یک نوشته از سه بخش اصلی تشکیل می شود:
شروع:
- چون اولین برخورد خواننده با نوشته است اهمیت زیادی دارد. باید مراقب بود تا از شروع خوبی استفاده کنیم.
- نمی شود تکنیک هایی که برای شروع وجود دارد را فرموله کرد. باید برای داشتن یک شروع خوب خلاقیت به خرج داد.
- اما برخی از روش ها و تکنیک های شروع خوب و جذاب:
شروع سؤالی: ایجاد سوال و ابهام
شروع توصیفی: توصیف موضوع نوشته به طور تفصیلی و با جزئیات
شروع با صدا: مثل صدای افتادن چیزی از بالا یا شکستن ظرفی
شروع حسی: استفاده حد اکثری از حواس برای درگیر کردن خواننده
دیگر شروع ها: استثناء، تعجب برانگیز، شروع زمان گذشته با افعال زمان حال و ...
میانه:
- وظیفه این بخش از نوشته بسط و توضیح مسأله است.
پایانه:
- بهتر است نتیجه گیری را به مخاطب سپرد و جایگاهی از فهم برایش قائل شد! (کار برجسته شهید مطهری در داستان راستان)
- اگر خدای نکرده خواستیم نتیجه گیری کنیم بهتر است ادات نتیجه گیری را حذف کنیم. خیلی ضایع است بگوییم: «پس نتیجه می گیریم که ...» باید توجه داشت که طرح موضوع خودش به نوعی نتیجه گیری است.
چند نکته:
- سعی کنید نوشته هایتان مردمی باشد. از الفاظ واقعی و مردمی استفاده کنید و از کلمات فلسفی و پیچیده دست بکشید. قرآن هم عینی و حسی است نه فلسفی و پیچیده و انتزاعی.
- مردمی نوشتن به معنای محاوره نویسی نیست.
- شکل مطرح شده(شروع، میانه، پایانه) در فیلم و شعر و داستان و اکثر قالب های هنری هم رعایت می شود.
- نوشته خوب نوشته ای است که ضمن دادن اطلاعات به مخاطب با او درگیری حسی داشته باشد.
+ نوشته شده توسط امیر سعادتی
آخرین ویرایش توسط مدیر: