مجموعه اشعار خونابه‌های‌مغرب | به قلم ستاره سربیی

[ستاره سربیی]

۱۹.سربازان گمنام
ایستاده‌اند، سربازانِ مفلوکِ بی‌ادعای پست
بر سیاهِ سپیدِ مُهرگانِ یاغیِ رزم
حصارِ پیادگانِ گمنام، پناه داده‌اند
سواره‌نظامِ سنگین و گران‌مایه را
رخ‌به‌رخ، غِره بر بلندایِ کارزار
دیدگان دوخته‌اند، سرکشانِ م*ستِ مغرور
و آن بانوی سیاهپوشِ تیزرای
در برِ شهِ تاجدارِ مستغنی
گردن افراشته‌اند وز تکاپویِ سخت
فیلان و اسبانِ خطِ پایدارِ پیکار
و سرباز، طغیانِ جنبشِ نبرد را
با گام‌های نرمِ سبک، پیموده‌است
بر میان فِتاده‌اند، سرکشانِ گران‌سنگِ کبر
رخ و پیل و اسبانِ پرشکوهِ فره
و بانوی تیزپای چیره‌دستِ مغلوب
پریشان و افگار ز غایتِ کارزار
در انتها دیدگانِ حیرانِ شاهِ سرگشته را
پیادگان‌ فاتحِ خاشع، ارج‌نهاده‌اند

 

[ستاره سربیی]

۲۰.فالِ نیک
بزرگراه، ریز می‌خندد
بر شتاب چرخ‌های سالخورد
و برف‌های گلی پیاده‌رو
هنوز در آغو*ش گرفته‌‌‌اند زمستان را
ماشین‌ها جیغ می‌زنند
و فال‌‌های سرگردان پر‌می‌کشند
در چهارراه قیرگونِ خیس
از شکاف سرد پیراهن پسرکی هراسان
تصویرِ انگشتان سرخ باریک زنی
حبس بر حباب‌های ناتوان جویبار
جوراب های صورتی کوتاه را
بر پاهای سنگفرش‌‌ نمناک می‌پوشاند
و چراغ‌های بلورین ویترین‌ها
خیره بر شکوهِ دانه‌های یخی
درخشندگی لرزان سستی را
بر اوهام تابناک زیر چترها می‌دوزند
بخارِ نفس‌های داغِ مردمان
ریه‌های سرمای کرختِ مه‌آلود را می‌درند
و پرندگان نیک فال را
با انگشتان باریک سرخ به آغو*ش می‌کشند