شعر [ پیک و غزل ]

[نازلــی]

با مدعی بگوی که ما خود شکسته‌ایم
محتاج نیست پنجه که با ما درافکنی


#سعدی

 

[نازلــی]

تا بداند که شب ما به چِه سان میگذرد
غم عشقش دِه و عشقش دِه و بسیارش دِه

 

[نازلــی]

گردنِ مع*شوق می‌افتد گناهِ عاشقان
گر زلیخا بد شود یوسف به #زندان می‌رود​

 

[آینهـ]

گر زان که نه‌ای طالب جوینده شوی با ما
ور زان که نه‌ای مطرب گوینده شوی با ما

گر زان که تو قارونی در عشق شوی مفلس
ور زان که خداوندی هم بنده شوی با ما

حضرت مولانا

​

 

[آینهـ]

به روز مرگ چو تابوت من روان باشد
گمان مبر که مرا درد این جهان باشد

برای من مگری و مگو دریغ دریغ
به دوغ دیو درافتی دریغ آن باشد

حضرت مولانا​

 

[آینهـ]

رندان سلامت می‌کنند جان را غلامت می‌کنند،
مس*تی ز جامت می‌کنند مستان سلامت می‌کنند

در عشق گشتم فاشتر وز همگنان قلاشتر
وز دلبران خوش باشتر مستان سلامت می‌کنند

حضرت مولانا

​

 

[m.amir]

داشتم روزی نگاری یاد می‌آید مرا
هر زمان از یاد او فریاد می‌آید مرا
مجمع اصحاب و وصل یار و ایام شباب
همچو برق تیزرو با یاد می‌آید مرا
هر دو چشم اشک‌ریزم در فراق دوستان
نیل مصر و دجله بغداد می‌آید مرا

همام تبریزی​