بسمه تعالی
بافت منسوجات دستباف در هند به زمان‌های بسیار دور می رسد که با بافت پارچه‌های ساده و صرفاً مصرفی نظیر ململ، کتان و چیت آغاز می گردد. البته همانند سایر هنرها و فنون هند، دوران اعتلای این رشته نیز به عصر مغول مربوط می شود. هندی ها در این حرفه علاوه بر طرح ها و نقوش، برخی شیوه‌های بافندگی را هم از ایرانیان فرا گرفتند. بهترین منسوجات هند را می توان شال کشمیر دانست که بافت آن از قرن هجدهم میلادی با طرح‌هایی کاملاً ایرانی آغاز گردید.شال بافی در ایران عمدتاً در شهرهای یزد ، کاشان و کرمان متداول بوده که شال ترمه‌ی کرمان هنوز هم در روستای هوتک در فاصله‌ی 40 کیلومتری این شهر بافته می شود .
در پی تسلط 200 ساله‌ی استعمار بر هند، این صنعت به تدریج رو به ضعف نهاد ولی شروع نهضت عظیم مهاتما گاندی برای کسب استقلال سیاسی و اقتصادی هند و الگو قرار دادن چرخ نخ ریسی" به عنوان سمبل خود اتکایی، سبب رونق دوباره‌ی این صنعت شد تا آنجا که امروزه رشته‌های مختلف نساجی دستی به صورت رایج ترین صنایع دستی هند محسوب می گردد. در ایالت شرقی آسام، سنت دیرینه‌ی آسامی ها در این مورد که لباس مورد نیاز خود را شخصاً تولید کنند موجب شکوفایی و استمرار آن شده است." ایالت بنگال نیز در بافت پارچه‌های پنبه ای بسیار ظریف و نازک شهرت دارد. به علاوه در ایالات بیهار، اوریسا، اوتارپرادش، آندراپرادش و مَدرَس صنعت پارچه بافی دستی به عنوان حرفه ای فراگیر متداول می باشد به نحوی که فقط در ایالت مدرس بیش از دو میلیون خانوار به این حرفه اشتغال دارند که بالاترین آمار در میان ایالات مختلف هند محسوب می گردد. محصولات صنعتگران مدرس هم جنبه مصرفی دارد ،هم تزیینی.
آخرین ویرایش توسط مدیر: