زبان اشعار سروده‌شده توسط شاعر، ادبی‌ست. این لحن تا پایان اشعار، حفظ شده و تغییری نکرده است؛ که پوئنی مثبت، محسوب می‌شود. کلمات به کاربرده‌شده، روان و آسان‌فهم می‌باشند؛ گرچه به کاربردن واژگان پرمفهوم و دلنشین، سبب زیبایی شعر می‌شود. برای مثال در مصرع «این من دیوانه از دوری تو» جایگزینی «مجنون» به جای «دیوانه» به زیبایی اشعار می‌افزاید.
● صنایع ادبی:
به طورکلی، آرایه‌ها و زیبایی‌بخش‌های استفاده‌شده توسط شاعر تلمیح، اغراق، تشخیص، تضاد، تشبیه و.. می‌باشد؛ اما در اکثر اشعار، شاهد تکرار آرایهی تلمیح هستیم.
نمونه‌ای از آرایه تلمیح در اشعار:
تورا ای عشق چگونه پرستش کنم؟
به مانند یوسف برای الله
یا که زلیخا برای یوسف؟
به کاربردن آرایه‌های کنایه، استعاره و استفاده‌ی بیشتر از واج‌آرایی و تشبیه می‌توانست، شکوه اشعار را به تصویر بکشد.
برای مثال در شعر زیر، شاعر از آرایهی واج‌آرایی یا نغمه‌ی حروف استفاده کرده است:
گمان کردم دگر هرگز
نبیند دیده‌ام یاری
حرم را دیدم و دل رفت
عجب صحنیست که تو داری
در این حالت ما شاهد واج‌آرایی «د» هستیم: دگر، دیده‌ام، دیدم، دل، داری..
اما به کاربردن آرایهی تشبیه در این شعر می‌توانست سبب به‌رخ کشیدن عظمت اشعار شود:
تورا ای عشق چگونه پرستش کنم؟
به مانند یوسف برای الله
یا که زلیخا برای یوسف؟
تو را ای امواج شهامت، چگونه پرستش کنم؟
مانند یوسف برای الله
یا که زلیخا برای یوسف؟
● پیام و مضمون فکری شعر:
مفهوم اشعار، عشق و شیفتگی به مظلوم العالمین، امام حسین {ع} است. شاعر از شیدایی خود نسبت به سیدالشهدا قلم زده است؛ موضوعی که کمتر شاعرِ نوکاری، به آن می‌پردازد. مضمون شعری این مجموعه شعر، به حس ارادت، شوریدگی، دلباختی شاعر نسبت به امام حسین {ع} اشاره میکند؛ که مفهومی‌ست مقدس، شکوهمند و باعظمت..
● شکل و نمای شعر:
اشعار سروده‌شده آمیخته‌ای از دلباختگی، سرسپردگی و حس اخلاص می‌باشند. شاعر دلتنگ است؛ دلتنگ حرم و دست نوازشی که از سفینه النجات، طلب میکند. دلتنگ خدمت‌گزاری غریب الغرباء و اشک‌های خالصانه در حرم. مضامین اشعار سپید، تقریبا می‌تواند هر مفهومی را انتقال دهد؛ بنابراین قالب به صورت صحیح گزینش شده و تا پایان اشعار محفوظ گردانیده و وزن و قافیه‌ها باتوجه به قالب اشعار یعنی سپید، به خوبی رعایت شده‌است.
به مانند یوسف برای الله:
«به» در این مصرع، زائد می‌باشد و به ساختار شعر آسیب می‌رساند. بهتر است که حذف شود!
دل هوای حرمت را میکند هردم ولی
این من دیوانه از دوری تو
سر به بیابان میبَرَد:
دل هوای حرمت را میکند هردم ولی
این من مجنون ز دوری تو
سر به بیابان میبَرَد
جایگزینی مجنون به جای دیوانه و خلاصه‌کردن از «ز»، باعث رعایت بهتر وزن و انتقال مفهوم به صورت واضح‌تری می‌شود.
● ترکیب و تألیف شعر:
شاعر از عشق، شوریدگی، دلتنگی، غمِ نبود معشو‌ق که همان سیدالشهداست و.. سخن بر قلم رانده است. می‌توان گفت، ما شاهد یک اثر با مفهوم کامل هستیم. بعضی اشعار موقوف‌المعانی هستند که این یک پوئن مثبت برای اشعار محسوب می‌شود.
● نوع شعر:
قالب اشعار، سپید می‌باشد. همان‌طور که در عناوین بالایی ذکر شد، قالب سپید در اشعار محفوظ مانده و مشکلی در آن وجود ندارد. اشعار درباره دلدادگی و حس اخلاص و ارادت به امام حسین {ع} می‌باشد؛ شاعر خیلی خوب توانسته این حس را با توصیف‌های زیبا به خواننده انتقال دهد.
● از مطالعه اشعارتون، نهایت لذ‌‌‌ت رو بردم و حقیقتاً حس و حال اشعار رو درک کردم.
قلم‌تون در اوج
