متون و دلنوشته [ صابر ابر ]

[جُمانه]

گاهی اشک میخورم و هوا
و
با شست، انگشتر تعهدم را میچرخانم که مبادا!
روبروی بزرگترین نمایش جهان می ایستم و به تکرار، دست میزنم.
پرده بزرگی که مدام کنار است و بازیگران بی قطع می آفرینند.
زندگی …

« صابر اَبَر »

 

[جُمانه]

هر آدمِ زنده ایکه قانون بودن را بلد است حتما یک « عزیز » دارد.
و
آن ها که خوشبختی را تجربه میکنند « عزیزانی » .
« صابر اَبَر »

​

 

[جُمانه]

خوشبختی همیشه داشتن چیزی نیست.
خوشبختی گاهی لذ*ت عمیقی از نداشته هاست.
یک نوع رهایی که شبیه به هیچ چیز نیست.
« صابر اَبَر »

 

[جُمانه]

واقعیت این است
گاهی هیچی را میخواهی و این بخش مهمی از زندگیست!
این نه افسردگیت، نه خیا*نت، نه دوست نداشتن، نه تحمل، نه صبر، نه قضاوت، نه حماقت…
نه هیچ چیز مرسوم و مدامی، هیچ اسمی ندارد!
باور کن هیچی خودش، بخشی از زندگیست!
شاید نوعی از آرامش است!
یادت می آید، بارها پرسیدم تو به چه فکر میکنی؟
گفتی : هیچی!
وقت هایی که خیره میشدی و گوشه لبت لبخندی از سرِ سکوت بود.
من از روی تو زندگی را تعریف میکنم، اگر تو به هیچی فکر میکردی، پس حتما بخش مهمی از زندگیست.

« صابر اَبَر »

 

[جُمانه]

تاریخ چیست؟
تمامِ روزهایی که تورا داشتم.
« صابر اَبَر »

 

[جُمانه]

تو آن یک نفری که من سال ها از بودنش میگویم
یک نفر بود …
تو همانی!
آن.
« صابر اَبَر »

 

[جُمانه]

برای دعا کردن ، بهشت را برای کسی نخواهید…
امروز را بخواهید که ماندگار باشد و بی نقص…
امروز را بخواهید که پُر باشد از خوشی …
بهشت دور است، دیر است!
امروز را بسازید…
« صابر اَبَر »

 

[مـطی]

دریافته ام که هر اندازه که بتوانم در را*بطه ام اصیل تر باشم، آن را*بطه مفیدتر خواهد بود.​

 

[مـطی]

اصیل بودن به این معنا که نیاز دارم تا آنجا که ممکن است از احساسات واقعی خودم آگاه باشم؛ نه اینکه در ظاهر یک نگرش را بروز دهم و در درون خود، آگاهانه و یا نا آگاهانه، حس دیگری داشته باشم.​

 

[مـطی]

بی امان زندگی خواهم کرد، با تمام وجود.​

 

[مـطی]

من وظیفه دارم خوشبخت باشم. همین که به سهم خود کام دیگری را تلخ نکنم، شروع خوشبختیست.​