زنگ (ناقوس) غواصی
«دلفین بایفورد» یک دکل حفاری بود که روز 5 نوامبر 1983 (14 آبان 1362) مثل همیشه کار خود را آغاز کرد. غواصان بسیاری با کمک کلاهکی ناقوس مانند به نام «زنگ غواصی» در «میدان گازی فریگ» مشغول کار شدند.
زنگ غواصی، اتاقکی صلب و پر از هواست که برای کمک به غواصان و بردن آنان به اعماق خطرناک طراحی شده است. این زنگ ها با ورود به اعماق زیاد آب، با فشار بسیار زیادی روبه رو می شوند. به همین ترتیب، این فشار به درون آن ها هم منتقل می شود؛ به همین دلیل، دو غواص معمولا بیرون از زنگ حضور دارند تا در مورد اتصال آن به یک سری اتاقک های کم فشار اطمینان پیدا کنند و حاضران درون زنگ، بدون مشکل و شوک فشار، بتوانند از آن خارج شوند.
زنگ غواصی مجموعه دلفین بایفورد در آن روز، از اعماق آب به بالا کشیده شد و فرایندهای کاری به طور معمول در حال انجام بودند. غواصان از زنگ خارج شده بودند و به دالانی منتقل شده بودند که قرار بود آن ها را به اتاقک فشار پایین برساند. دو غواص دیگر هم در بخش دیگری از همان اتاقک رسیده بودند.
غواصان قصد داشتند تا دریچه بین دالان و اتاقک را ببندند که ناگهان اتفاق ناگواری افتاد. زنگ غواصی که فشار درونش تقریبا 9 برابر فشار اتاقک بود، به دلیل یک نقص فنی جزئی، مانند بمبی عظیم منفجر شد و در اثر این انفجار، چهار غواص درون اتاقک بلافاصله جان سپردند.
محققان در مطالعه ای که سال 1988 (1367) در مورد این حادثه انجام دادند، با جزئیات دقیقی نشان دادند که این غواصان چگونه در اثر اختلاف فشار بین مایعات و هوای درون بدنشان با محیط بیرون، از درون متلاشی شدند.
غواصی که به دریچه محل انفجار نزدیک تر بود، در زمان حادثه از درون شکافی 60 سانتی متری بین دریچه زنگ و دالان به بیرون کشیده شده و کاملا ازهم پاشیده بود. در گزارش آمده بود که بعضی تکه های بدن او در اطراف دکل پیدا شدند.
در یادداشت های این گزارش همچنین آمده است که بقایای غواص چهارم مانند مغز و ریه ها در 4 کیسه پلاستیکی برای محققان فرستاده شدند. کبد او هم روی عرشه دکل پیدا شد؛ گویی جسد او به طور کامل کالبدشکافی شده و اعضایش از هم جداشده بودند. افت فشار ناگهانی در اطراف بدن غواصان باعث شده بود که خون در بدن غواصان به جوش بیاید؛ درنتیجه چربی های بدن آنان ذوب شد و از درون بدن به اطراف آن نشت پیدا کرد.
