تکیه‌گاه در معماری به بخشی از سازه گفته می‌شود که نقش پشتیبان و نگهدارنده و در اصطلاح «تکیه‌گاه» را برای بخشی دیگر از سازه ایفا می‌کند. تکیه‌گاه باید در برابر دو نیروی فشاری که عمودی وارد می‌شود و نیروی رانشی که افقی وارد می‌شود تاب بیاورد؛ این نیروها که گاه همزمان و گاه جدا جدا توسط تکیه‌گاه مهار می‌شوند سازوکار ویژه و اساسی ای را برای تکیه‌گاه رقم می‌زنند؛ بنابراین تکیه گاه را باید بخش جدایی ناپذیر و بنیادین هر نوع سازه‌ای دانست.
آخرین ویرایش توسط مدیر: