کارگاه آموزش نقدنویسی | جلسه پانزدهم

[شکارچی]

به‌نام‌کردگار‌هفت‌آسمان
ضمن سلام و عرض وقت بخیری خدمت منتقدان عزیز
امیدوارم حالتون خوب باشه و برای شروع جلسه پانزدهم کارگاه آماده باشین.
***
همون‌طور‌ که میدونین در این جلسه به مورد زیر می‌پردازیم.
۱. بررسی شخصیت پردازی

اگر که آماده‌این در نظرسنجی تیک بزنید.

 

[شکارچی]

دنباله مطالب جلسه قبل...
لحن شخصیت

پ.ن: منظور صدای روایت نیست! منظور ما ولوم کارکتر هست!
اگه داستانی نوشته میشه که زاویه‌دید شخصیت‌های مختلفی توشه...

خواننده باید حتی بدون دونستن این‌که هر قسمت رو چه کسی روایت می‌کنه، خودش اون شخصیت رو تشخیص بده.

چرا؟
چون شخصیت‌ها منحصر به فردند و باید صدای خاص خودشون رو داشته باشند.

#سوال اینه که چطور به هر شخصیت صدای خاص خودش رو بدیم؟
?️طرز جمله‌بندی، ریتم جمله‌ها و واژگان، بینش به دنیا و اطراف، درون‌نگری‌ها و لحنِ روایت رو برای هر شخصیت چیز خاصی در نظر بگیرید.

توی دنیای واقعی هم اشخاص مختلف درباره‌ی یک موضوع به روش‌های مختلفی فکر می‌کنند.

در واقع شخصیت‌های داستان‌ هم باید واقع‌گرا باشند.

 

[شکارچی]

نکته بعدی هرج‌و‌مرج شخصیت‌های هست که در ذهن نویسنده و صفحه‌ی داستان حضور دارن، اما شخصیت‌پردازی و ریشه ندارن.

یعنی بدنه دارن، مثل اسم، دیالوگ و ... اما هویت کامل ندارن!!!

 

[شکارچی]

در فصل اول نباید شخصیت‌های بسیار و نقش‌های زیاد وجود داشته باشن.
چرا؟

1- به خاطر سپردن این‌همه اسم و تفکیک نقش‌هاشون کار سختیه.

2- خواننده احساس آشفتگی و بی‌نظمی در رمان می‌کنه.

3- قطعا فرصت نمی‌شه همه رو در همون فصل اول شخصیت‌پردازی مناسبی کرد و درست درک نخواهند شد.

4- نمی‌شه فردیت، اهمیت و موقعیت خاص شخصیت‌ها رو کاملا مشخص کرد.

5- نباید ذهن خواننده به زور با شخصیت‌های بسیار و حوادث و خط طرح‌های فرعی درگیر بشه، باید در جریان داستان غرق بشه و پیش بره.

6- اشتیاق خواننده کمتر، و رمان کم‌کم مبهم می‌شه.

7- خواننده مجبور می‌شه مدام به عقب برگرده و ببینه هرکس کیه و درگیر چیه.

8- انبوه مطالب نمی‌ذاره نویسنده روی چیزهای خاصی تاکید کنه.

 

[شکارچی]

پس نویسنده در فصل اول نباید سیلی از حوادث و شخصیت‌ها رو بنویسه. شاید مدت زیادی رو با شخصیت‌ها وقت صرف کرده و همه رو خوب می‌شناسه، اما خواننده برای دفعه‌ی اوله که باهاشون آشنا می‌شه و ممکنه نتونه از هم تشخیص‌شون بده.

بذارید کم‌کم نقش اصلی‌ها توی داستان جا بیفته و بعد برید سراغ فرعی‌ها.

 

[شکارچی]

بچه‌ها سوالی ندارین؟

 

[شکارچی]

از مطالب جلسه قبل میخوام یه پرسش کوتاه ازتون بکنم.

 

[KAFKA]

بچه‌ها سوالی ندارین؟

نه

 

[شکارچی]

#پرسش

ازتون میخوام نوع شخصیت‌پردازی در این صحنه رو برام بررسی کنید.
از همه‌ی جنبه‌ها!

سارا بر روی زمین افتاد، چشمانش به مینای افتاد که در فاصله چند متری‌اش کنار درخت جان می‌داد.
خون سرخین مینا کل لباس سفید عروسی‌اش را به یغما کشیده بود.
اما بی‌خیال لبخند می‌زد، لبخند بیداد می‌کرد که او از سارا متنفر است.
و اما سارا به اسلحه‌ی میان دستش نگاه کرد؛ ترسیده بود، او دختر ترسویی بود.

 

[شکارچی]

سه فاکتور مهم یک شخصیت :

?خواست (desire):
هر کاراکتر یه هدفی داره و یه چیزی می‌خواد، چیزی که می‌خواد بهش برسه و رسیدن به اون چیز، کاراکتر رو خوشحال می‌کنه و در نتیجه کاراکتر تلاش میکنه و تمام زورش رو میزنه تا به اون برسه.

?ترس (fear):
چیزی که مانع کاراکتر میشه. هر عاملی که سد راه کارکتر قرار می‌گیره تا شخصیت نتونه به مقصد و هدفش برسه. این عامل هم می‌تونه درونی باشه و هم بیرونی. به مانعی که جلوی کاراکتر رو از رسیدن به هدفش میگیره آبستکل (Obstacle) میگن.

?عقیده اشتباه (misbelief):
چیزی که کاراکتر فکر‌ می‌کنه درسته ولی در واقع داره اشتباه می‌کنه و این اشتباهات منجر به تصمیم یا تصمیمات غلط میشه و این تصمیمات اشتباه در انتها موجب تغییر کاراکتر میشه. پس اشتباه‌کردن یک کاراکتر و باور های اشتباهی که داره یکی از تاثیرگذارترین عوامل شخصیت‌پردازیه چون این اشتباهاته که موجب اصلاح و تغییر میشه.

در جلسه قبل راجب سه فاکتور مهم یک شخصیت صحبت کردم و اما در این جلسه راجب سه فاکتور شخصیت پردازی خوب تصویری رو براتون پیدا کردم.

فاکتور های زیر از مواردی هستند که لازمه هر شخصیتی هستند، اعم شخصیت قهرمان، شرور، فرعی و ..