محبوبیت دوباره
محبوبیت دوباره ماندولین در اوایل قرن بیستم منجر به توسعه اشکال و طرحهای مختلف از این ساز مدرن امروزی گردید.
بیشتر پیشرفتهای صورت گرفته روی ماندولین در آمریکا رخ داد زمانی که سازندگان ساز در آمریکا شروع به ساخت ماندولینهای با پشت صاف و سطح بالایی خمیده شدند.
دو شخصیت کلیدی نقش اساسی در خلق ماندولینهای مدرن مورد استفاده در ژانرهای بلوگراس، کانتری، بلوز و گروههای jug (jug-band) داشتند:
اورویل گیبسون (Orville Gibson) و مهندس آکوستیک لیود لوار (Lioyd Loar).
بسیاری از این ساز ها آکوستیک کنونی از نسل سازهای ساختهشده توسط گیبسون (Gibson) هستند.
آثار عمده برای ماندولین
ساز ماندولین گاهی در ارکسترهای اپرایی به کار رفته است مانند اپرای اتللو اثر وردی.
آنتونیو ویوالدی یک کنسرتو برای یک ماندولین (کنسرتو در ر ماژور اپوس ۶ شماره ۳) و دو کنسرتو برای دو ماندولین ساختهاست. موتسارت در اپرای دون جوان از آن استفاده کردهاست و بتهوون نیز چند سوناتین برای آن نوشتهاست، پاگانینی هم چند سرناد برای این ساز با همراهی گیتار ساختهاست.