گیتار

[آناشید]

گیتار آکوستیک (Acoustic guitar):
ظاهر این ساز شبیه به گیتار کلاسیک است. سیمهای این گیتار فلزی است و کاسه صدای آن بزرگتر می باشد. به همین دلیل صدای گیتار آکوستیک دارای یک زنگ خاص است و به دلیل همین طنین زنگدار بیشتر در آهنگهای بلوز، کانتری، فولک و راک به کار می رود (و شاید به همین دلیل این نوع گیتار در ایران طرفداران چندانی ندارد). اما اگر از طرفداران موسیقی بلوز، کانتری یا فولک هستید بهتر است این نوع گیتار را انتخاب کنید.
دسته گیتار آکوستیک نسبت به گیتار کلاسیک باریکتر است و سیمها به یکدیگر نزدیک ترند. لذا تکنیکهایی مثل باره گرفتن روی این ساز راحت تر است و حتی بعضاً تکنیکهایی روی این ساز قابل اجرا است که با گیتار کلاسیک امکان پذیر نیستند. مثلاً بعضی از نوازندگان آکوستیک، از انگشت شست دست چپ خود برای گرفتن سیمهای بالاتر استفاده می کنند. البته اجرای صحیح و شفاف نتها با این ساز قدرت بیشتری لازم دارد. چرا که سیمهای این ساز فلزی هستند و حتی در سازهای با اکشن پایین، نسبتاً به نیروی بیشتری برای نواختن نت یا بند کردن (Bending) احتیاج دارند.
جنس این نوع ساز، در انواع مرغوب از جنس Rosewood یا چوب افرا Maple است و دسته آن معمولاً دارای 14 فرت تا لبه بدنه و 20 فرت تا سوراخ صدا است. انواع پیکاپ دار این ساز نیز در بازار وجود دارد.

 

[آناشید]

گیتار کلاسیک(Nylon string acoustic guitar) یا (Classic guitar):
این ساز، شناخته شده ترین و مرسوم ترین نوع گیتار در ایران است.
ساختار گیتار کلاسیک از سه سیم نایلونی و سه سیم ابریشمی که با سیم پیچ فلزی پیچیده شده است تشکیل گردیده است. به همین دلیل طنین صدای آن نسبت به انواع دیگر نرم تر و لطیف تر بوده و به خاطر نوع سیمهای آن نوازندگی با آن و انگشت گذاری روی فرتها، نسبتاً راحت تر است. هر چند دسته (neck) گیتار کلاسیک از انواع دیگر پهن تر است و تکنیکهایی مثل باره گرفتن روی دسته آن نیاز به تمرین بیشتری دارد. دسته این ساز معمولاً (نه همیشه) دارای 12 فرت تا بدنه و 18 فرت تا سوراخ صدا است.

 

[آناشید]

گیتار برقی یا الکتریک

گیتار برقی یا گیتار الکتریک (Electric guitar) نوعی است که صدای آن به وسیله تقویت کننده‌ای الکتریکی تشدید و یا تغییر می‌کند.

ایده پیدایش از آنجا آغاز شد که در همنوازی‌ ها‌ صدای آکوستیک در بین صدای سازهای دیگر مانند بیس و درام گم بود و به وضوح شنیده نمی‌شد. در حدود دهه ۳۰ میلادی گیتار های الکتریکی وارد موسیقی شدند. این اتفاق،‌ انقلابی در صدا و تکنولوژی بود که تا امروز نیز ادامه دارد.

گیتار الکترونیک

کلاسیک که از محبوب ترین و مرسوم ترین انواع گیتار در میان کسانی است که برای اولین بار برای یادگیری اقدام میکنند . قیمت مناسب تری نیز نسبت به دیگر انواع دارد. و میتوان گفت ارزان ترین نوع آن است .

 

[آناشید]

گیتار آکوستیک

ظاهر آکوستیک شبیه به کلاسیک است. سیم‌ های آکوستیک فلزی است و کاسه صدای آن بزرگتر می‌باشد.

به همین دلیل صدای آکوستیک دارای یک زنگ خاص است و به دلیل همین طنین زنگدار بیشتر در آهنگ‌های بلوز، کانتری، فولک و راک به کار می رود. اما اگر از طرفداران موسیقی بلوز، کانتری یا فولک هستید بهتر است این نوع گیتار را انتخاب کنید

 

[آناشید]

گیتار فلامنکو

در صورتی که قصد خرید این مدل ساز را دارید باید بدانید که نحوه نواختن با آن کمی دشوارخواهد بود.

فلامنکو بر روی زانوی راست قرار میگیرد در حالی که مدل کلاسیک و آکوستیک بر روی زانوی چپ قرارمیگیرند. فلامنکو با چوب خاص برزیلی، وزن سبک و صدای خشن و زیر خود شناخته میشود. مناسب برای موسیقی کلاسیک، فلامنکو و بعضاً موسیقی پاپ است .

