ادیان و فقه نگاهی به بهائیت از دیدگاه منتقدان و روشنفکران بهائی

شماره‌های دوم و سوم فصلنامه «بهائی‌شناسی» از سوی مرکز بهائی‌پژوهی منتشر شد.


شماره‌های دوم و سوم فصلنامه تخصصی، فرهنگی، اجتماعی در نقد بهائیت با عنوان «بهائی‌شناسی» با مدیرمسئولی عبدالحسین فخاری و سردبیری محمد گوگانی از سوی مرکز بهائی‌پژوهی به چاپ رسید.


گفت‌و‌‌گو با دکتر رسول جعفریان درباره تاریخ بهائیت، ‌پاسخ به نقد تورج امینی نسبت به دیدگاه‌های بهائی‌شناسی درباره «فرانچسکو فیچیکیا»،‌ نمایشگاه مطبوعات؛ دستاوردها و پیامدها، نامه دکتر حسین پژوهش به مخملباف، ‌نگاهی به گفت‌وگوی مرتضی اسماعیل‌پور با آرمین اشراقی، اسنادی درباره جایگاه صبح ازل در نگاه باب،‌ سونامی سانسور در آئین بهائی،‌ بهائیت از دیدگاه منتقدان و روشنفکران بهائی، بررسی تضادهای درونی میان گفتارها و رفتارهای سید باب در مسئله امام زمان (عج)،‌ پاسخ به شبهات بهائی،‌ نقد و بررسی لزوم تجدید بعثت پیامبران براساس مقتضیات زمان، وحدت عالم انسانی یا وحدت بهائی و بررسی تطبیقی عقیده مسلمانان و بهائیان در مورد امام غائب، سرفصل‌های این دو شماره از فصلنامه تخصصی «بهائی‌شناسی» را شامل می‌شوند.


در صفحه ۶۴ این فصلنامه در مقاله‌ای با عنوان «اسنادی درباره جایگاه صبح ازلی در نگاه باب» به قلم سید مقداد نبوی رضوی می‌خوانیم: «میرزا یحیی نوری فرزند میرزا عباس (میرزا بزرگ نوری) مشهور به «ازل»، «صبح ازل»، «وحید» و «ثمره» یکی از شخصیت‌های مشهور در میان بابیان و بهائیان است. وی در حدود سال ۱۲۴۶ ق در تهران به دنیا آمد. در سال ۱۲۶۳ ق، به سبب تکاپوهای زیادی که برادرش، میرزا حسینعلی در گسترش آئین باب داشت، با آن اعتقاد آشنا شد و به جمع پیروان باب پیوست.
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:

سایهـ سٰـارسایهـ سٰـار عضو تأیید شده است.

مدیر تالار ادبیات تخصصی + ناظر ارشد
پرسنل مدیریت
مدیر رسـمی تالار
ناظر ارشد آثار
نویسنده رسمی ادبیات
پرسنل کافه‌نـادری
نوشته‌ها
نوشته‌ها
4,404
پسندها
پسندها
21,291
امتیازها
امتیازها
813
سکه
942
به باور ازلیان، میرزا یحیی در سن ۱۹ سالگی و در سال ۱۲۶۵ ق برای باب نوشته‌ای فرستاد و مورد توجه ویژه او قرار گرفت و سپس «طلوع صبح ازل» در سال ۱۲۶۶ ق روی داد و او «مرآت خوانده شد و از جانب باب دستور یافت تا کتاب «بیان» را کامل کرده و آیین او را حفظ کند. صبح ازل پس از کشته شدن باب بر بابیان ریاست یافت و این ریاست کلی را تا سال ۱۲۸۳ ق در دست داشت. از آن سال به بعد، به سبب داعیه من‌یظهره‌اللهی برادرش،‌ میرزا حسینعلی مشهور به بهاء - که بعدها بهاء‌الله خوانده شد - ریاست کلی او افول کرد و گروه اقلیت بابیان بر پیروی‌اش پایدار ماندند و ازلی نیز خوانده شدند، در حالی‌که بیشتر بابیان آئین باب را ترک کرده و به اعتقاد جدید بهائی روی آوردند.»


همچنین در صفحه ۱۴۲ در مقاله «بهائیت از دیدگاه منتقدان و روشنفکران بهائی» نوشته محسن مهاجر، آمده است: «گارلینگتن در مقدمه کتاب آیین بهائی در آمریکا می‌نویسد: «طی همان سال‌های تحقیق و مطالعه و بررسی بود که علایق دینی شخصی من به‌ویژه در حوزه الاهیاتی مرتبط با الهام و وحی و مباحث مصونیت از خطا به شدت کاسته شد. اگرچه قبلا به ابعاد عرفانی و اصول اجتماعی بهائی خیلی بها می‌دادم، ولی دریافتم که دیگر علاقه و رضایتی از آراء و عقاید دینی آن ندارم. سال‌های بهائی بودنم موجب شد تا افراد جالب بسیاری را ملاقات کنم و آئین بهائی را از درون ببینم... جدایی من از جامعه و دوری من از موضوع مطالعه همراه آموزش آکادمیک مرا در موضع مناسبی قرار داده است.» گارلینگتن پس از استعفا از بهائیت با وب‌سایت تالیسمان مرتبط شد و به مراوده و تبادل نظر با سایر روشنفکران بهائی در فضای مجازی پرداخت. او با نوشتن کتاب «آئین بهائی» در آمریکا در سال ۲۰۰۵ که توسط یک ناشر دانشگاهی به‌نام پیراگر به چاپ رسید، عملا اعتراض خود را به بهائیت نشان داد.»


شماره‌های دوم و سوم فصلنامه «بهائی‌شناسی» ویژه پاییز و زمستان ۹۵ به بهای ۲۰ هزار تومان از سوی مرکز بهائی‌پژوهی منتشر شده است.
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
کی این تاپیک رو خونده (کل خوانندگان: 0)
هیچ کاربر ثبت نام شده ای این تاپیک را مشاهده نمی کند.
عقب
بالا پایین