- Jun
- 9,056
- 24,706
- 238
- وضعیت پروفایل
- مَن؛ نقآشِ بومِ کوچَک
دو فعل «است» و «هست».
معنی هرکدام چیست، کاربردش چیست، کجا باید استفاده شود
?|× پیش از همه باید گفت که هست، خود فعلی مستقل است، از مصدر هستن، به معنی وجود داشتن بنابراین به تنهایی قابل استفاده است. ولی است فقط یک را*بطه است در جملات اسنادی و اسناد دادن چیزی به چیزی دیگر را نشان می‌دهد.
?|× مثلا ما می‌گوییم «خدا هست» یعنی «خدا وجود دارد.» و این جمله کامل است. فعل و فاعل خود را دارد.
اما اگر بگوییم «خدا است.» عبارت ناقص به نظر می‌آید و این پرسش را به میان می‌کشد که خدا چه چیزی است؟ یا در کجا است؟ این‌جا مثلا باید گفت «خدا کریم است.» یا «خدا با ما است.»
?|× از سوی دیگر، هست بر وجود چیزی دلالت می‌کند و است بر چگونگی آن.
?|× وقتی می‌گوییم «آب هست.» یعنی این‌جا آب وجود دارد.
اما وقتی می‌گوییم «آب سرد است.» دیگر بحث از وجود آب نیست، از چگونگی آن است.
?|× اما این قضیه گاهی کمی پیچیده می‌شود، وقتی که از عبارت، هم وجودِ چیزی را بتوان استنباط کرد و هم چگونگیِ آن را.
?|× به‌راستی کدام یک از این دو عبارت درست است:
آب در کوزه هست.
یا
آب در کوزه است.
?|× هر دو عبارت درست است!
ولی هر یک در جای خود و معنای خود.
در جمله «آب در کوزه هست» هدف این است که وجود آب را روشن کنیم.
گویا کسی صرفِ بودن یا نبودن آن را از ما پرسیده است و ما به این پرسش پاسخ می‌دهیم که «در کوزه، آب هست» یعنی «آب وجود دارد».
?|× اما وقتی می‌گوییم «آب در کوزه است.» به‌واقع موقعیت آب را روشن می‌کنیم و به این پرسش پاسخ می‌دهیم که «آب در کجاست؟» گویا پرسش‌گر خود می‌داند که آبی در کار هست؛ فقط می‌خواهد بداند آن آب در کجاست. پس وجود و عدم در کار نیست، بلکه چگونگی یا موقعیت مهم است. این‌جاست که است به کار می‌آید.
?|× در گویش و حتی نگارش بعضی مردم (منظور افغانستان است)، گاه چنین عبارتی می‌بینیم: «من در خانه استم.» به‌راستی این درست است یا نه؟
این‌جا باید توضیح دهیم که اگر تکیه اصلی بر «بودن» باشد، باید گفت «من در خانه هستم.» یعنی «خاطرجمع باش که من در خانه حضور دارم.» اما اگر تکیه اصلی بر «خانه» باشد، یعنی صرفاً بخواهیم موقعیت خود را بیان کنیم باید گفت «من در خانه‌ام.» یعنی مثلا در مغازه یا خیابان نیستم!
?|× پس:
«است» فعل ربطی و اسنادی است و میان دوچیز نسبت برقرار می‌کند و اسناد می‌دهد؛ ولی «هست» نشانه تاکید است که معنی «وجود دارد» می‌دهد. به کاربردن این دو واژه به جای یکدیگر نادرست نیست، ولی بهتر است هرکدام در جای خود به کار رود.
معنی هرکدام چیست، کاربردش چیست، کجا باید استفاده شود
?|× پیش از همه باید گفت که هست، خود فعلی مستقل است، از مصدر هستن، به معنی وجود داشتن بنابراین به تنهایی قابل استفاده است. ولی است فقط یک را*بطه است در جملات اسنادی و اسناد دادن چیزی به چیزی دیگر را نشان می‌دهد.
?|× مثلا ما می‌گوییم «خدا هست» یعنی «خدا وجود دارد.» و این جمله کامل است. فعل و فاعل خود را دارد.
اما اگر بگوییم «خدا است.» عبارت ناقص به نظر می‌آید و این پرسش را به میان می‌کشد که خدا چه چیزی است؟ یا در کجا است؟ این‌جا مثلا باید گفت «خدا کریم است.» یا «خدا با ما است.»
?|× از سوی دیگر، هست بر وجود چیزی دلالت می‌کند و است بر چگونگی آن.
?|× وقتی می‌گوییم «آب هست.» یعنی این‌جا آب وجود دارد.
اما وقتی می‌گوییم «آب سرد است.» دیگر بحث از وجود آب نیست، از چگونگی آن است.
?|× اما این قضیه گاهی کمی پیچیده می‌شود، وقتی که از عبارت، هم وجودِ چیزی را بتوان استنباط کرد و هم چگونگیِ آن را.
?|× به‌راستی کدام یک از این دو عبارت درست است:
آب در کوزه هست.
یا
آب در کوزه است.
?|× هر دو عبارت درست است!
ولی هر یک در جای خود و معنای خود.
در جمله «آب در کوزه هست» هدف این است که وجود آب را روشن کنیم.
گویا کسی صرفِ بودن یا نبودن آن را از ما پرسیده است و ما به این پرسش پاسخ می‌دهیم که «در کوزه، آب هست» یعنی «آب وجود دارد».
?|× اما وقتی می‌گوییم «آب در کوزه است.» به‌واقع موقعیت آب را روشن می‌کنیم و به این پرسش پاسخ می‌دهیم که «آب در کجاست؟» گویا پرسش‌گر خود می‌داند که آبی در کار هست؛ فقط می‌خواهد بداند آن آب در کجاست. پس وجود و عدم در کار نیست، بلکه چگونگی یا موقعیت مهم است. این‌جاست که است به کار می‌آید.
?|× در گویش و حتی نگارش بعضی مردم (منظور افغانستان است)، گاه چنین عبارتی می‌بینیم: «من در خانه استم.» به‌راستی این درست است یا نه؟
این‌جا باید توضیح دهیم که اگر تکیه اصلی بر «بودن» باشد، باید گفت «من در خانه هستم.» یعنی «خاطرجمع باش که من در خانه حضور دارم.» اما اگر تکیه اصلی بر «خانه» باشد، یعنی صرفاً بخواهیم موقعیت خود را بیان کنیم باید گفت «من در خانه‌ام.» یعنی مثلا در مغازه یا خیابان نیستم!
?|× پس:
«است» فعل ربطی و اسنادی است و میان دوچیز نسبت برقرار می‌کند و اسناد می‌دهد؛ ولی «هست» نشانه تاکید است که معنی «وجود دارد» می‌دهد. به کاربردن این دو واژه به جای یکدیگر نادرست نیست، ولی بهتر است هرکدام در جای خود به کار رود.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
