گنج سخن [صادق هدایت]

[جُمانه]

|•متون فلسفی صادق هدایت •|
اگر مرگ نبود فریادهای نا امیدی به آسمان بلند می شد، به طبیعت نفرین می فرستاد.​

 

[جُمانه]

مرگ بهترین پناه دردها و غم‌ها و رنج‌ها و بیدادگری‌های زندگانی است.​

 

[جُمانه]

مرگ، مادر مهربانی است که بچه‌ی خود را پس از یک‌روز طوفانی در آغو*ش کشیده، نوازش می‌کند و می‌خواباند.​

 

[جُمانه]

از زمانی که همه روابط خودم را با دیگران بریده‌ام می‌خواهم خودم را بهتر بشناسم.​

 

[جُمانه]

در زندگی زخم‌هایی هست كه مثل خوره روح را آهسته در انزوا می‌خورد و می‌تراشد.​

 

[جُمانه]

وقتی انسان شهری را وداع می‌کند مقداری از یادگار احساسات و كمی از هستی خودش را در آنجا می‌گذارد.​

 

[جُمانه]

آدمیزاد یکه و تنها و بی‌پشت و پناه است و در سرزمین ناسازگار گمنامی زیست می‌کند که زادبوم او نیست با هیچ کس نمی‌تواند پیوند و وابستگی داشته باشد خودش هم می‌داند.​

 

[جُمانه]

مرگ، همه هستی‌ها را به یک چشم نگریسته و سرنوشت آنها را یکسان می‌کند نه توانگر می‌شناسد و نه گدا.​