معرفی مایکل جکسون

[ساعت دار]

بازگشت دوباره به صحنه بعد از ۱۲ سال

در مارس ۲۰۰۹، جکسون اعلام کرد که از ۸ ژوئیه، ۱۰ کنسرت با عنوان این آخرش است در ورزشگاه او۲ آرنا لندن اجرا خواهد نمود. این کنسرت‌ها نخستین مجموعه کنسرتی بود که جکسون از زمان تور جهانی تاریخ در سال ۱۹۹۷ انجام می‌داد. او در توضیح گفت: «فقط می‌خواستم بگم که این‌ها آخرین اجراهای نمایشی من خواهند بود. وقتی می‌گم این آخرش است، بی‌گمان منظورم همین است» و اضافه کرد که این «آخرین فراخوان به پردهٔ نمایش» اوست. این ۱۰ کنسرت برای جکسون درآمدی نزدیک به ۵۰ میلیون یورو به همراه می‌آورد.[۲۱۵] به دلیل استقبال بی‌نظیر مردم، تعداد کنسرت‌ها به ۵۰ کنسرت افزایش یافت و تمام ۱ میلیون بلیط در عرض کمتر از ۲ ساعت به فروش رفت.[۲۱۶]

 

[ساعت دار]

زمان شروع کنسرت‌ها ۱۳ ژوئیه ۲۰۰۹ و پایان آن ۶ مارس ۲۰۱۰ (به مدت ۶ ماه) بود. کمتر از ۳ هفته پیش از شروع نخستین کنسرت در لندن، جکسون بر اثر ایست قلبی در خانه‌اش در لس‌آنجلس، آمریکا درگذشت.[۲۱۷] پس از مرگ مایکل و لغو اجراها، شرکت AEG Live نیز تمامی ۸۵ میلیون دلار پول پرداختی برای بلیت‌ها را بازگرداند؛ بازپرداخت برای کنسرت کنسل شده‌ای که رکورد بهترین فروش بلیت را کسب کرده بود.[۲۱۸]

 

[ساعت دار]

در مکالمه‌ای تلفنی در ۱۰ مهٔ ۲۰۰۹ که پس از مرگ جکسون، از تلفن پزشک شخصی‌اش، کانراد موری پیدا شد و در دادگاه محاکمهٔ موری در سال ۲۰۱۱ برای بار نخست پخش گردید جکسون قصدش از اجرای این کنسرت‌ها را چنین بیان کرد:[۲۱۹]

 

[ساعت دار]

ما باید خارق‌العاده باشیم. وقتی مردم سالن کنسرت را ترک می‌کنند، وقتی مردم نمایش مرا ترک می‌کنند می‌خواهم با خودشان بگویند که هرگز چنین چیزی را در زندگی‌شان ندیده‌اند. شگفت‌انگیز است. او بزرگ‌ترین صحنه‌گردان دنیاست؛ و من با پولش یک بیمارستان برای میلیون‌ها کودک جهان می‌سازم. بزرگ‌ترین بیمارستان دنیا، بیمارستان کودکان مایکل جکسون.

 

[ساعت دار]

شرکت کلمبیا پیکچرز، فیلمی مستند به نام مایکل جکسون: این آخرش است که حاوی آخرین تمرین‌ها، وقایع پشت صحنه و مصاحبه‌های مربوط به کنسرت این آخرش است بود را از ۲۸ اکتبر ۲۰۰۹، به مدت یک ماه، به نمایش عمومی در سینماهای سراسر جهان درآورد. این مستند با فروش کلی ۲۶۱ میلیون دلار، به پرفروش‌ترین فیلم مستند، موزیکال و کنسرتی جهان در تمام دوران‌ها تبدیل شد.[۲۲۰][۲۲۱]

 

[ساعت دار]

مایکل جکسون در ۲۵ ژوئن ۲۰۰۹ (‎۴ تیر ۱۳۸۸) و تنها ۱۸ روز پیش از آغاز نخستین کنسرت «این آخرش است» بر اثر ایست قلبی ناشی از مسمومیت حاد پروپوفول و بنزودیازپین درگذشت.[۲۲۲] مرگ ناگهانی مایکل شبهه‌های زیادی را به وجود آورد زیرا او تنها ۱۲ ساعت پیش از مرگش در حال اجرای تمرین‌های سخت بر روی صحنهٔ سالن استیپلز سنتر برای کنسرت‌های «این آخرش است» بود. شایعه شد که مرگ مایکل به علت مصرف بیش از حدّ مواد مخ*در بوده‌است اما پزشکی قانونی لس‌آنجلس بعد از کالبدشکافی بدن مایکل توضیح داد که هیچ‌گونه اثری از دارو و مواد مخدری همانند دمرول، مورفین، حشیش، کوک*ایین و قرص‌های ضدافسردگی و همچنین مشروبات الکلی در بدن مایکل پیدا نشد. پزشکی قانونی اضافه کرد که تنها چند دارو خواب‌آور از جمله داروی قوی بیهوشی پروپوفول در بدن مایکل بوده‌است.[۲۲۳]

 

[ساعت دار]

۲ ماه بعد از مرگ مایکل، پزشکی قانونی لس‌آنجلس به‌طور رسمی، علت مرگ مایکل جکسون را «قتل» معرفی کرد.[۲۲۴] جکسون در شب ۳ سپتامبر در گورستان «فارست لاون» در کالیفرنیا به خاک سپرده شد.[۲۲۵] علت قتل نیز «تزریق توسط غیرمتخصص» و «آسیبی مرگ بار» اعلام شد. سپس پزشک مایکل، دکتر کانراد موری، متخصص بیماری‌های قلبی متهم به قتل غیرعمد او شد و دادگاه بررسی به جرم دکتر موری، او را مجرم شناخته و به چهار سال حبس در زندان محکوم کرد.[۷]

 

[ساعت دار]

خبر مرگ مایکل جکسون به صورت گسترده تحت پوشش قرار گرفت. وبگاه‌های خبرگزاری لس‌آنجلس تایمز و تی‌ام‌زد به دلیل هجوم کاربران مدتی از کار افتادند،[۲۲۶] گوگل به دلیل هجوم گستردهٔ کاربران و جستجوی کلمه «مایکل جکسون» و به دلیل مشکوک شدن به حملهٔ داس، نیم ساعت از دسترس خارج شد، وب‌سایت‌های توئیتر و ویکی‌پدیا نیز به دلیل هجوم گستردهٔ کاربران دچار مشکل شدند.[۲۲۷] به گزارش نوام کوهن در نیویورک تایمز، اندکی پس از تایید مرگ جکسون، صفحهٔ بیوگرافی او در ویکی‌پدیا، طی یک ساعت نزدیک به یک میلیون بازدیدکننده داشت. جی والش، سخنگوی بنیاد ویکی‌مدیا در سانفرانسیسکو، در آن زمان گفت «ما گمان می‌کنیم که این بیشترین بازدید از هر مقاله در تاریخ ویکی‌پدیا در یک دوره یک ساعته باشد».[۲۲۸]

 

[ساعت دار]

در روز ۷ ژوئیه ۲۰۰۹ و ۱۲ روز بعد از مرگ مایکل مراسمی عمومی برای یادبود وی برگزار شد که مملو از ابراز احساس توسط شرکت‌کنندگان و اجراکنندگان بود. نزدیک به ۲ میلیون نفر از سراسر دنیا برای شرکت در این مراسم حاضر شدند که تنها ۲۰ هزار نفر توانستند به داخل مراسم راه یابند. همچنین بیش از ۱ میلیارد نفر این برنامه را به صورت زنده از سراسر جهان مشاهده کردند. مراسم یادبود جکسون در کنار برنامه‌هایی همانند مراسم خاک‌سپاری دایانا، شاهدخت ولز و ازدواج شاهزاده ویلیام، دوک کمبریج و کاترین میدلتون به یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیونی از تاریخ تأسیس تلویزیون تبدیل شد.[۲۲۹]

 

[ساعت دار]

جکسون در طول دوران فعالیت‌اش ۳۸ نماهنگ منتشر کرد. نخستین نماهنگ او «تا به اندازهٔ کافی گیرت نیومده بس نکن» (۱۹۷۹) و آخرین نماهنگ رسمی وی «دنیای مرا باشکوه می‌کنی» (۲۰۰۱) بود. برخی از نماهنگ‌های جکسون توسط کارگردانان معروف هالیوودی همانند مارتین اسکورسیزی، فرانسیس فورد کوپولا، دیوید فینچر و اسپایک لی کارگردانی شده‌است. همچنین در برخی از نماهنگ‌های جکسون افراد مشهوری همانند استیون اسپیلبرگ، مارلون براندو، نائومی کمپبل، کریس تاکر، مایکل مدسن، دیوید کاپرفیلد، جان تراولتا، ووپی گلدبرگ، مایکل جردن، مکالی کالکین، ادی مورفی و… به نقش‌آفرینی پرداخته‌اند.