پس با این تفاسیر می‌توان در تعریفی دقیق از پرکاشن گفت، پرکاشن سازی است که می‌توان با ضربه، لم*س، خراش یا سایش و هر عمل دیگر، صدای آن را درآورد.
پرکاشن، یک ساز نیست. مجموع چندین ساز است که می‌توان از هرکدام استفاده کرد. معمولا در آهنگ‌های پاپ و سبک کلاسیک، از طبل و تومبا و تیمپانی و سنج که نوعی از سازهای پرکاشن هستند، استفاده می‌شود. مطمئن باشید که صدای این سازها را در اکثر آثار شنیده اید. اما با این حال، فراموش نکنیم که پرکاشن، فقط به این چند ساز، ختم نمی شود. تعداد سازهای پرکاشن، کم نیست و در ادامه به انها پرداخته شده است.
برخی به اشتباه تصور می‌کنند که پرکاشن، همان تومبا است که روی استیج به هنگام اجرای موزیک وجود دارد و با کف دست به آن ضربه زده می‌شود. در صورتی که اینچنین نیست. تومبا، فقط یک زیر مجموعه از سازهای پرکاشن است. این ساز، خود از 2، 4 و یا 5 تکه تشکیل می‌شود. به این ساز، کنگا هم گفته می‌شود. گاهی می‌توان در کنار همین تومبا از سازهای دیگری مانند ماریمبا و دایره زنگی هم استفاده کرد.
