با رواج خط عربی و استفاده از الفبای عربی تعداد بسیار زیادی حروف یکسان پدید آمد که تمیز دادن آنها از یکدیگر کاری بس دشوار بود. اما در نیمۀ دوم قرن اول ق./ هفتم م. علامت‌ها و نشانه‌های دیگر رواج یافت.
در همان ایام نشانۀ حروف صدادار کوتاه ( فتح، ضمه، کسره)(حرکت) نام‌گذاری شد. نشانه‌های تفکیک‌کنندۀ دیگر که تقریبا تا کامل‌شدن این ابداعات یک قرنی سپری شد.
گفته شده است یکی از کسانی که در نقطه‌گذاری این خط کوشید ابوالسود دولی بوده است. به اجمال می‌توان گفت نمونه‌هایی از خط کوفی که نقطه و اعراب آنها به گونه‌های امروزی شباهت دارد، غالبا در سده‌های پنجم و ششم هجری نوشته شده است.
خط کوفی به مدت پنج قرن بعد از استیلای اعراب در ایران اساسا جهت کتابت قرآن و کارهای تزئینی در بناها و عمارات، ظروف و کتب مختلف استفاده می‌شد و استفاده از کوفی تزئینی(مشجری) به بالاترین اوج هنری خود در ایران رسید.
در همان ایام نشانۀ حروف صدادار کوتاه ( فتح، ضمه، کسره)(حرکت) نام‌گذاری شد. نشانه‌های تفکیک‌کنندۀ دیگر که تقریبا تا کامل‌شدن این ابداعات یک قرنی سپری شد.
گفته شده است یکی از کسانی که در نقطه‌گذاری این خط کوشید ابوالسود دولی بوده است. به اجمال می‌توان گفت نمونه‌هایی از خط کوفی که نقطه و اعراب آنها به گونه‌های امروزی شباهت دارد، غالبا در سده‌های پنجم و ششم هجری نوشته شده است.
خط کوفی به مدت پنج قرن بعد از استیلای اعراب در ایران اساسا جهت کتابت قرآن و کارهای تزئینی در بناها و عمارات، ظروف و کتب مختلف استفاده می‌شد و استفاده از کوفی تزئینی(مشجری) به بالاترین اوج هنری خود در ایران رسید.
آخرین ویرایش توسط مدیر: