۱. اصل «کم ولی مداوم»
نوشتن حتی یک پاراگراف در روز، از نوشتن زیاد ولی ناپیوسته مؤثرتره. هر روز ۱۰ دقیقه هم بنویسی، اثرش جمع میشه. توی روزهایی که انگیزه نداری، فقط یک جمله بنویس.
۲. گنجینهی واژگان بساز
یک دفترچه یا فایل مخصوص داشته باش که توش:
• واژههای تازه
• جملات زیبا از کتابها
• استعارههای جالب
• تکهدیالوگها
رو بنویسی. هر از گاهی مرورش کن و در تمرینات استفاده کن.
۴. با «ترس از نوشتن بد» آشتی کن
قرار نیست هر چیزی که مینویسی خوب یا کامل باشه. خیلی از نوشتههای اولیه فقط سکوی پرتاب برای متنهای بهترن. تمرین، نه نمایش!
۵. بازنویسی = جادو
بار اول فقط بنویس. بعد از چند روز برگرد و بازنویسی کن. متن در بازنویسی متولد میشه، نه در پیشنویس. عادت بازنویسی، نشونهی نویسندههای جدیه.
۶. از خوندن فعال استفاده کن
هنگام مطالعهی کتابها (حتی رمان یا مقاله) تحلیل کن:
• چرا این دیالوگ خوبه؟
• این توصیف چه حسی میده؟
• زاویه دید چیه؟
و سعی کن عناصر خوب رو وارد نوشتنت کنی.
۷. سوخت ذهنی جمع کن
از فیلم، موسیقی، نقاشی، مکالمات روزمره، سفر و خاطراتت الهام بگیر. نویسنده باید همیشه با دنیای بیرون در تماس باشه تا ایده داشته باشه.
۸. بازخورد بگیر، ولی هوشمندانه وقتی آمادگی داشتی، نوشتههات رو با دوستان یا مربی به اشتراک بذار. ولی حواست باشه همهی بازخوردها مفید نیستن. از بازخورد خوب برای رشدت استفاده کن، نه خودزنی.
۹. روزنویسی یا «دفتر آزادنویسی»
هر روز صبح یا شب چند دقیقه بنویس از ذهنت چه میگذره (جریان سیال ذهن). به کاهش سانسور درونی، رواننویسی و خودشناسی کمک میکنه.