بخش اعظم هنر [تصویری] جدید غربی بر مذهب اصالت فرد، ذهنگرایی، محرکهای روانی هر نقاش [یا هنرمند] منفرد مبتنی است نه بر معیارهای الهی که تعالیدهندهی هنرمند است، در حالی که هنر اسلامی، به عکس، مثل هر هنر سنتی دیگری، سرچشمههای هنر را فراتر از فرد و در ورای او میداند. علاوه بر این، هنر اسلامی برعکس هنر غربی، به ویژه در دوران جدید که هنر غربی تا این حد روانشناختی شده، همواره کوشیده است تا از قلمرو روانشناسی فراتر برود و هنر را، به نحوی عینی، بازتاب ساحت معنویای که فراتر از ابعاد محضاً روانشناختی و ذهنی وجود آدمی نهفته است، مربوط کند.
آخرین ویرایش توسط مدیر: