مصاحبه مصاحبه با نویسندگان معروف

[TELMA]

رویدادهای اساسی!?

|• در داستان‌های کوتاه، نویسنده باید فقط‌ درباره ی رویدادهای اساسی و جریان‌ساز در زندگی شخصیت‌ها بنویسد.
?|• رویدادی تأثیرگذار که زندگی شخصیت را به واقع دگرگون می‌کند.

|• چگونه می‌توان تصمیم گرفت که ایده، در قالب داستان کوتاه نوشته شود و یا رمان؟

?|• اگر ایده بتواند در قالب رمان باشد:
• می‌تواند ابعادی بزرگ به خود بگیرد، به مسائل جامعه‌شناختی، سیاسی و تاریخی بپردازد.
• دوره‌ی زمانی مشخصی را توصیف کند.
• شخصیت‌های زیادی را در خود جای دهد

?|• جویس کارول اوتس می‌گوید:

برخی تجربه‌ها بسیار کوتاه اما پرتنش هستند و این برای داستان‌های کوتاه مناسب است. در بهترین حالت، داستان کوتاه به شکلی بی‌وقفه و یک‌باره خوانده می‌شود. اگر داستان کوتاه بیش از اندازه طولانی باشد و مخاطب را مجبور به کنار گذاشتن کتاب بکند، در این صورت تأثیرگذاری خود را از دست می‌دهد.

?|• همچنین نظر ری بردبری را بخوانید.

 

[TELMA]

#مصاحبه با نویسندگان معروف?

?• پرسش:
?• بعد از نوشتن بیست‌ودو رمان، نظرتان در مورد مجموع کارهایتان چیست؟ به عنوان یک نویسنده اکنون چه کار متفاوتی را انجام می‌دهید؟

?• پاسخ آن تایلر:
?• اگر توانایی‌اش را داشتم، تمام نسخه‌های چاپی چهار کتاب اول را می‌خریدم و از بین می‌بردم. هنوز هم نمی‌دانم هنگام نوشتنشان چه در سر داشتم. فکر کنم فقط می‌خواستم رمانی بنویسم و چاپ شود.
?• البته به باقی کارهایم هم همچون گربه مادری که به بچه‌گربه‌های بزرگ‌شده‌اش می‌نگرد، نگاه می‌کنم. به نظر خیلی از تصوراتم دورند. هرچند که توجه خاصی به نوشتن رمان «شام در رستوران دلتنگی» داشتم.
?• کار متفاوتی که اکنون انجام می‌دهم این است که به جای بیان‌کردن یک شرایط، سعی می‌کنم در دل آن قدم بگذارم. و بیشتر به حرف‌های شخصیت‌هایم گوش دهم و حتی برای مدتی خود را جای آن‌ها بگذارم.
?• گهگاهی اندک‌ بخش‌هایی از کتاب‌های قبلی‌ام را می‌خوانم؛ چرا که بعضی اوقات به هنگام نوشتن به خود می‌گوییم «صبر کن ببینم، قبلا این جمله را در کتاب دیگری نگفته بودم؟»
?• برایم جالب است که چگونه همان مضمون و تصورات بارها و بارها به صورت تصادفی در کارم پدیدار می‌شود.

 

[TELMA]

#مصاحبه با نویسندگان معروف?

?• پرسش:
?• در جایی گفتید که نوشتن زندگی‌تان را نجات داد. آیا اندوه سازنده است؟

?• پاسخ آتوسا مشفق:
?• خیر. برای خوب نوشتن نیاز دارم که این توانایی را داشته باشم که با خودم صادق باشم بدون آنکه درد بکشم.
?• وقتی واقعا غمگینم حقیقتا درد می‌کشم و می‌فهمم که در کارم به جاهای جالبی نمی‌روم.
?• فکر می‌کنم می‌توان همزمان غمگین و قوی بود. نوشتن نیاز به قدرت، نظم و تحمل تنهایی دارد. هرچقدر زمان طولانی‌تری در را*بطه باشم، بیشتر دلم تنهایی می‌خواهد، چون آن را از دست داده‌ام.
?• اما تنهایی دردناک است اگر ننویسم. با این همه می‌توانی ساعت‌های طولانی در طول روز بنویسی و تلاش زیادی می‌برد که خلا ننوشتن را پر کنی.