- Jun
- 9,056
- 24,697
- 238
- وضعیت پروفایل
- مَن؛ نقآشِ بومِ کوچَک
?داستانی به وسعت تاریخ: نکاتی درباره کتاب «جنگ و صلح»
?کتاب «جنگ و صلح»، رمانی جسورانه و وسیع اثر «لئو تولستوی» است که داستان حمله ی ناپلئون به روسیه در سال 1812 را روایت می کند و چشم اندازی دقیق را از جامعه ی روسیه در اوایل قرن نوزدهم به تصویر می کشد.
کتاب «جنگ و صلح»، رمانی جسورانه و وسیع اثر «لئو تولستوی» است که داستان حمله ی ناپلئون به روسیه در سال 1812 را روایت می کند و چشم اندازی دقیق را از جامعه ی روسیه در اوایل قرن نوزدهم به تصویر می کشد. این رمان که قبل از کتاب «آنا کارنینا» (بین سال های 1865 تا 1869 و در اواخر دهه ی سوم زندگی تولستوی) نوشته و منتشر شد، به داستان چهار خانواده ی اشرافی می پردازد که زندگی شخصی شان، در طوفان پرالتهاب رویدادهای زمانه گرفتار شده است. در این مطلب، نکاتی جالب را درباره ی کتابی با هم مرور می کنیم که یکی از مهم ترین آثار در «ادبیات روسیه» و یکی از برجسته ترین آثار کلاسیک در ادبیات تمام جهان به حساب می آید.
?انسان ها تغییر می کنند.
شخصیت های کتاب «جنگ و صلح»، تجاربی سخت و عجیب را از سر می گذرانند و در پایان، به آدم های متفاوتی تبدیل می شوند. از بهترین نمونه ها در این مورد، شخصیت «ناتاشا» است که در ابتدا، می تواند به هر کسی علاقه مند شود اما با گذشت زمان و تجربه ی اتفاقات مختلف، به تدریج از جامعه روی برمی گرداند و در انتخاب هایش، سختگیری بسیار بیشتری را لحاظ می کند.
?چه مرد و چه زن، قهرمانی وجود ندارد.
این کتاب ارزشمند، داستان گروهی از افراد را پی می گیرد که در دل جامعه زندگی می کنند. شخصیت «آندری بالکونسکی»، قهرمان مرد داستان نیست و کاراکتر «ناتاشا روستوا» نیز، نشانی از یک قهرمان زن ندارد. کتاب، تفکرات مرسوم درباره ی «شخصیت های قهرمان» را کنار می گذارد، و زیباترین نمونه ی آن زمانی است که شخصیت ها، آخرین کلمات خود را در کتاب به زبان می آورند. در حقیقت، تولستوی این تفکرات را درک می کند و طرفدارشان نیز هست اما از تکرار آن ها در داستان خود، خودداری می کند. «جنگ و صلح» سعی دارد بفهمد چرا آدم ها رفتاری مشخص را از خود نشان می دهند و در این کار هم بسیار موفق و درخشان عمل می کند اما به هیچ وجه رفتار کاراکترها را به قضاوت کلی و نهایی نمی گذارد. به هنگام خواندن داستان، توقع نداشته باشید که بتوانید رویدادهای بعدی را حدس بزنید. گاهی اوقات، حتی خود شخصیت ها هم نمی توانند توضیح دهند چرا کارهایی مشخص را انجام داده اند! موضوع این رمان را می توان «گستردگی احتمالات» دانست و این که چطور جمله ای از یک زن، که دلیلش را هم در آن زمان نمی تواند توضیح دهد، می تواند به تغییر دنیا منجر شود: «در زندگی ام، اوقات خیلی کمی خوشحال
بوده ام.»
?این اثر کافه نویسندگان تاریخی نیست.
کتاب «جنگ و صلح»، رمانی است که رویدادهای گذشته ای نه چندان دور را با خاطرات مشترک بسیاری از مخاطبین اولیه ی خود در هم می آمیزد. جزئیات کتاب، نه بازسازی دقیقی از گذشته، بلکه راه هایی هستند که به واسطه ی آن ها، ذهن و روانشناسی یک شخصیت می تواند با دنیای واقعی ارتباط برقرار کند. درست است، این کتاب به تاریخ می پردازد و هم تزار و هم ناپلئون، حضور جذابی در داستان دارند اما دغدغه ی اصلی آن، «مسائل تاریخی» نیست بلکه ی شیوه ی برخورد انسان ها با این رویدادها است.
?همیشه پای عشق در میان است.
کتاب به خوبی این موضوع را درک می کند که عشق، همان حلقه ای در سیرک است که تاریخ، باید بارها و بارها از درون آن رد شود. اما عشق رمانتیک، فقط یکی از چیزهایی است که ذهن انسان را به خود جذب می کند، و گاهی اوقات هرگز موفق به انجام این کار نیز نمی شود. البته که این رمان وسیع و حماسه گونه، موضوعات دیگری علاوه بر عشق نیز در
خود دارد.
?چیزی را از قلم نیندازید.
اگر کسی به شما گفت که می توانید از بعضی از بخش های کتاب رد شوید و فقط بخش های «جذاب» آن را بخوانید، بهتر است به پیشنهادش توجه چندانی نکنید! بخش های جذاب و یا صرفا کنجکاوی برانگیز کتاب، با تغییر سن و نگرش شما به زندگی (مثلا در بیست سالگی و پنجاه سالگی) برایتان تغییر خواهد کرد. کتاب «جنگ و صلح»، محصول ذهنی بسیار بزرگ و وسیع است که قبل از مرگ خود، علاقه اش به تقریبا تمام موضوعات پرداخته شده در کتاب را از دست داد. این رمان، مثل موجود زنده ای است که هر بار به سراغش می روید، با نکاتی جدید و متفاوت رو به رو می شوید.
