در حال تایپ داستانک اتو*بو*س بلوطی| تینا راد
- نویسنده موضوع تینا راد
- تاریخ شروع
مشاهده فایل‌پیوست 91501
نویسندگان گرامی صمیمانه از انتخاب "انجمن کافه نویسندگان" برای ارائه آثار ارزشمندتان متشکریم!
پیش از شروع تایپ آثار ادبی خود، قوانین و نحوه ی تایپ آثار ادبی در"انجمن کافه نویسندگان" با دقت مطالعه کنید.
قوانین تایپ داستانک در انجمن کافه نویسندگان
شما میتوانید پس از ۵ پست درخواست جلد بدهید.
درخواست جلد
همچنین شما میتوانید پس از ۶ پست درخواست کاور تبلیغاتی بدهید.
درخواست کاور تبلیغاتی
پس از گذشت حداقل ۷ پست از داستانک، میتوانید در تاپیک زیر درخواست نقد داستانک بدهید. توجه داشته باشید که داستانک های تگ‌دار نقد نخواهند شد و در صورت تمایل به درخواست نقد، قبل از درخواست تگ این کار را انجام بدهید.
درخواست نقد
پس از ۷ پست میتوانید برای تعیین سطح اثر ادبی خود درخواست تگ بدهید.
درخواست تگ
همچنین پس از ارسال ۱۰ پست پایان اثر ادبی خود را اعلام کنید تا رسیدگی های لازم نیز انجام شود...
اعلام اتمام آثار ادبی
اگر بنا به هر دلیلی قصد ادامه دادن اثر ادبی خود را ندارید می توانید درخواست انتقال به متروکه بدهید تا منتقل شود...
درخواست انتقال به متروکه
°|کادر مدیریت ادبیات انجمن کافه نویسندگان|
آخرین ویرایش توسط مدیر:
ظرف کیک را به دست دیگرم می‌دهم.
نیمکت‌های ایستگاه اتوبوس، همیشه‌ی خدا کمرم را کسل می‌کننده.
نسیم، کم کَمک شکوفه‌های سفید درخت بلند قامتی که پشت ایستگاه سر به هوا کرده است را روی زمين میریزاند.
هر سال، دور و ور همین روز‌ها، همراه با بابا جان اینجا می‌نشستیم و منتظر آمدن اتوبوس بلوطی می‌شدیم.
البته نه اینکه اسمش بلوطی باشد و یا اینکه آن را به شکل بلوطی ساخته باشند، نه!
من و بابا جان، آن را بلوطی صدا می‌زدیم چرا که اگر خوب میگشتی؛ همیشه‌ی خدا می‌توانستی کف صندلی هایش بلوط‌های براقِ ریز و درشت پیدا کنی.
انگار که سنجاب‌ها آنجا لانه کرده باشند و یا شاید در آخر شب، درست زمانی که ساعت از نیمه شب می‌گذرد تمام مسافرانی که هنوز به مقصد نرسیده‌اند تبدیل به همان سنجاب‌هایی می‌شدند که بلوط‌هایشان را کف صندلی جا گذاشته‌اند.
نیمکت‌های ایستگاه اتوبوس، همیشه‌ی خدا کمرم را کسل می‌کننده.
نسیم، کم کَمک شکوفه‌های سفید درخت بلند قامتی که پشت ایستگاه سر به هوا کرده است را روی زمين میریزاند.
هر سال، دور و ور همین روز‌ها، همراه با بابا جان اینجا می‌نشستیم و منتظر آمدن اتوبوس بلوطی می‌شدیم.
البته نه اینکه اسمش بلوطی باشد و یا اینکه آن را به شکل بلوطی ساخته باشند، نه!
من و بابا جان، آن را بلوطی صدا می‌زدیم چرا که اگر خوب میگشتی؛ همیشه‌ی خدا می‌توانستی کف صندلی هایش بلوط‌های براقِ ریز و درشت پیدا کنی.
انگار که سنجاب‌ها آنجا لانه کرده باشند و یا شاید در آخر شب، درست زمانی که ساعت از نیمه شب می‌گذرد تمام مسافرانی که هنوز به مقصد نرسیده‌اند تبدیل به همان سنجاب‌هایی می‌شدند که بلوط‌هایشان را کف صندلی جا گذاشته‌اند.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
مهمان عزیز برای مشاهده این محتوا باید وارد اکانت خود شوید یا ثبت نام کنید(برای ثبت نام یا وارد شدن کلیک کنید)
آخرین ویرایش توسط مدیر:
کی این تاپیک رو خونده
(کل خوانندگان: 0)
هیچ کاربر ثبت نام شده ای این تاپیک را مشاهده نمی کند.