فوویسم
در سال ۱۹۰۵ میلادی ماتیس، دورن، براک، گیس ون دونگن (۱۹۶۸۱۸۷۷)، رائول دافی (۱۸۷۷-۱۹۵۳) و موریس دو ولامینک (۱۹۵۸۱۸۷۶) نمایشگاهی گروهی در پاریس و در سالن نسبتا جدید پاییز برگزار کردند. بعضی از بوم‌هایشان عمدا خام بود و بعضی دیگر با قلم ضربه های آشفته و خطوط و رنگارنگی کار شده بود . این آثار ، منتقدان را برآشفت و برای تحقیرشان به آن ها لقب «جانوران وحشی» و یا«فووها» را دادند. عموم مردم هم به تمسخر و استهزایشان پرداختند زیرا به دلیل نبود سایه کاری در آثارشان رنگ‌ها و توصیف‌ها، غیر طبیعی پوچ و غیر معقول به نظر می‌رسیدند. فوویسم، پسا امپرسیونیسم مترقی بود.
هنرمندان این مکتب همگی از کاوش‌های سزان دربارۀ ثبات، قلم ضربه‌های گویا و کج و معوج ونگوگ و به کارگیری رنگهای خالص و مخلوط نشده و تضاد هم زمان ونگوگ و سورا الهام می گرفتند.
فارغ از تئوری‌ها و بازنمایی‌های واقعی، هنرمندان این مکتب عمداً بر رنگ‌ها و نشانه ها تمرکز کرده و از یکنواختی بوم‌ها و آشفتگی نقاشی‌هایشان استقبال می‌کردند. تصاویرشان همچنان آزادانه، زندگی را باز می نمایاند اما در جست و جوی رنگ‌ها و نشانه‌ها و خلق زبانی تازه هم بودند که به لحاظ بصری آزاد باشد؛ از این رو آن را عجیب و غریب جلوه می‌دادند.
در سال ۱۹۰۵ میلادی ماتیس، دورن، براک، گیس ون دونگن (۱۹۶۸۱۸۷۷)، رائول دافی (۱۸۷۷-۱۹۵۳) و موریس دو ولامینک (۱۹۵۸۱۸۷۶) نمایشگاهی گروهی در پاریس و در سالن نسبتا جدید پاییز برگزار کردند. بعضی از بوم‌هایشان عمدا خام بود و بعضی دیگر با قلم ضربه های آشفته و خطوط و رنگارنگی کار شده بود . این آثار ، منتقدان را برآشفت و برای تحقیرشان به آن ها لقب «جانوران وحشی» و یا«فووها» را دادند. عموم مردم هم به تمسخر و استهزایشان پرداختند زیرا به دلیل نبود سایه کاری در آثارشان رنگ‌ها و توصیف‌ها، غیر طبیعی پوچ و غیر معقول به نظر می‌رسیدند. فوویسم، پسا امپرسیونیسم مترقی بود.
هنرمندان این مکتب همگی از کاوش‌های سزان دربارۀ ثبات، قلم ضربه‌های گویا و کج و معوج ونگوگ و به کارگیری رنگهای خالص و مخلوط نشده و تضاد هم زمان ونگوگ و سورا الهام می گرفتند.
فارغ از تئوری‌ها و بازنمایی‌های واقعی، هنرمندان این مکتب عمداً بر رنگ‌ها و نشانه ها تمرکز کرده و از یکنواختی بوم‌ها و آشفتگی نقاشی‌هایشان استقبال می‌کردند. تصاویرشان همچنان آزادانه، زندگی را باز می نمایاند اما در جست و جوی رنگ‌ها و نشانه‌ها و خلق زبانی تازه هم بودند که به لحاظ بصری آزاد باشد؛ از این رو آن را عجیب و غریب جلوه می‌دادند.