هنری سبک کوبیسم

[Sweet]

سبک نقاشی کوبیسم، به نوعی مهم ترین جنبش در هنر دنیای مدرن، بویژه در نقاشی است که توسط دو هنرمند، اسپانیایی (پابلو پیکاسو) و فرانسوی (جورج براک) در سال هزار و نه صد و هفت و هزار نه صد هفت پایه گذاری شد. اگر چه ظاهر کوبیسم و ایده های درونی آن در طول با سال ها تکامل یافته و مبانی زیبایی شناختی کوبیسم طی هفت سال شکل گرفت، اما این مکتب ویژگی های عمومی و خاص خود را در گذر زمان به تمامی حفظ کرده است. نقاشان در این سبک می خواهند، ذهنیت خود را از اشیا و موجودات به صورت اشکال هندسی بیان کنند.

 

[Sweet]

در کوبیسم سوژه ها به اشکال و سطح های مختلف هندسی تفکیک و بعد از ترکیب زوایای مختلف با تصاویر سه بعدی روی بوم تخت نقاشی می شود. هنرمندان این سبک اعتقاد داشتند که نه تنها باید سوژه ها را همه جانبه دید، بلکه باید پوسته ظاهر را شکافت و عمیق به درون آن نگریست. در این سبک نقاش می خواهد نمایش واقعیت چند وجهی یک شی را از زوایای دید متعدد به طور همزمان به تصویر در آورد، که این کار عملا غیرممکن است.

 

[Sweet]

تاریخچه از نقاشی کوبیسم​

اولین ردپای این سبک از نقاشی در هنر همیشه موضوع بحث و مناقشه میان مورخان هنر بوده است. برخی آغاز این سبک از نقاشی را در تابلوی معروف «دوشیزگان آوینیون» متعلق به پیکاسو می دانند. این تابلو تصویر زنی است که با ترکیب اشکال دندانه دار، نقش های هموار و فرم هایی برگرفته از نقاب های آفریقایی شده است. برخی دیگر، تاثیر آثار هنرمند فرانسوی، پائول سزان را بر روی پیکاسو و براک مهم ترین افراد در شکل گیری این جنبش بودند.

 

[Sweet]

سزان پیش از مرگش در سال هزار و نهصد و شش در تابلو هایش به طور فزاینده ای به تسهیل و هموار ساختن اشکال می پرداخت. به علاوه، او برای اولین بار شیوه ای را در نقاشی خلق کرد که مورخان هنر آن را گذرگاه نامیدند. در این شیوه گاهی قسمت هایی از تابلو بدون رنگ رها می شد، به عنوان مثال حد فاصل میان دو کوه خالی می ماند، به طوری که صخره و هوا و هوا در هم ادغام شوند و از هم عبور کنند.

 

[Sweet]

چنین نو آوری هایی از دو جهت برای کوبیست ها حائز اهمیت بودند. اولا چنین شیوه ای از نقاشی سبب به چالش کشیدن قانون های تجارب فیزیکی می شد و ثانیا هنرمندان را تشویق می کرد تا دید خود را نسبت به نقاشی تغییر دهند و آن را به عنوان تمامیت غیر وابسته (و حتی مخالف) با تجارب فیزیکی دنیای بیرون ببینند که دارای هویت و منطق درونی مستقلی است.

 

[Sweet]

این سبک نقاشی به دو بخش تقسیم می شوند:​

کوبیسم تحلیلی (۱۹۱۲-۱۹۱۰):​

اصول زیبایی شناسی در این دوره کامل تر شد. پیکاسو و براک به نوع مسطح تری از انتزاع صوری روی آوردند که در آن ساختمان کلی اهمیت داشت و اشیای بازنمایی شده تقریبا غیر قابل تشخیص بودند. آثار در این سبک نقاشی در این دوره، غالبا تک رنگ و در مایه های آبی، قهوه ای و خاکستری بودند. به تدریج اعداد و حروف بر تصویر افزوده شدند و سر انجام اسلوب تکه چسبانی یا کلاژ به میان آمد که تاکید بیشتر بر مادیات اشیا و رد شگرد های وهم آفرین در روش های نقاشانه پیشین بود. این مرحله شامل نقاشی های سال هزار نه صد و نه و هزار نه صد و یازده پیکاسو و براک می باشد که موضوعات آن معمولا اشیا درون کارگاه نقاشی بودند. گیتار و آکاردئون براک اولین نقاشی از این سبک به شمار می آید.

