دفتر تمرین نویسندگی | ترمه کاربر انجمن کافه نویسندگان

[TELMATELMA عضو تأیید شده است.]

بسم الرحمن

نویسنده‌ی محترم @ترمـه
در این تاپیک،
تمرینات محول شده از سمت کارگاه آموزش نویسندگی را قرار دهید.
امید است که روند کار مورد رضایت شما قرار گیرد.
? از ارسالِ پست اسپم خودداری نمایید.

با تشکر
|مدیریت بخش کتاب|​

 

[مـطی]

«تمرین اول»​

---

نور خورشید نم نم، خونه رو روشن کرده بود و اون خسته از خوش‌گذرونی‌های شبانش دفترِ زهرآگین خواب رو باز کرد.
مثل همیشه... کت و شلوار سورمه‌ای که به راه‌ راه‌های سفید مزین شده، کفش‌های نیم‌بوت مشکی، موهای مجعد خاکستری با رگه‌های سفید و ته ریش مردونه؛ اگر نمی‌شناختمش بی‌شک در ذهنم ازش یک مرد خیلی متشخص و گردن کلفت می‌ساختم ولی حیف، صد حیف که با کتک‌ها و صدای مجذوب کنندش که روز و شب صرف تحقیر کردن می‌شد بزرگ شده بودم.
سگرمه‌های در هم پیچیدش حتی توی خواب هم وهم انگیز بود... و ما حیوان‌های انسان نمایی بودیم برایِ برده‌ی او شدن!​

 

[TELMATELMA عضو تأیید شده است.]

«تمرین اول»​

---

نور خورشید نم نم، خونه رو روشن کرده بود و اون خسته از خوش‌گذرونی‌های شبانش دفترِ زهرآگین خواب رو باز کرد.
مثل همیشه... کت و شلوار سورمه‌ای که به راه‌ راه‌های سفید مزین شده، کفش‌های نیم‌بوت مشکی، موهای مجعد خاکستری با رگه‌های سفید و ته ریش مردونه؛ اگر نمی‌شناختمش بی‌شک در ذهنم ازش یک مرد خیلی متشخص و گردن کلفت می‌ساختم ولی حیف، صد حیف که با کتک‌ها و صدای مجذوب کنندش که روز و شب صرف تحقیر کردن می‌شد بزرگ شده بودم.
سگرمه‌های در هم پیچیدش حتی توی خواب هم وهم انگیز بود... و ما حیوان‌های انسان نمایی بودیم برایِ برده‌ی او شدن!​

سلام عزیزدل من
مرسی که تمرین رو انجام دادی خیلی عالیه
بریم برای چندتا نکته

«تمرین اول»​

---

نور خورشید نم نم، ​

نم نم منظورت چیه؟ این توصیف نستقیم نیست و برداشت هرکس یه جوره
این توصیف اکسپرسیونیستی هست

خونه رو روشن کرده بود و اون خسته از خوش‌گذرونی‌های​

خوش گذرونی هاش توی چهره‌اش مگه پیداست؟ به ذهن و اتفاقات گذشته شخصیت رجوع نکن برای توصیف عینی
فقط چیزی که میبینی شبیه به یک.گزارشگر

شبانش دفترِ زهرآگین خواب رو باز کرد.
مثل همیشه... ​

اینجا خودت رو دخیل کردی با کلمه مثل همیشه

ت و شلوار سورمه‌ای که به راه‌ راه‌های سفید مزین شده، کفش‌های نیم‌بوت مشکی، موهای مجعد خاکستری با رگه‌های سفید و ته ریش مردونه؛ اگر نمی‌شناختمش​

بازم خودت رو دخیل کردی

بی‌شک در ذهنم ازش یک مرد خیلی متشخص و گردن کلفت می‌ساختم ولی حیف، صد حیف که با کتک‌ها و صدای مجذوب کنندش که روز و شب صرف تحقیر کردن می‌شد بزرگ شده بودم.
سگرمه‌های در هم پیچیدش حتی توی خواب هم وهم انگیز بود... و ما حیوان‌های انسان نمایی بودیم برایِ برده‌ی او شدن!​

این نوع سوم توصیف بود، هم اکسپرسیونیستی و هم عینی
ولی بیشتر اکسپرسیونیستی بود
انگار همه ما توی توصیف عینی مشکل داریم و اینم دلیلش بیشتر ربط به داستان نوشتنمون داره
باید حصور خودمون رو برای توصیف عینی خیلی کم‌رنگ کنیم و از تخیل و ذهنیت خودمون هم استفاده نکنیم، فقط چیزی که میبینیم رو روی کاغذ بیاریم
مثل:
لبه های تیز بلندی داشت و خراش کوچکی کنار دسته‌اش افتاده بود
خیلی وقت بود که دیگه برق نمیزد و گوشه‌ی کابینت کنار بشقاب‌های جورواجور و لیوان‌هاب کریستال جا خوش کرده و خاک می‌خورد، رنگ و رویش رفته و دیگه نمای اولیه‌اش را نداشت.
---
خسته نباشی عزیزم

 

[مـطی]

مهمان عزیز برای مشاهده این محتوا باید وارد اکانت خود شوید یا ثبت نام کنید(برای ثبت نام یا وارد شدن کلیک کنید)