مسابقه مونولوگ برتر هفته ۱

[زهرارمضانی]

بسم تعالی
همانطور که از اسم مسابقه مشخص هست
هر هفته به برترین مونولوگ برتر جوایز اهدا خواهد شد.
تنها رعایت یک موضوع برای شرکت در این مسابقه مهم است
«لطفاً مونولوگ انتخاب شده از آثار خودتون باشه»
آثار شامل: رمان، داستان، رمان کوتاه، داستان کوتاه، داستانک، فیلم نامه، فن فیکیشن و...
به سه نفر اول برنده‌ی این مسابقه جوایز نفیس اهدا خواهد شد که به شرح زیر است:
۱_ نفر اول: ۲۰۰ امتیاز
۲_ نفر دوم: ۱۵۰ امتیاز
۳_ نفر سوم ۵۰ امتیاز

​

 

[آیسان]

به طرف بیمارستان المعمدانی رفتم. در راه چشمم که بر خرابه های خانه ها می افتاد با خود فکر می کردم یعنی چه کسانی در این خانه ها زندگی می کردند و با چه آرزوها و امیدهایی این خانه ها را بنا کرده بودند؟
چه کسانی در این خانه ها متولد شده اند؟
چه کسانی در این خانه ها عروس و داماد شده اند؟
و کلی سوال دیگر که پشت دروازه ذهنم لشکر کشیده بودند و من هیچ جوابی برای آنها نداشتم .

 

[Bhreh_rah]

مهدیار آهی کشید حرف حق از همان گذشته جوابی نداشت و ندارد. چه می‌شود گفت؟ آدم پول‌هایش را خرج کند که به آن ور دنیا برود، اسم و رسمش را عوض کند، چهره‌اش را تغییر دهد و هر آنچه که قابل تغییر باشد را تغییر دهد باز هم گذشته و هویت واقعی‌اش دست از سر او برنمی‌دارند؛تو که نمی‌توانی خونی که در رگ‌هایت جریان دارد را با خون دیگری تعویض کنی!

 

[ستاره سربیی]

ما در باغچه‌ی خانه‌هایمان نهال عشق کاشته‌بودیم. ما فقط نتوانسته‌بودیم رهگذرانی بی‌تفاوت باشیم. زندگی، درست در لحظه‌ای آرام، غافلگیران کرد و ما ناگزیر بودیم با لبخند، از باغچه‌هایمان خداحافظی کنیم. اما هر ثانیه و هر لحظه با یاد عشق، زندگی را نفسی کشیدیم و نترسیدیم.

 

[Hadis.Sh]

او را از سال‌ها پیش به خاطر داشتم. چشمانی مشکی و بزرگ، آنقدر که میشد همه‌چیز را از چشم‌هایش خواند. سرم را چرخاندم، به نقاشی‌ها نگاه کردم و به سمت نزدیک‌ترین تابلو رفتم. عجب هنری! نفسم بند می‌آید. قطرات شبنم که بر نوارهای ابریشمی گیسوانش معلق است، چون هاله‌ای از یاقوت سرخ به دور صورتش بسته شده بود. هم غمناک و هم زیباست، تصویر زنی که حس عشق و شرم را توام باهم دارد!

رمان کاراکال - حدیثه شهبازی

 

[ساعت دار]

هنگامی که دریافتم در موسم غم و اندوهم حتی دیوارهای خانه‌ام از جا کنده می‌شوند و گریزان می‌‌دوند تا مبادا به بیماری هولناکم مبتلا بشوند و تاثیر تاریکی بر روحشان بگذارم؛ ترجیح دادم آدمی باشم که گویا به جای خون، مورفین در رگ‌هایش جریان دارد تا یک انسان درمانده و غمگین.
رمان کمدین پوچ شده
اثر آیناز تابش

 

[ارغنون؛]

بار دیگر نگاهی به خانه‌ی ترک شده‌ای که با آن نمای سنگی و مجلل‌اش باز هم غمین جلوه می‌کرد؛ انداخت. پاهایش زخمی بودند و گزگز سر انگشتانش در هوای سرد تا عمق استخوانش را می‌سوزاند. شانه‌های افتاده‌اش که گویی بارِ یک کولبر را جابه‌جا می‌کردند، دیدگان ورم کرده که به ناکجا خیره بودند، همه و همه خبر از آینده‌ می‌دادند؛ آینده‌ای که به گمان دخترک از همان روز نخست، انتهایش را از بر بود. بلیط توی دستش را بی‌اختیار فشرد، مقصدش کجا بود؟ شهری که از آن فرار کرده بود تا نفس بکشد؟ یا یک قصابی که مردم بی‌خبر از لاشه‌های تکه‌تکه شده‌ی زندگیِ یک آهوی زیبا در انباری آن، برای خرید یک غذای لذیذ و برپا کردن ضیافتی بزرگ به آن‌جا می‌رفتند؟

- خضاک‌دخت، ارغنون.

 

[زهرارمضانی]

خب برنده های سری اول مسابقه مونولوگ نویسی رو اعلام میکنم
نفر اول @VIXEN
نفر دوم @Saorsa
نفر سوم @Bhreh_rah
امتیازات داده خواهد شد.

داوران این بخش برای انتخاب برترین مونولوگ @سادات.۸۲ @زهرارمضانی