معاد در ادیان مختلف

[نهنــگ]

معاد یکی از اصول دین هست و به معنای زنده شدن دوباره انسان به زندگی، در روز قیامت هستش.

​

اعتقاد به بقاء روح از قدیم بین ادیان و اقوام مختلف وجود داشته.
و اقوام مختلف به این موضوع اعتقاد داشتند که بعد از مرگ سعادت و شقاوت هایی پیش روی انسانه.
البته بعضی از اقوام هم این موضوع را نپذیرفتند!
ولی معاد به معنی خاص آن یعنی زنده شدن مردگان برای حسابرسی اعمال تنها در برخی ادیان به وضوح دیده می شود ؛ ولی تعریف معاد در همه آنها یکسان نیست.
ما از معادی که در دین حضرت ابراهیم (ع) و انبیاء بعد از او تا زمان حضرت موسی (ع) مطرح بوده اطلاع کافی در دست نداریم ؛ لذا بحث را از دین یهود آغاز می کنیم .

 

[نهنــگ]

معاد در دین یهود

قبل از اینکه به این موضوع بپردازیم باید بدانیم که قرآن کریم به این موضوع اشاره کرده که دین یهودیت و مسیحیت دچار تحریف شده اند. به عقیده ما عقیده فعلی یهودیان و مسیحیان همانند تعالیم حضرت موسی و حضرت عیسی نیست.
و همچنین این دوزین دارای فرقه های گوناگون و متنوعی هستند که که ما فقط به فرقه های مشهور آنها اشاره می کنیم.

***

در تورات و بلکه در کل احد عتیق یهودیان اشاره روشن به آخرت و روز جزا وجود ندارد. و در تعبیر آخرت که در چند جای عهد عتیق آمده دلالتی بر معاد پس از مرگ ندارد بلکه به معنای عاقبت دنیوی اعمال است.
محققان معتقدند که اعتقاد به معاد در قوم یهود اعتقادی وارداتی است و یهودیان این عقیده را پس از آزادی سان از اسارت بابل به دست کوروش از زرتشتیان فرا گرفتند.
و اما در کتاب تلمود که از کتب مذهبی یهودی است از معاد بسیار سخن گفته شده. کتاب تلمود در واقع تفسیر و تاویل تورات هستش و توسط دانشمندان یهودی در طول تاریخ و در دورانی طولانی جمع آوری شده و پیدایش آن بنا به برخی اقوال نزدیک به هزار سال بعد از حضرت موسی بوده است.
این کتاب مورد قبول فرقه فریسیان است ولی فرقه صدوقی آن که الان منقرض شده است آن را قبول نداشتند.
در این کتاب معاد جزء اصول دین یهودیان معرفی شده و انکار آن گناهی بزرگ شمرده میشه. در تلمود چنین آمده است: "کسی که به رستاخیز‌مردگان معتقد نباشد و آن را انکار کند از رستاخیز سهمی نخواهد داشت."

?

_ محدوده‌ی معاد در دین یهود _
بین علمای یهود بر سر اینکه آیا معاد برای همه افراد بشر است یا تنها شامل حال برخی افراد است اختلاف نظر وجود دارد. بعضی از آنها معتقدند که معاد برای همه افرادی که مرده‌اند است ولی برخی دیگر معاد را فقط مختص یهودیان می‌دانند و عده‌ای دیگر گفته‌اند حتی یهودیانی هم که لیاقت و امتیازات لازم را در دنیا کسب نکرده‌اند از زندگی بعد از مرگ محروم خواهند بود‌.

?

_ معاد روحانی یا جسمانی _
از مجموعه نوشته های علمای یهود استفاده شده که آنها معاد را جسمانی می دانند اگرچه در نحوه این معاد جسمانی بین علمای یهودی همچنان اختلاف نظر وجود دارد.

(منابع مطالب فوق : کتاب افتخار اسلام به سایر ادیان ؛ تألیف محمد صادق فخر الاسلام ص۱۲۹ به بعد - کتاب گنجنه ای از تلمود ص۳۶۲ به بعد - کتاب خلاصه ادیان ؛ ص۱۳۴ به بعد و سایت پرسمان دانشگاهیان)

 

[نهنــگ]

