرو پاشیدند، آدم‌هایی را که می‌شناختم با آمدنت محو گشتند، دخترکی را که می‌شناختم با آمدنت زنده شد.
ولی حیف که بعد از رفتنت شهر‌ها و آدم‌ها و حتی آن دخترک برای انتقام باز گشتند... .
​

 

[RIWAN]

کاش میشد پیدایت کنم، نگاهت کنم!
کاش میشد فاش کنم هر آنچه را که باید.
کاش میشد لحظه‌ای به خوابت بیایم، از تو طلب کمک کنم.
ولی حیف که میان ما من خسته و نالانم و تو جوان و خوشحال!
حیف که در بطن من هنوز جای تو پر نشده و نمی‌دانم مرا هنوز به یاد می‌آوری یا نه! کاش جایی در تاریخ دلم بنویسند، خواست ولی نتوانست... .​

 

[RIWAN]

می‌گویند اگر مع*شوق انسان برود تنها چیزی که می‌ماند ترس است و تنهایی!
پس مگر من انسان نيستم؟
چطور می‌شود که بعد رفتنت این‌همه هیاهو گریبان‌گیر من شده؟!
چطور می‌شود که ترس با من غریبه شده‌؟
کاش بودی و مرا می‌خواستی... .
این روزها حس می‌کنم خودم زنده‌ام، زندگی می‌کنم، اما بدون خودم!
​

 

[RIWAN]

غم‌انگیز است ولی دیگر احساس راحتی نمی‌کنم، از خودم دلگیرم و دیگر صحبتی ندارم!
ذره ذره وجودم وجود تو را طلب می‌کند و از من می‌خواهد که خودم را از تو پس بگیرم!
دیوار‌های خانه چند روزی‌است که سرد شده، خودم به خودم نرسیده و ویران شدم... .​