شعر مجموعه اشعار گیتی مسکوت | نویسنده Madiheh

[Madiheh]

طنین عارف که پیچید به محراب
ز چرخش افتاد آن آسیاب

آخر وِرد زبانش ستایش بود
همانا مِیلَش تنها به نیایش بود

هجر نکرد آسیابان آسیاب را
چو خود می‌دانست جواب را

آنگاه که نگاهش سوی آسمان تو وارهید
باز هم چون چرخ فلک از جا جهید

به آرزوی موهبت تو چرخید
رزق بندگانت به کار خود دید

در سکوت، واقف از این قضایا
چه لبخندی بر لبانَت است خدایا​

 

[Madiheh]

قحطی دیدار تو کاش نیاید هیچ‌گاه
که پیرایه‌ی آسمان دگر نیست ماه

میعاد قرارم بر سجاده گویم آمین
خوانم به عشق تو آیه‌ای ز یاسین

حال من در وصف حال تو گنجد
اشتیاقم در آن نگاه محال تو گنجد

بامدادم را تصاحب کن خدایا
کشتی افکارم لنگردار کن درین رویا​

 

[Madiheh]

مُروت ماهی به گردون فِتاد
وقتی به پای او نمی‌رسد پری‌زاد

ماهی بی آب به زندگی جفا کرد
چو او به آب زندگی وفا کرد

غنای جباری تو سرود
می‌کند دریا با موجی به صخره سجود

گوید خداوندم شکر به این وُصلت
یاری دارم که ندارد طاقت فُرقت

اما ای گیتی تو خود چرا یاری نداری ؟
همچو آن ماهی غمخواری نداری؟


​

 

[Madiheh]

سالار قله‌ی جهاد راهَت
قلوبی‌است که ره گرفته سوی ماهَت

خِیل عظیمی‌اند تا بردارند گام
تا کنند شناختن تو را تمام

اما آیا می‌توان تو را شناخت ؟
آیامی‌توان با نشناختَنَت هم ساخت؟

نه نمی‌شود تو را تقریر کرد
نه حتی می‌شود تو را تقدیر کرد

تو هر کجا که گمان بَرَند هستی
ای تنهاترین مسکوت هستی​

 

[Madiheh]

دژ راستی را نام تو کرد فتح
نیکی را به عالم کردی تو سطح

اما نمی‌دانم چرا یک بنده نمی‌دارد قَدَر
چرا دقایق را می‌دهد او بی‌تو هَدر

کید کدام حیله‌گر او را مجهور ساخت ؟
سودای کینه به دل او جور ساخت؟

آن لحظه هم تو در سکوتی آهسته
می‌خواستی تا خود از جفا شود خسته

اما نقض کردند هر عهد و پیمانی
ندانم چرا برای ستایش تو نداشتند جانی!​