 

[Sweet]

کوبیسم ترکیبی (۱۹۱۲-۱۹۱۴)​

در این دوره آثاری منتج از فرایند معکوس انتزاع به واقعیت پدید شدند. دست آوردهایی که در این سبک از نقاشی پدیدار گشت نتیجه تلاش های بی وقفه گریس بود. اگر پیکاسو و براک در مرحله تحلیلی به تلفیق در یافت های بصری از یک شی می پرداختند و شکل کلی نقاشی خود را با استفاده از اشکال هندسی می ساختند. اکنون گریس می کوشید با نشانه های دلالت کننده شی به باز آفرینی تصویر آن بپردازد. بدین سان تصویر دارای ساختمانی مستقل اما همتای طبیعت می شود و طرح نشانه واری از چیزها به دست می دهد. گریس در تجربه های خود رنگ را به کوبیسم باز آورد.

 

[Sweet]

نقطه اوج نقاشی کوبیسم ترکیبی​

نقطه اوج کوبیسم ترکیبی نقاشی دیواری گرنیکا اثر پیکاسو است که برای غرفه اسپانیا به نشانه اعتراض به بمباران شهر بی دفاع گرنیکا در طی جنگ اسپانیا انجام گرفت. در اثر مذکور رنگ های پر کنتراست سیاه ها،سفیدها، خاکستری ها تاکیدی بر طرح بغرنج سطوح متداخل هستند؛ تصرف ها با کج نمایی های غیر منتظره و خشونت آمیز خطی ،هولناکی این حادثه را به بیننده انتقال می دهند. با اینکه در کوبیسم ترکیبی رنگ های بیشتری وارد شد، ولی پیکاسو به خاطر مضمون و محتوای اثر تصمیم گرفت از رنگ کم تری استفاده کند و بیشتر از رنگ های خاکستری الهام گرفته شده گرچه از کوبیسم تحلیلی هم استفاده شده است.

 

[Sweet]

نقاشی کوبیسم ؛ واقع گرایانه یا انتزاعی ؟​

کوبیسم بر خلاف ظاهر غیر واقعی خود، دارای تفکری کاملا واقع گرایانه می باشد، که به واقعیت شی و آنچه که فقط وجود بصری دارد می پردازد. یک اثر معمولی کوبیست، مردم واقعی، اماکن و اشیا را نشان می دهد ولی نه تنها یک زاویه دید در عوض قسمت های زیادی از یک مضمون و موضوع را از زوایای متفاوت نشان می دهد و تمامی ذهنیات ما از یک فضا همانند قسمت های پیشین عقب و پشت یک شی و جوانب آن به صورت قابل تبدیل به یکدیگر اجرا می شوند. از هنرمندان این مکتب می توان به :خوان گری، فرناند لژه،روبرو دولونه، آلبرگلز، ژان متزینگر، لویی مارکوزی و ماری لارنسین اشاره کرد.

 

[Sweet]

تاثیرات سبک هنری کوبیسم​

سبک این نقاشی، جنبشی خلاق را به وجود آورد که به پیدایش حرکت ها و سبک های فراوانی در قرن بیستم منتهی شد، که از آن جمله اورفیسم، پوریسم، فوتوریسم، و ورتیسم را می توان نام برد. کوبیسم را تحت تاثیر نقاشیهای سزان می دانند، البته براک و پیکاسو نیز نقش بسزایی داشتند، همان طور که پیکاسو در سال هزار نه صد و سی و نه گفته بود که «آن ها به دنبال زبانی نو بودند»صرف نظر از تعلق خاطر پیکاسو و براک به امپرسیونیسم و استفاده از جهان بیرون به عنوان موضوع، آن ها از این نظریه سورا و سزان تبعیت می کردند که برای تاثیرگذاری یک نقاشی، باید شکل و شمایل اشیا و فضای آن ها را در بوم دگرگون کرد. آن ها همچنین با پرداختن به بخش کوچکی از جهان واقعی، محدود ساختن نقش مایه ها به موضوعات داخل آتلیه و پرهیز از فضای آزاد، تنوع اندک مضامین و طرز بیان در برابر موضوع و محتوا، گرایشات سمبولیستی خود را نشان می دادند.