 

[آناشید]

گیتار کلاسیک

مدل کلاسیک صدای بم و ضخیم تولید میکند. حجم فضای آکوستیک و جنس چوب آنها، با اکوستیک کمی تفاوت دارد.

اتاق این ساز کمی بزرگتر بوده و صدای بلند تری تولید میکند. همین موضوع باعث میشود تا بیشتر در سبک های پاپ و بلوز کاربرد داشته باشد. این مدل از معروفترین و مرسوم‌ ترین نوع گیتار در ایران است.

 

[آناشید]

توصیف انواع دسته در ساز گیتار الکتریک (Electric Guitar)؛
ساز گيتار الكتريك (Electric Guitar) در مقایسه با گیتار اکوستیک؛

دسته‌ها با توجه به نحوه اتصال به بدنه bolt-on، set-in يا neck-through توصيف مي‌شوند. دسته هاي set-in در كارخانه به بدنه با چسب متصل مي‌شوند. گفته مي‌شود كه آنها صداي گرم‌تر و پایداری بیشتری دارند. اين نوع اتصال، اتصال سنتي است. لئو فندر در استفاده از دسته‌هاي bolt-on روي گيتارهاي الكتريك براي سهولت تنظيم و تعويض استفاده می‌كرد. سازهاي neck-through دسته و طول ساز را افزايش داده، بطوريكه آن مركز بدنه را تشكيل مي‌دهد و به دليل پایداری طولاني و بويژه محكم بودن، معروف هستند. با وجود اينكه يك دسته set-in مي‌تواند توسط يك سازنده ماهر ساز جدا شود (چسبش باز شود) و يك دسته bolt-on مي‌تواند به راحتي باز شود، تعمير يك طراحي neck-through با توجه به صدمه وارده سخت يا حتي غير ممكن است. از نظر تاريخي سبك bolt-on به دليل راحتي نصب و تنظيم رايج‌تر است. از آنجا كه دسته‌هاي bolt-on مي‌توانند به راحتي جدا شوند كمپاني‌هاي همانند وارموث و مايتي‌مايت براي تعويض دسته‌هاي bolt-on؛ روش‌های خاص خود را دارند. برخي سازها – معروف‌ترين آنها مدلهاي گيبسون- همچنان به استفاده از دسته‌هاي چسبي set-in ادامه مي‌دهند. بدنه‌هاي neck-through به نحوي در گيتار بيس‌ها رايج‌ترند.

مواد مورد استفاده در ساخت دسته‌ها بر اساس پايداري و استحكام ابعادي انتخاب مي‌شوند و برخي روي تن (صدا) تأثير مي‌گذارند. چوب‌هاي سخت همانند افرا، ماهون و زبان‌گنجشك ترجيح داده مي‌شوند. دسته و صفحه انگشت‌گذاري مي‌توانند از مواد مختلف ساخته شوند؛ به عنوان مثال ممكن است دسته گيتار از افرا و صفحه انگشت‌گذاري از رزوود (بلسان بنفش) يا ابونيت ساخته شود. در دهه 1970 طراحان شروع به استفاده از مواد دست‌سازی همانند آلياژ آلومينيوم که در ساخت هواپيما استفاده می‌شود، فيبر كربن و ابونول در تولید این نوع گیتار کردند. سازندگان شناخته شده كه از اين مواد غير معمول استفاده كردند عبارتند از جان ولنو، تراويس بين، جئوف گولد و المبيک.

جدا از مزاياي ممكن مهندسي، برخي احساس مي‌كنند كه در را*بطه با افزايش قيمت تن‌وودها (چوب‌هاي تن)، مواد مصنوعي ممكن است از نظر اقتصادي مرجح و از نظر محيط زيستي حساس‌تر هستند. با اين وجود، چوب همچنان در توليد سازها رايج هستند گرچه گاهي در كنار آنها از مواد جديد هم استفاده مي‌شود. گيتارهاي ويجير به عنوان مثال، از يك دسته چوبي كه با يك ميله فيبر كربني سبك جاسازي شده در آن به جاي استفاده از ميله فولادي سنگين‌تر معمول يا ميله تنظيم فولادي، تقويت مي‌شوند. دسته‌هاي after-market تماماً از فيبر كربني كه با سازهاي Bolt-on سازگار هستند ساخته شده‌اند. ادعاهايي زيادي مبني بر تأیيد يا رد اين موضوع كه چوب‌ها يا مواد مختلف روي صداي گيتار الكتريك تأثير مي‌گذارند، وجود دارند.

