دلنوشته دلنوشته شیار روح | TARA کاربر انجمن کافه نویسندگان

[RIWAN]

نام دلنوشته: شیار روح
دل‌نگار: DIN.DIN
ژانر: تراژدی، عاشقانه
مقدمه:
ای‌وای از عطش جاودان عشق... .
همان عطر سکرآور روزهای جوانی تا به پیکر رنجور کهنسالی، که عشق نام داشت؛ کاری کرد که حتی حلقه‌ی درد را هم از دست بیرون بیاورم.

​

 

[مـطی]

نویسندگان گرامی صمیمانه از انتخاب "انجمن کافه نویسندگان" برای ارائه آثار ارزشمندتان متشکریم!


پیش از شروع تایپ آثار ادبی خود، قوانین و نحوه ی تایپ آثار ادبی در"انجمن کافه نویسندگان" با دقت مطالعه کنید.

قوانین تایپ دلنوشته در انجمن کافه نویسندگان


شما می‌توانید پس از 10 پست درخواست جلد بدهید.

درخواست جلد برای دلنوشته

همچنین شما می‌توانید پس از گذشت ۶ پست درخواست کاور تبلیغاتی دهید.

درخواست کاور تبلیغاتی

پس از گذشت حداقل ۱۵ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته باشید که دل‌نوشته‌های تگ‌دار نقد نخواهند شد و در صورت تمایل به درخواست نقد، قبل از درخواست تگ این کار را انجام بدهید.

درخواست نقد

پس از 15 پست میتوانید برای تعیین سطح اثر ادبی خود درخواست تگ بدهید.

درخواست تگ برای دلنوشته

همچنین پس از ارسال ۲۰ پست پایان اثر ادبی خود را اعلام کنید تا رسیدگی های لازم نیز انجام شود...

اعلام اتمام آثار ادبی

اگر بنا به هر دلیلی قصد ادامه دادن اثر ادبی خود را ندارید می توانید درخواست انتقال به متروکه بدهید تا منتقل شود...

درخواست انتقال به متروکه

کادر مدیریت ادبیات انجمن کافه نویسندگان​

 

[RIWAN]

همه چیز همان شد که مادر میگفت!
آن زمان از عشق صورتم سرخ می‌شد و حال از سیلی!
کتک‌های پدر روزانه غذایی بود که می‌خوردم و حال حرف!
یاد آن روز‌ها بخیر که مادر با داد میگفت:
دختر جان، تو جوانی، از زندگی چیزی نمی‌دانی!
آری نمی‌دانستم، من نادانی بودم که دلش می‌خواست دانا باشد!
ای‌وای از آن همه خجالت برای کبودی چشمانم... . ​

 

[RIWAN]

آن زمان تو را میخواستم از پشت درخت‌های خرمالوی باغ پدربزرگت تماشا کنم، ولی حال پنجره‌ای کوچک شده مرز بین من و تو!
جانا! نکند فکر کنی ناراحت هستم؟
نه، من خود پا گذاشتم در دنیای تو!
بیرون هم نمی‌روم!
مگر با دست‌های تو... .
​

 

[RIWAN]

روحم تَرَک برداشته اما تو راحت باش!
این شیار کوچک ما را جدا نمی‌کند از هم.
من تا جانم از چشمانم سرازیر شود می‌مانم.
اخم نکن دیگر!
بخند، مثل آن روزها، بخند! ​

 

[RIWAN]

جان و جهانم
من از فردای دل با تو سخن نمی‌گویم، من از دیروز امروز با تو حرف می‌زنم!
من عشقم را در کشتی نوح قایم می‌کنم!
من گوی چشمان بلورین تو را که شبیه کلاغ‌های بی نام و نشون در آن آیینه‌ی خوشیست دوست دارم.
به پای آن دوست داشتن می‌مانم... . ​

 

[RIWAN]

راستی جان دل، شاپرک‌ها را هم آتش زدند!
ولی تو نگران نباش، مبادا گریه کنی!
هنوز چند قطره اشک یاقوت خوش خیال، در صندوق چوبی نسل مورچه‌ها به یادگار مانده!
از همان‌ها برایت آش درست می‌کنم باشد؟ ​

 

[RIWAN]

راستی مرغابی‌ها را دیدی؟
چه زیبا شنا می‌کنند در دریای ظلمت!
درست مثل گرگ‌ها، چقدر حیف که عقاب‌ها آن‌ها را شکار می‌کنند!
راستی عقاب‌ها شبیه مرد‌ها هستند!
تو را نمی‌گویم نترس، مرد دیگری یاد ندارم، فقط چشمان تو... . ​

 

[RIWAN]

راستی چه لاغر شدی!
مگر برایت سوپ درست نمی‌کنند؟
چند وقت پیش در خیابان شیرکاکائو پخش می‌کردند.
دعوا شد.
چقدر خوب که سهمت از این دنیا فقط یک تخت است. ​

 

[RIWAN]

چادر از سرم افتاد!
مبادا سنگسارم کنند.
مبادا به گوشت برسد.
من از تو می‌ترسم، همیشه می‌ترسیدم،
از تن صدایت وقتی چشمانت به رنگ خون شهیدان می‌شود.
راستی خدا برایمان یک لالایی کوچک خلق کرده، میتوانی ببینی؟!
آنجاست، حیف عمرش به دنیا نبود.
ولی تو نگران نباش، من وقتی در خاک می‌گذاشتنش، رویش پتوی درد را کشیدم!
​