بسمه تعالی
میناکاری روی طلا، نقره، مس و برنج در هند دارای پیشینه ای نسبتاً طولانی می باشد. استفاده از طرح ها و نقوش ظریف و دقیق در رنگهای متنوع که با مهارت خاصی روی اشیاء، پیاده میشود، موجب گردیده که تولیدات این رشته جاذبه‌ی زیادی پیدا کند. مواد رنگی به کار رفته شامل اُکسیدهای کبالت، آهن و نظایر آن است. این مواد را در نقاط کنده کاری شده و یا فرو رفته‌ی اشیاء قرار داده و سپس آن را درون کوره حرارت می دهند تا رنگ ها تثبیت گردد. مراحل کار به این شکل است که ابتدا طرح مورد نظر انتخاب و توسط طلا ساز ساخته و آماده می شود، آن گاه شیء مزبور جهت کنده کاری به صنعتگر قلمزن تحویل می گردد تا بر اساس طرح اولیه، محل خطوط را به وسیله‌ی قلم مخصوص و چکش خالی کند. سپس صنعتگر میناکار شیء را تحویل گرفته، و آن را کاملاً پاک و صیقلی می نماید و نقاط فرو رفته را با استفاده از اُکسیدهای رنگی و با توجه به درجه‌ی مقاومت هر یک در برابر حرارت کوره، انتخاب می کند. تقریباً تمام انواع رنگ ها بر روی طلا قابل مصرف بوده، ولی فقط رنگهای سیاه، سبز، آبی، زرد تیره، نارنجی و صورتی بر روی نقره نتیجه‌ی مطلوب می دهد. بر روی زمینه‌ی مس تنها رنگهای سفید، سیاه و صورتی قابل مصرف می باشد. پس از خارج کردن اشیاء از کوره، آنها را درون محلول غلیظ اسیدهای نباتی مانند سرکه فرو می برند تا مواد زاید آن گرفته شده و کاملاً تمیز گردد. معمولاً اشیاء بسیار متنوعی به صورت میناکاری تولید می شود نظیر دستبد، گردنبند، دسته‌ی چاقو، قاشق، انواع ظروف مصرفی و تزیینی، جعبه‌های تزیینی و تندیس‌های کوچک. شهر جی پور در ایالت راجستان در زمینه‌ی میناکاری شهرت زیاد دارد. در ایالت آسام نیز در شهر جورهات میناکاری روی زیورآلات طلا با کیفیت دلپذیری متداول است. شهر مرادآباد هم یکی دیگر از مراکز فعال این صنعت می باشد.
آخرین ویرایش توسط مدیر: