نقد سینما * نقد و بررسی فیلم هیجانی مکس دیوانه *

[ReiHan]

نقد و بررسی فیلم مد مکس: جاده خشم

فیلم سینمایی مکس دیوانه، جاده‌ی خشم/ Mad Max، Fury Road به کارگردانی جرج میلر محصول دو کشور استرالیا و امریکا بوده که در سال ۲۰۱۵ در ژانری اکشن،ماجرایی،علمی-تخیلی تولید شده است.
داستان فیلم در آینده ای دور رخ می دهد، در حالی که تنها بیابانی خشک از زمین باقی مانده است، باقیمانده ی نسل انسان ها برای بدست آوردن واجبات زندگی حاضرند یکدیگر را بکشند. مکس، مردی کم حرف که زن و بچه اش را از دست داده است، به تنهایی سفر می کند و در جستجوی صلح می باشد…

 

[ReiHan]

کنت توران از لس آنجلس‌تایمز که نمره‌ی کامل را به فیلم داده، در نقدش می‌نویسد:«مکس دیوانه: جاده‌ی خشم شما را لال رها می‌کند، که البته بهتر از این هم نمی‌شود. چون بالاخره وقتی با چنین فانتزیِ هیجان‌انگیزِ پسا-آخرالزمانی روبه‌رو می‌شوید که اتفاقاتِ داغ و تنش‌زا بخشی از روزهایش است، واقعا دیگر جایی برای کلمات نمی‌ماند.» تاد مک‌کارتی از هالیوود ریپورتر که فیلم را دوست دارد، می‌نویسد:«دو فیلم اول مکس به زور از ۹۰ دقیقه می‌گذشتند، اما این فیلم با اعتماد به‌ نفس کامل اینقدر جرات دارد که یک تعقیب و گریز یک‌سره را با کمی دیالوگ در این میان، برای ۲ ساعت ادامه دهد. اما میلر با خلق یک‌سری عناصرِ جدید برای بالا نگه داشتنِ سرعت اکشن، در انجام این کار موفق شده است.» جیمز برادینلی از ریل‌ویوز می‌نویسد:«جاده‌ی خشم درباره‌ی بردن چیزها به مرحله‌ای جدید حرف می‌زند… سینماهایی که جاده‌ی خشم را نمایش می‌دهند باید کمربند ایمنی نصب کنند.» امتیاز متاکریتیک این فیلم تا این لحظه ۸۹ است.

 

[ReiHan]

« مکس دیوانه » در بخش داستانی دارای پیشرفت های قابل توجهی نسبت به نسخه دهه ی هشتاد میلادی می باشد. جورج میلر که در سالهای اخیر تجربیات ارزشمندی در عرصه سینما کسب کرده و حتی با انیمیشن » پاهای شاد » موفق به دریافت اسکار نیز شده، در نگارش داستان و روابط شخصیت های داستان با یکدیگر، « مکس دیوانه » را یک قدم به جلوتر از گذشته سوق داده است و اینبار می توان جزئیات بیشتری را در پرداخت آنان مشاهده نمود. در این بازسازی، زجر و درماندگی مکس بیش از گذشته قابل لم*س است و در مجموع روابط انسانی در فیلم در مقایسه با نسخه کلاسیک، یک سر و گردن بالاتر است.

 

[ReiHan]

اما نکته ای که « مکس دیوانه : جاده خشم » را به اثری متفاوت از بلک باسترهای رایج هالیوود مبدل می کند، پرداخت صحنه های اکشن و ضرباهنگ اجرای آن است. « مکس دیوانه » اکشنی دیوانه وار و خارج از قاعده و قواعد ژانر اکشن دارد. اکشنی که هرگز از حرکت نمی ایستد و البته این عدم توقف به معنای انجام آن به هر قیمت نیست. جورج میلر در بازسازی دنیای آخرالزمانی اش، لحظاتی دیوانه وار را رقم زده که نمونه مشابه اش تا به امروز در هیچ اثر بلک باستری مشاهده نشده است.

 

[ReiHan]

در سالهای اخیر به نظر می رسید که سری فیلمهای « سریع و خشمگین » نتوانند از حیث تعقیب و گریز رقیب سرسختی برای خود در عرصه سینما پیدا کنند اما « مکس دیوانه » به سینما آمده تا این باور را بطور کامل برهم بزند. « مکس دیوانه » در سکانس های تعقیب و گریز بیابانی، انواع و اقسام رفتارهای جنون وار را با سرعتی سرسام آور به کار گرفته است که ترکیب آنها باعث خلق یکی از هیجان انگیزترین و شگفت انگیزترین تعقیب و گریز در تاریخ سینما شده است.

 

[ReiHan]

در سالهای اخیر به نظر می رسید که سری فیلمهای « سریع و خشمگین » نتوانند از حیث تعقیب و گریز رقیب سرسختی برای خود در عرصه سینما پیدا کنند اما « مکس دیوانه » به سینما آمده تا این باور را بطور کامل برهم بزند. « مکس دیوانه » در سکانس های تعقیب و گریز بیابانی، انواع و اقسام رفتارهای جنون وار را با سرعتی سرسام آور به کار گرفته است که ترکیب آنها باعث خلق یکی از هیجان انگیزترین و شگفت انگیزترین تعقیب و گریز در تاریخ سینما شده است.

 

[ReiHan]

جورج میلر با بازیگرانی جدید که تک‌تک‌شان فوق‌العاده هستند و بودجه‌ی سنگینی که به خوبی خرج شده، نسخه‌ی ایده‌آلی از «مکس دیوانه» را به تصویر کشیده که ظاهرا همواره آرزوی ساختش را داشته، اما همیشه یک‌چیزی مانعش می‌شده. کاملا مشخص است که میلر از روی پول دست به این کار نزده یا از سوی فردی دیگر برای کارگردانی انتخاب نشده. او عاشق کاری که می‌کند است و به خودش اجازه نمی‌دهد حوزه‌ای که در آن فعالیت می‌کند، جلوه‌ای بد و مصنوعی داشته باشد و به عنوان سطح‌پایین‌ترین ژانر سینمایی شناخته شود. از همان لحظات نخست فیلم روشن است با کارکشته‌ای طرف هستیم که با انرژی، نوآوری، استعداد و جاه‌طلبی یک جوان پرشور کار می‌کند.

 

[ReiHan]

ستاره واقعی فيلم کيست؟ مکس ديوانه هاردی يا جلوه های بصری ديوانه‌وار و باشکوه ميلر. بدون شک اين يکی از بهترين فيلم‌هایی است که در چند مدت اخير اکران شده است. صحنه های روز فيلم درخشان و رنگی هستند، همراه با تعداد زياد رنگ قرمز و نارنجی و شب‌ها مملو از رنگ آبی هستند که باعث می‌شوند تقريباً همه چيز به صورت سياه و سفيد ديده شوند. تاکيد بر جلوههای ويژه عملی (مکتب قديم) به جلوه های کامپيوتری حال و هوای خاصی به تعقيب و گريزها و نزاع‌های فيلم داده است که در بسياری از فيلم‌ها (مانند سريع و خشن مذکور) ديده نمی‌شود. تماشای يک فيلم سه بعدی در شرايطی که بابت هزينه بليط نگران نيستيد تجربه مفرحی است (البته بايد اضافه کنم که اين فيلم هنوز تا جايگاه فيلم‌هایی مانند آواتار و جاذبه فاصله زيادی دارد.)

 

[ReiHan]

تام هاردی از تأثير جرج لازنبی اجتناب می‌کند. هميشه پيروی از بازيگری که مهر پاک نشدنی خود را پای يک نقش زده است بسيار دشوار است. لازنبی خود قادر نبود اين کار را با نقش باند انجام دهد؛ شون کانری در «در سرويس مخفی ملکه»(On Her Majesty’s Secret Service) دور از دسترس به نظر می رسيد. با اين حال، هاردی در «جاده خشم» از همان صحنه اول مکس است. شايد اين مرهون فاصله سی ساله بين نقش او و نقش گيبسون باشد. هاردی با استفاده از شرايط خاص فيلم مکسی را به ما نشان می‌دهد که راهش را در ميان ۱۲۰ دقيقه فيلم به خوبی پيدا می‌کند.

 

[ReiHan]

همبازی هاردی در جاده خشم، چارليز ترون نيمه کچل است که وابستگی خود را به اين نقش با تراشيدن سرش اثبات کرده است. حال می‌توانيم فيوريوسای ترون را به معبد قهرمان‌های زن فيلم‌های اکشن در کنار سيگورنی ويور در «بيگانه» و ليندا هميلتون در «ترميناتور ۲» اضافه کرد. فيوريوسا بيشتر از اين که يک نقش مکمل باشد يک نقش اصلی است؛ فيلم به يک اندازه به داستان او و مکس می‌پردازد. نيکلاس هالت نقش مردی را بازی می‌کند که بيشتر نقش اصلی فيلم ديوانه است.