اشكال مختلفي براي دسته هاي گيتارهاي الكتريك وجود دارد كه به عنوان دسته هاي C، U و V شناخته مي‌شوند. اين امر به شكل مقطع عرضي دسته بر مي‌گردد (بويژه در نزديكي شيطانك). انواع اندازه‌هاي سيم پرده موجود است كه نوازندگان سنتي اغلب پرده‌هاي باريك را مي‌دهند و پرده‌هاي نازك براي نواختن آكوردها بهتر هستند، در حاليكه پرده‌هاي ضخيم به گيتاريست‌هاي ليد اجازه مي‌دهند تا نت‌ها را با سهولت بیشتری بنوازند.

يك گيتار الكتريك با دسته تاشو به نام فولداكس توسط روجر سي فيلد براي چت اتكينز ساخته شده بود. گيتارهاي اشتينبرگر دسته‌اي از سازهاي غير بومي، فيبر كربني بدون سردسته كه در عوض كوك روي خرك انجام مي‌شد را توليد كردند.

 

[آناشید]

از دیگر تفاوت های گیتار الکتریک و آکوستیک دسته های آنها است. دسته‌های گیتار الکتریک از نظر تركيب‌بندی و شكل متفاوت هستند. اولين اندازه دسته‌هاي گيتار طول گام است كه طول ارتعاشي سيم‌ها از شيطانك تا خرك را در بر می‌گیرد. يك گيتار فندر معمولي از يك طول گام 25.5 اينچ استفاده مي‌كند در حالي كه گيتار گيبسون از طول گام 24.75 اينچي در لس پاول بهره می‌برد. در حاليكه طول گام لس پاول اغلب 24.75 اينچ در نظر گرفته مي‌شود، این گام در طي سال‌ها به اندازه نيم اينچ تغيير كرده است.

پرده‌ها متناسب با طول گام قرار داده شده‌اند؛ بنابراین، هرچه طول گام كوتاه‌تر باشد، فضاي بين پرده‌ها كمتر مي‌شود. درباره اثر طول گام روي تن و حس عقايد متفاوتي وجود دارد. عقيده عمومي اين است كه طول گام بيشتر در داشتن دامنه بزرگ‌تر سهم دارد. حس نواختن عمدتاً با فاكتورهاي متعددي كه در اين درك و حس دخيل هستند وجود دارد، اندازه و طراحي سيم، ساخت دسته، ست آپ گيتار، سبك نواختن و ساير فاكتورها در احساس دروني قابل نواخته بودن ساز يا حس آن نقش دارند.

 

[آناشید]

تفاوت گیتار الکتریک و اکوستیک در چیست؟


در مقايسه با گيتار اكوستيک كه بدنه‌اي توخالي دارد گيتار الكتريک در هنگام پلاك كردن سيم‌ها صدايي با قابليت شنيدن بسيار پایين توليد مي‌كنند، بنابراين گيتارهای الکتريک معمولاً به يك امپلی فاير گيتار و اسپيكر وصل مي‌شوند. هنگاميكه يك گيتار الكتريك نواخته مي‌شود حركت سيم‌ها با توليد (القاي) يك جريان الكتريكي كم در پيك آژهاي مغناطيسي، سيگنالي توليد مي‌كند كه شنیدن نت‌های نواخته شده را برای گوش ممکن می‌کند. سيگنال از داخل مدارهاي تن و واليوم وارد جك خروجي مي‌شوند و از طريق يك كابل به تقويت كننده مي‌رسند. جريان القايي متناسب آن،‌ تحت تأثیر متغیرهایی همانند چگالي سيم و مقدار حركت روي پيك آژها قرار دارد.

با توجه به اينكه در بسياري از موارد مطوب است پيك آپهاي سيم پيچي شده از صداي ناخواسته ارتعاش داخلي سيم پيچ‌هاي شل جداسازي شوند، پيك‌آپ‌هاي مغناطيسي گيتار معمولاً در واكس، لاك الكل يا اپوكسي جاسازي مي‌شوند تا از توليد اثر ميكروفونيك توسط پيك‌آپ جلوگيري شود. با توجه به كيفيت‌هاي القایي طبيعي‌شان، تمامي پيك‌آپ‌هاي مغناطيسي تمايل به گرفتن امبينت يا محيط اطراف را دارند معمولاً تداخلات الكترومغناطيسي ناخواسته (EMI) ایجاد می‌کنند. صداي وزوز يا همهمه (هام) بويژه در پيك‌آپ‌هاي با يك سيم پيچ قوي هستند و با اين حقيقت كه بسياري از گيتارهاي قدیمی به ميزان كافي در مقابل تداخلات الكترومغناطيسي محافظت نشده‌اند. رايج‌ترين منبع امواج تداخلي 50 تا 60 هرتز از سيستم‌هاي انتقال قدرت (سيمكشي منزل و غيره) است. از آنجا كه تمامي تقويت‌كننده ها و تجهيزات صدايي مرتبط با گيتارهاي الكتريك بايد همواره به منبع تغذیه متصل باشند حذف يا كاهش اين اصوات ناخواسته (تداخلات ناخواسته) يك چالش فني ادامه‌دار است.

 

[آناشید]