?کتاب «جنگ و صلح»، رمانی جسورانه و وسیع اثر «لئو تولستوی» است که داستان حمله ی ناپلئون به روسیه در سال 1812 را روایت می کند و چشم اندازی دقیق را از جامعه ی روسیه در اوایل قرن نوزدهم به تصویر می کشد.
کتاب «جنگ و صلح»، رمانی جسورانه و وسیع اثر «لئو تولستوی» است که داستان حمله ی ناپلئون به روسیه در سال 1812 را روایت می کند و چشم اندازی دقیق را از جامعه ی روسیه در اوایل قرن نوزدهم به تصویر می کشد. این رمان که قبل از کتاب «آنا کارنینا» (بین سال های 1865 تا 1869 و در اواخر دهه ی سوم زندگی تولستوی) نوشته و منتشر شد، به داستان چهار خانواده ی اشرافی می پردازد که زندگی شخصی شان، در طوفان پرالتهاب رویدادهای زمانه گرفتار شده است. در این مطلب، نکاتی جالب را درباره ی کتابی با هم مرور می کنیم که یکی از مهم ترین آثار در «ادبیات روسیه» و یکی از برجسته ترین آثار کلاسیک در ادبیات تمام جهان به حساب می آید.
?انسان ها تغییر می کنند.
شخصیت های کتاب «جنگ و صلح»، تجاربی سخت و عجیب را از سر می گذرانند و در پایان، به آدم های متفاوتی تبدیل می شوند. از بهترین نمونه ها در این مورد، شخصیت «ناتاشا» است که در ابتدا، می تواند به هر کسی علاقه مند شود اما با گذشت زمان و تجربه ی اتفاقات مختلف، به تدریج از جامعه روی برمی گرداند و در انتخاب هایش، سختگیری بسیار بیشتری را لحاظ می کند.
?چه مرد و چه زن، قهرمانی وجود ندارد.
این کتاب ارزشمند، داستان گروهی از افراد را پی می گیرد که در دل جامعه زندگی می کنند. شخصیت «آندری بالکونسکی»، قهرمان مرد داستان نیست و کاراکتر «ناتاشا روستوا» نیز، نشانی از یک قهرمان زن ندارد. کتاب، تفکرات مرسوم درباره ی «شخصیت های قهرمان» را کنار می گذارد، و زیباترین نمونه ی آن زمانی است که شخصیت ها، آخرین کلمات خود را در کتاب به زبان می آورند. در حقیقت، تولستوی این تفکرات را درک می کند و طرفدارشان نیز هست اما از تکرار آن ها در داستان خود، خودداری می کند. «جنگ و صلح» سعی دارد بفهمد چرا آدم ها رفتاری مشخص را از خود نشان می دهند و در این کار هم بسیار موفق و درخشان عمل می کند اما به هیچ وجه رفتار کاراکترها را به قضاوت کلی و نهایی نمی گذارد. به هنگام خواندن داستان، توقع نداشته باشید که بتوانید رویدادهای بعدی را حدس بزنید. گاهی اوقات، حتی خود شخصیت ها هم نمی توانند توضیح دهند چرا کارهایی مشخص را انجام داده اند! موضوع این رمان را می توان «گستردگی احتمالات» دانست و این که چطور جمله ای از یک زن، که دلیلش را هم در آن زمان نمی تواند توضیح دهد، می تواند به تغییر دنیا منجر شود: «در زندگی ام، اوقات خیلی کمی خوشحال
بوده ام.»
?این اثر کافه نویسندگان تاریخی نیست.
کتاب «جنگ و صلح»، رمانی است که رویدادهای گذشته ای نه چندان دور را با خاطرات مشترک بسیاری از مخاطبین اولیه ی خود در هم می آمیزد. جزئیات کتاب، نه بازسازی دقیقی از گذشته، بلکه راه هایی هستند که به واسطه ی آن ها، ذهن و روانشناسی یک شخصیت می تواند با دنیای واقعی ارتباط برقرار کند. درست است، این کتاب به تاریخ می پردازد و هم تزار و هم ناپلئون، حضور جذابی در داستان دارند اما دغدغه ی اصلی آن، «مسائل تاریخی» نیست بلکه ی شیوه ی برخورد انسان ها با این رویدادها است.
?همیشه پای عشق در میان است.
کتاب به خوبی این موضوع را درک می کند که عشق، همان حلقه ای در سیرک است که تاریخ، باید بارها و بارها از درون آن رد شود. اما عشق رمانتیک، فقط یکی از چیزهایی است که ذهن انسان را به خود جذب می کند، و گاهی اوقات هرگز موفق به انجام این کار نیز نمی شود. البته که این رمان وسیع و حماسه گونه، موضوعات دیگری علاوه بر عشق نیز در
خود دارد.
?چیزی را از قلم نیندازید.
اگر کسی به شما گفت که می توانید از بعضی از بخش های کتاب رد شوید و فقط بخش های «جذاب» آن را بخوانید، بهتر است به پیشنهادش توجه چندانی نکنید! بخش های جذاب و یا صرفا کنجکاوی برانگیز کتاب، با تغییر سن و نگرش شما به زندگی (مثلا در بیست سالگی و پنجاه سالگی) برایتان تغییر خواهد کرد. کتاب «جنگ و صلح»، محصول ذهنی بسیار بزرگ و وسیع است که قبل از مرگ خود، علاقه اش به تقریبا تمام موضوعات پرداخته شده در کتاب را از دست داد. این رمان، مثل موجود زنده ای است که هر بار به سراغش می روید، با نکاتی جدید و متفاوت رو به رو می شوید.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
