- عضویت
- 16/4/21
- ارسال ها
- 1,607
- امتیاز واکنش
- 2,024
- امتیاز
- 168
سکه دوزی (اشرفی دوزی)
یکی از صنایع دستی تزیینی ایران ” سکه دوزی(اشرفی دوزی) ” نام دارد. سکه دوزی، یکی از رودوزیها و یک حرفه برای مردم منطقه کردستان، بلوچستان وعشایرچهار محال وبختیاری است. این هنراگر چه فاقد نقوش و نگاره های خاص سوزندوزی است، مع ذالک چون سکه ها به پارچه دوخته می شود، در گروه رودوزیها قرار می گیرد و بیشتر جنبۀ خودمصرفی دارد. سکه دوزی عبارتست از دوختن انواع سکه، دکمه های سفید یا الوان، صدف، خرمهره، قطعات ریز یا درشت آیینه، پولک و … بر روی پارچه و یا لباس. مسکوکات فلزی که در گذشته ده شاهی و دو و پنج و ده ریالی بود با استفاده از لحیم کاری دسته فلزی ظریف و زیبایی نصب نموده و سپس روی لباسها و کلیچه (کلاچه) لباس محلی دوخته می شد. با توجه به میزان چین و پلیس که در لباس زنانه محلی وجود داشت معمولاً در هر لباس تا ۲۰۰ سکه (یک وزن مانند دوریالی) دوخته می شد که این کار جلوه خاصی به لباس می داد. اینگونه تزیینات بیشتر در جشن ها مورداستفاده قرار می گرفتند.در حال حاضر سکه دوزی جای خود را به سکه های بدلی بسیار کم وزن و همچنین به سنگ های رنگارنگ نیمه قیمتی داده است. امروزه از آن برای تهیه رو تختی، زینت دیواراتاق، قسمتهایی از لباس، کیف و … استفاده می نمایند. در هنر سکه دوزی ( خصوصا در مورد آویزهای تزیینی دیوار ) معمولاً پارچه به اشکال هندسی خاص مثلاً مثلث و یا لوزی بریده، پس از سکه دوزی، این قطعات به یکدیگر متصل شده و ابعاد بزرگتر را بوجود می آورند. روش نگهداری آن حفاظت از رطوبت مداوم، حرارت و آتش، اشعۀ مستقیم و مداوم خورشید، سفید کننده های شیمیایی و اشیای نوک تیز و بُرّنده می باشد و بهتر است از روش خشک شویی استفاده نمود .
کننده های شیمیایی و اشیای نوک تیز و بُرّنده می باشد و بهتر است از روش خشک شویی استفاده نمود .
یکی از صنایع دستی تزیینی ایران ” سکه دوزی(اشرفی دوزی) ” نام دارد. سکه دوزی، یکی از رودوزیها و یک حرفه برای مردم منطقه کردستان، بلوچستان وعشایرچهار محال وبختیاری است. این هنراگر چه فاقد نقوش و نگاره های خاص سوزندوزی است، مع ذالک چون سکه ها به پارچه دوخته می شود، در گروه رودوزیها قرار می گیرد و بیشتر جنبۀ خودمصرفی دارد. سکه دوزی عبارتست از دوختن انواع سکه، دکمه های سفید یا الوان، صدف، خرمهره، قطعات ریز یا درشت آیینه، پولک و … بر روی پارچه و یا لباس. مسکوکات فلزی که در گذشته ده شاهی و دو و پنج و ده ریالی بود با استفاده از لحیم کاری دسته فلزی ظریف و زیبایی نصب نموده و سپس روی لباسها و کلیچه (کلاچه) لباس محلی دوخته می شد. با توجه به میزان چین و پلیس که در لباس زنانه محلی وجود داشت معمولاً در هر لباس تا ۲۰۰ سکه (یک وزن مانند دوریالی) دوخته می شد که این کار جلوه خاصی به لباس می داد. اینگونه تزیینات بیشتر در جشن ها مورداستفاده قرار می گرفتند.در حال حاضر سکه دوزی جای خود را به سکه های بدلی بسیار کم وزن و همچنین به سنگ های رنگارنگ نیمه قیمتی داده است. امروزه از آن برای تهیه رو تختی، زینت دیواراتاق، قسمتهایی از لباس، کیف و … استفاده می نمایند. در هنر سکه دوزی ( خصوصا در مورد آویزهای تزیینی دیوار ) معمولاً پارچه به اشکال هندسی خاص مثلاً مثلث و یا لوزی بریده، پس از سکه دوزی، این قطعات به یکدیگر متصل شده و ابعاد بزرگتر را بوجود می آورند. روش نگهداری آن حفاظت از رطوبت مداوم، حرارت و آتش، اشعۀ مستقیم و مداوم خورشید، سفید کننده های شیمیایی و اشیای نوک تیز و بُرّنده می باشد و بهتر است از روش خشک شویی استفاده نمود .
آخرین ویرایش توسط مدیر:
