پیت تاونزند (Pete Townshend) به عنوان نوازندهی گروه The Who به شهرت رسید. تون شند بیشتر از سولو به نوازندگی ریتم پرداخته است، و شاید به همین دلیل نیز بسیاری از اهمیت فوقالعادهی اون در تاریخ راک چشمپوشی کردهاند. نوازندگی ریتم تون شند بسیار جسورانه و قوی است. او همچنین شخصیت بسیار جسوری داشت. تون شند از نخستین گیتاریستهایی بود که یک گیتار را بر روی استیج کاملا نابود کرد.
هرچند روی دیگر او، شخصیتی آرام و عمیق است. پیت علاقهی بسیاری به سبک جاز دارد و در مصاحبهای گفته ترجیح میدهد باقیماندهی زندگی حرفهای خود را جاز اجرا کند. محدودهی وسیع آکوردهایی که تون شند اجرا میکرد، در موفقیت د هو بسیار موثر بود. این گروه، گیتار بیس و درام بسیار سنگینی داشت که بدون یک نوازندهی گیتار خبره، ممکن بود به آشفتگی و سردرگمی منجر شود. تون شند به این گروه نظم داد و در مسیر موفقیت آنها بسیار تاثیرگذار بود. او همچنین از نخستین گیتاریستهایی بود که از Power Chord استفاده کرد. تکنیکی که پس از آن و با لد زپلین به جهان معرفی شد.
دوِین اِلمن (Duane Allman) مشهورترین نوازندهی گیتارِ اسلاید در تاریخ است. گیتار اسلاید (و هر سبکی از نوازندگی گیتار الکتریک) به دنبال تقلید صدای انسان و ادامه و بازسازی آن از طریق ساز است. المن این کار را بهتر از هر گیتاریست دیگری انجام داد. دوین در گروه خود به نام برادران المن فعالیت میکرد. هرچند یک روز اریک کلپتون اجرای او را دید و از او خواست که بر سر ضبط آلبوم «لیلا و ترانههای عاشقانهی دیگر» برود. المن با کلپتون نواخت و یکی از بهترین آلبومهای تاریخ موسیقی را خلق کرد. او در اکثر ترکهای آلبوم ، از جمله لیلا، نوزاندگی کرد. نوزاندگی المن در لیلا به یکی از مشهورترین اسلایدهای تاریخ موسیقی تبدیل شد. کلپتون در مصاحبهای گفته است که پیش از ضبط این آلبوم میدانست که همکاری او با المن به کشف دنیای جدیدی در نوازندگی گیتار منجر خواهد شد. او همچنین میگوید که دربارهی حضور دو گیتاریست در استودیو نگران بود، اما با اخلاق حرفهای دوین همهچیز خیلی زود حل شد. زندگی دوین المن خیلی زود و در سن ۲۵ سالگی پایان یافت. هرچند سبک نوازندگی او همچنان الهام بخش بسیاری از گیتاریستهای جوان است.
8. ادی وین هیلن
ادی ون هیلن (Eddie Van Halen) به نوازندگی ریفهای پیچیده و بینظیر مشهور است. او همچنین از گیتار به شکلی استفاده کرد که پیش از آن در دنیای موسیقی کمیاب بود. بسیاری از هارمونیکها و تکسچرهای ون هیلن از نوع نوازندگی او و نحوهی استفادهاش از پیک گیتار سرچشمه میگیرند.
ادی اکثرا پیک را بین انگشت شصت و انگشت وسط خود میگرفت. به این ترتیب انگشت اشاره برای انجام تکنیکهای از جمله فینگر تَپینگ آزاد بود. در پشت تمام این تکینکهای پیچیده اما روح موسیقی در جریان بود. نحوهای از اجرا که موزیکال و حقیقی بود. سبکی از اجرا که موسیقی راک مدرن را دستخوش تغییر کرد.
چاک بِری (Chuck Berry) یکی از بزرگترین نوازندههای بلوز است. چاک در جهت مخالف همدورهایهای خود (که اکثرا نوازندگان جاز بودند) حرکت میکرد. چاک بری آهنگهای سادهای را اجرا میکرد که پیچیدگی پنهانی داشتند. نوعی از موسیقی که بیآلایش و جسور است و از زندگی طبقهی فرودست سرچشمه میگیرد.
کیث ریچاردز دربارهی او میگوید: «چاک کمسنتر از بسیاری از نوازندگان بلوز همدورهی خود بود. و موسیقی او، بدون اینکه پاپ شود، مردمیتر بود. همه میتوانند راک باشند. اما چاک رول را داشت.» تاثیر چاک بری بر گیتار راک و بلوز، این دو سبک را برای همیشه متحول کرد.
بی بی کینگ (B.B. King) یکی از مهمترین گیتاریستهای تمام دوران است. کینگ در میسیسیپی بزرگ شد و از فرهنگ کار در مزرعه و نوازندگان بزرگ بلوز از جمله رابرت جانسون در سبک موسیقی خود الهام گرفت. او نه تنها خوانندهی ماهری بود، بلکه بخشی از وکال را به گیتار خود واگذار میکرد.بی بی کینگ به استفاده از نتهای ساده و در عین حال تکنیکهای ماهرانه مشهور است. او نخستین کسی است که تکنیکهایی از جمله ویبراتوی شیمرینگ و بندکردن را به موسیقی بلوز وارد کرد. او در ویدیویی (که پیش از این در لامینور منتشر شده) توضیح میدهدچگونه این تکنیکها را انجام میدهد و در عین حال میگوید که چگونگی انتخاب نتها و صداها -برای او- از استفاده از تکنیکهای پیچیده مهمتر است.همین سبک اجرای ساده الهام بخش بسیاری از نوازندگان گیتار بلوز از جمله استیوی ری وان، اریک کلپتون و کیث ریچاردز بود.
جف بِک (Jeff Beck) از یارد بردز به دنیای موسیقی معرفی شد. صدای گیتارِ بک، ملودیک و در عین حال براق و بیپروا بود. بسیاری از همان سالها استعداد او را کشف کردند. جف جای خالی کلپتون را در یارد بردز پر کرد. کاری که در ابتدا غیرممکن به نظر میرسید اما سپس به کشف ستارهای تازه انجامید. جف همچنین به خوبی در کنار خوانندگان بزرگ نوازندگی میکرد. او دو آلبوم موفق را با راد استوارت ضبط کرد که این مهارت را به خوبی آشکار میکند. او همچنین در آلبوم Truthقدرت خود در نواختن بلوز (و در عین نوآوری در این سبک) را به رخ کشید. این نوازنده پس از مدتی به سراغ سبک فیوژن رفت. در این سالها او به تنهایی به نوازندگی میپرداخت اما مانند هر گیتاریست بزرگ دیگری، گیتار او شخصیت یک خواننده را داشت و به خوبی جای خالی وکالیست را پر میکرد.
4. کیت ریچاردز
کیت ریچاردز (Keith Richards) به عنوان عضوی از گروه اسطورهای رولینگ استونز به جهان موسیقی معرفی شد. کیث در استونز گیتار ریتم و سولوی بسیاری از آهنگها را انجام داد. او همچنین در این بین محیط امنی را ایجاد کرد که میک جگر خوانندهی گروه بتواند بهترین کارهای خود را اجرا کند. کیث همچنین به استفاده از کوکهای متفاوت مشهور است. او در بسیاری از آهنگهای رولینگ استونز از کوکهای جایگزین استفاده کرد.
با وجود شهرت در نوازندگی راک، ریچاردز از سبک بلوز و نوازندگان بزرگی از جمله چاک بری و رابرت جانسون در نوازندگی گیتار الهام گرفت. او همین روح دیرینه را به موسیقی گروهی دمید که با نوآوریهای خود، سبک راک را برای همیشه تغییر داد.
جیمی پیج هم مانند کلپتون و جف بک با یارد بردز به موسیقی معرفی شد. هرچند سالها بعد و با گروه اسطورهایلد زپلین شهرت جهانی پیدا کرد. پیج به انتخاب هنرمندانهی نتهای خود مشهور است. بسیاری از سولوهای او از جمله Black Dog بارها توسط نوازندگان دیگر بازسازی شدهاند. هرچند سبک اجرا و مهارتهای او با سایر نوازندگان متفاوت و تقریبا غیرقابل بازسازی بود. مجلهی آنکات دربارهی پیج میگوید: «او بزرگترین و مرموزترین گیتار هیرو در تاریخ است.»
اریک کلاپتن یکی از تاثیرگذارترین گیتاریستهای تمام دوران است. ادی ون هیلن دربارهی او میگوید: «کلپتون تنها گیتاریستی است که روی من تاثیر گذاشت. نوازندگی، استایل و صدای گیتار او همواره با سادگی همراه بودهاند. در Cream او یک گیتار گیبسون رو به یک امپ مارشال وصل میکرد و بهترین سولوها را مینواخت.» کلپتون چند سال بعد از Cream سبک خود را تغییر داد. او حتی گیتار خود را تغییر داد و به سراغ استرتوکستر رفت. در آن سالها لیلا را نوشت و با اکثر نوازندگان بزرگ بلوز همنوازی کرد. همچنین از دام اعتیاد زنده بیرون آمد. تنوع سبک و نوازندگی بینظیر کلپتون او را به استاندارد طلایی گیتار برای افراد پس از خود تبدیل کرد و خیلی زود بخش بزرگی از نوازندگان گیتار با الهام از کلپتون قدم در این راه گذاشتند. بی بی کینگ، نوازندهی بزرگ بلوز، دربارهی کلپتون گفته است: «نت به نت، هیچ نابغهی گیتاری به سطح نوازندگی کلپتون نمیرسد.»
دههها پس از درگذشتاش، جیمی هندریکس همچنان به عنوان بهترین نوازندهی تاریخ شناخته میشود. هندریکس نگاهها را به موسیقی راک و نوازندگی گیتار تغییر داد. بسیاری از تکنیکهای نوازندگی، از جمله راههای مختلف استفاده از ومی بار، همگی ابتدا توسط هندریکس آزمایش شدند. نوازندگی به نظر برای هندریکس کار آسانی بود. او همچنین از اولین نوازندگانی بود که از فیدبکِ امپلیفایر به عنوان یک عامل موسیقایی استفاده کرد. با وجود زندگی حرفهای کوتاه، جیمی هندریکس همچنان بزرگترین نام در دنیای گیتار، و انتخاب شمارهی ۱ در این لیست است.
جالب است بدانید جیمی هندریکس یک گیتاریست چپ دست است.علی رغم اینکه خود او یک راست دست بود!