معاد در مسیحیت

آنچه از کتاب مقدس و کتبی که درباره مسیحیت نوشته شده به دست می آید این است که همه مسیحیان معتقد به رستاخیز هستند و اعتقاد به رستاخیز را از اصول دین می دانند .
در مورد جسمانی یا روحانی بودن معاد از دیدگاه دین مسیحیت ، شیخ محمد صادق فخر الاسلام در کتاب « افتخار اسلام بر سایر ادیان » صفحه ۱۲۰ می نویسد:
«اقرار به معاد و حشر جسمانی از ضروریات دین نصاری و مجمع علیه جمیع فرق ایشان است و در این مسئله با ما هیچ اختلافی ندارند و اقرار به حشر جسمانی مخصوص علیه اناجیل است در مواضع کثیره.»
و ایشان شش مورد از مواردی را که در اناجیل مختلف تصریح به جسمانی بودن معاد است ذکر می فرمایند.
اما این نکته لازم به یادآوری است که اگرچه علمای مسیحی و اناجیل تصریح به جسمانی بودن معاد دارند ولی درباره لذّات و آلام و عذاب اخروی می گویند در قیامت لذ*ت و عذاب روحانی است نه جسمانی ؛ و این یکی از صدها موارد تناقض در عقائد مسیحیت است.(همان، ص۱۲۱)

شایان ذکر است که گروهی از خداپرستان مسیحی از فرقه های دیگر این گونه تصریحات کتاب مقدس مسیحیان را انکار و قائل به روحانیت معاد شده اند.

مسئله دیگری که نباید از آن غفلت کرد مسئله رستاخیز حضرت مسیح است که نصاری به آن قائلند ؛
اینها معتقدند که حضرت مسیح کشته شد ولی بعد از مرگ دوباره زنده شد ؛
و این رستاخیز در همین دنیا و جسمانی بود؛ و بر این مطلب در موارد متعددی از اناجیل تصریح شده است.(انجیل یوحنا ۱/۲۳، مرقس ۱۵/۴۵، مثی ۲۸/۹، لوقا ۲۴/۳۴ و یوحنا ۲۰/۲۵ و ... )
بنا بر این مسئله رستاخیز مسیح را نباید با مسئله معاد در مسیحیت خلط نمود.
مسیحیان بر این باورند که حضرت عیسی مسیح ــ که به اعتقاد آنها همان خداست که به صورت بشر در آمده است ــ از آسمان فرود خواهد آمد و هزار سال در زمین حکومت خواهد کرد ؛ و بعد از هزار سال روز داوری فرا خواهد رسید و مسیح ، قیامت را برپا خواهد نمود و بین مردم داوری خواهد نمود ؛ و گروهی را به بهشت و گروهی را به جهنم خواهد فرستاد.

برگرفته از سایت پرسمان دانشگاهیان

 

[نهنــگ]

معاد در دین زرتشت

در دین زرتشت نیز که بنا به قول مشهور حدود ۶۰۰سال قبل از مسیح تأسیس شده است، عقیده به معاد به وضوح بیان شده است.
در این دین اعتقاد بر این است که روح بعد از جدا شدن از بدن تا روز رستاخیز وارد عالم برزخ می شود ؛ تا در روز رستاخیز به جسم خود بپیوندد؛ زرتشتیان به اموری مثل صراط و میزان اعمال و بهشت و جهنم نیز اعتقاد دارند ؛ ولی معتقدند که در جهنم آتش وجود ندارد چرا که آتش از نظر آنان مقدّس است ؛ به عقیده آنها جهنم محلی بسیار سرد و تاریک و کثیف و پر از حیوانات موذی است که گناهکاران را اذیت می کنند. (آشنایی با ادیان بزرگ ؛ حسین توفیقی ؛ ص۵۷ و ۶۲ )

بنا بر این معاد مطرح در دین زرتشت بسیار شبه به معاد مورد نظر اسلام است . و ظاهرا تنها دین غیر ابراهیمی است که با صراحت معاد را می پذیرد ؛ البته در مورد منشاء دین زرتشت اختلاف نظر وجود دارد ؛ طبری مورخ مشهور و پیروان او در زمینه تاریخ ، بر این اعتقادند که زادگاه زرتشت فلسطین است ؛ و او از فلسطین به ایران آمده است ؛ امّا عموم مورخان و خود زرتشتیان بر این باورند که زادگاه زرتشت آذربایجان است ؛ و محل بعثت او کنار دریاچه ارومیّه است. برخی نیز او را از شرق ایران می دانند ؛ بر این اساس اگر حرف طبری درست باشد این احتمال وجود دارد که زرتشت نیز از سلسله انبیاء ابراهیمی باشد ؛ ولی بنا به اقوال دیگر این احتمال بعید است ؛ در کتب مذهبی زرتشتیان نیز ذکری از انبیاء ابراهیمی نشده است .

برگرفته از سایت پرسمان دانشگاهیان