- Jun
- 366
- 253
- 63
به نام خدا
مرگ از قوانین فراگیر جهان هستی است که طی آن روح آدمی از بدن جدا و وارد عالم برزخ (عالمی میان دنیای مادی و فرا مادی) میشود.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، مرگ سنتی همگانی و از قوانین فراگیر جهان هستی است که طی آن روح آدمی از بدن جدا و وارد عالم برزخ (عالمی میان دنیای مادی و فرا مادی) میشود. روح آدمی در آنجا به زندگی ابدی خود پس از مرگ تا روز قیامت ادامه میدهد.
روح انسان پس از مرگ هوشیار است و بر حوادث درک دارد؛ مرسوم است که آدمی تا زمانی که زنده است خواب و پس از مرگ بیدار و هوشیار میشود؛ برخی از واقعیتها در زمان حیات بر انسان پوشیده است و لحظه مرگ آشکار میشود. در لحظه مرگ را*بطه انسان با اطرافیان و اطرافیانش با او قطع میشود و نمیتواند حالات و مواردی را که میبیند، برای اطرافیانش توضیح دهد.
هنگام مرگ برخی از چیزهایی که آدمی قادر به دیدن آن نبوده مانند شی*طان و فرشتگان در برابر دیدگانش ظاهر میشوند. انسان با مشاهده ملک الموت و دنیای ناآشنای اطرافش، متوجه پایان زندگی دنیایی خود می شود. نیکوکاران، فرشتگان قبض روح را به شکل زیبا و همراه با بشارت، سلام و تحیت مشاهده میکنند و کافران و ستمکاران، فرشتگان را بیم دهنده و با چهرههای ترسناک میبینند. هر انسانی پس از مرگ، فرشتگان ثبت اعمال را میبیند و بلافاصله از وضع خود، بهشتی و اهل سعادت یا جهنمی و اهل عذاب بودن خود آگاه میشود. در اولین مراحل انتقال یا مرگ و زندگی در برزخ، روح آدمی فرشتگان مامور رزق و روزی را مشاهده میکند.
بر اساس برخی روایات، هنگام مرگ شی*طان با فرزندان و یاران خود بر بالین انسان حاضر میشوند تا او را وسوسه کنند و در دینش به شک اندازند و او را به کفر بکشانند اما اگر فرد از مومنان حقیقی باشد، شی*طان نمیتواند بر او غالب شود و دین و ایمانش را بگیرد. (من لا یحضره الفقیه، جلد 1 , صفحه 133)
هنگام مرگ همه انسانها صالح، پیامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) با ظاهری آراسته و مثال نزدنی بر روح فرد حاضر میشوند؛ اگر از مومنان باشد هنگام دیدار با این بزرگان علاقه پیدا میکند و عشق میورزد و اگر از مومنان نباشد، هنگام مشاهده آنها را از دشمنان خود میداند و به دیدارشان علاقه ندارد. (بحار الأنوار، ج 82، ص 174، ح 8)
بر اساس روایتی از امام علی (ع) مال و اولاد و اعمال برای فرد مرده مجسم میشود؛ هنگامی که انسان متوجه مال خود میشود، میگوید: ای مال! به خدا سوگند من بر جمع تو حریص و بر انفاق تو بخیل بودم. شب و روز خود را برای به دست آوردن تو صرف کردم و چیزی از تو را از خود جدا نمیکردم، پس چه سود و بهرهای از تو به من میرسد؟ مال پاسخ می دهد: کفن خود را از من بگیر؛ استفاده تو از من کفنی بیش نیست.
مرگ از قوانین فراگیر جهان هستی است که طی آن روح آدمی از بدن جدا و وارد عالم برزخ (عالمی میان دنیای مادی و فرا مادی) میشود.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، مرگ سنتی همگانی و از قوانین فراگیر جهان هستی است که طی آن روح آدمی از بدن جدا و وارد عالم برزخ (عالمی میان دنیای مادی و فرا مادی) میشود. روح آدمی در آنجا به زندگی ابدی خود پس از مرگ تا روز قیامت ادامه میدهد.
روح انسان پس از مرگ هوشیار است و بر حوادث درک دارد؛ مرسوم است که آدمی تا زمانی که زنده است خواب و پس از مرگ بیدار و هوشیار میشود؛ برخی از واقعیتها در زمان حیات بر انسان پوشیده است و لحظه مرگ آشکار میشود. در لحظه مرگ را*بطه انسان با اطرافیان و اطرافیانش با او قطع میشود و نمیتواند حالات و مواردی را که میبیند، برای اطرافیانش توضیح دهد.
هنگام مرگ برخی از چیزهایی که آدمی قادر به دیدن آن نبوده مانند شی*طان و فرشتگان در برابر دیدگانش ظاهر میشوند. انسان با مشاهده ملک الموت و دنیای ناآشنای اطرافش، متوجه پایان زندگی دنیایی خود می شود. نیکوکاران، فرشتگان قبض روح را به شکل زیبا و همراه با بشارت، سلام و تحیت مشاهده میکنند و کافران و ستمکاران، فرشتگان را بیم دهنده و با چهرههای ترسناک میبینند. هر انسانی پس از مرگ، فرشتگان ثبت اعمال را میبیند و بلافاصله از وضع خود، بهشتی و اهل سعادت یا جهنمی و اهل عذاب بودن خود آگاه میشود. در اولین مراحل انتقال یا مرگ و زندگی در برزخ، روح آدمی فرشتگان مامور رزق و روزی را مشاهده میکند.
بر اساس برخی روایات، هنگام مرگ شی*طان با فرزندان و یاران خود بر بالین انسان حاضر میشوند تا او را وسوسه کنند و در دینش به شک اندازند و او را به کفر بکشانند اما اگر فرد از مومنان حقیقی باشد، شی*طان نمیتواند بر او غالب شود و دین و ایمانش را بگیرد. (من لا یحضره الفقیه، جلد 1 , صفحه 133)
هنگام مرگ همه انسانها صالح، پیامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) با ظاهری آراسته و مثال نزدنی بر روح فرد حاضر میشوند؛ اگر از مومنان باشد هنگام دیدار با این بزرگان علاقه پیدا میکند و عشق میورزد و اگر از مومنان نباشد، هنگام مشاهده آنها را از دشمنان خود میداند و به دیدارشان علاقه ندارد. (بحار الأنوار، ج 82، ص 174، ح 8)
بر اساس روایتی از امام علی (ع) مال و اولاد و اعمال برای فرد مرده مجسم میشود؛ هنگامی که انسان متوجه مال خود میشود، میگوید: ای مال! به خدا سوگند من بر جمع تو حریص و بر انفاق تو بخیل بودم. شب و روز خود را برای به دست آوردن تو صرف کردم و چیزی از تو را از خود جدا نمیکردم، پس چه سود و بهرهای از تو به من میرسد؟ مال پاسخ می دهد: کفن خود را از من بگیر؛ استفاده تو از من کفنی بیش نیست.
آخرین ویرایش توسط مدیر: