[shadab] دومین دوره کارگاه آموزشی دلنوشته نویسی

[Lidiya]

با سلام

کاربر گرامی @shadab
با شرکت در کارگاه آموزش دلنوشته نویسی می بایست تمرینات محوله به خود را در این تاپیک قرار دهید.

_ مدرس @Gisow Aramis _
_ دوره ی آموزشی زمستان 99 _

❄لطفا از ارسال هرزنامه خودداری کنید❄

با پایان دوره تاپیک بسته خواهد شد.

°|با تشکر، مدیریت تالار ادبیات|°​

 

[shadab]

شبگردی شده‌ام مبتلا به شکستگی!
حال در خیابان زندگی،مغازه به مغازه به دنبال بند زنی می‌گردم که تکه تکه‌های قلبم را بخیه زند تا دوباره دلی شود همانند قبل
ولی می‌دانم چیزی نیست؛ جز خیال واهی محض.

99/11/27

 

[shadab]

ای روح به زوال رفته‌ی درونم، پوزش!
پوزش برای محروم کردنت؛ از دست‌های نوازش‌گر آفتاب و زخمی کردن تو با خنجر زهراگین نورهای شهر.
پوزش برای زندگی عاری از صدای پرنده‌ای و بوی رطوبت خاک و تحمیل کردن صدای بوق های ممتد ودود ماشین را بر تو.
ای داد من چکار کرده ام با تو...

99/11/29

 

[shadab]

از دنیا هیچ نمی‌خواهم وقتی صدای آشوبگر خنده‌هایت، گوش‌هایم را نوازش ‌می‌دهد؛
دست‌های یاریگرت، مُهر جاودانگی بر آن‌ها‌ خورده؛
و چشم‌هایی که شفافیت مهربانی در آن‌ها موج می‌زند.
جز آنکه موهایت،با باد هم‌بازی نشود تا تپش‌های حسادت‌وار قلب عاشقم را بکاهد.

99/12/5

 

[shadab]

روانه می‌شوم به ناکجا آبادی که دل بی‌قرارم، خوب طبیبش را می‌شناسد.
همان که با دیدنش دردهایم فزونی می‌یابد
؛ پاهایم را موظف به ولگردی می‌کند
؛ دست‌های بی پناهم، پناه چشم‌های آوار شده‌ام می‌شود؛
و حنجره ای که تک تک تار هایش بختکِ غم روی آن می‌نشیند...

99/12/5

 

[shadab]

هیچ کس از پستچی روزگار، نامه‌ی فردایش تحویل نمی‌گیرد.
شاید امروز آخرین صحنه بازی زندگی من و تو باشد.
حال بیا و با جریان زندگی برقص، بخوان و بنواز.
آنگاه من هم‌قدم با تو جریان می‌شوم و
همراه با تو نت به نت خوشبختی را می‌سرایم و
گاهی می‌شوم تک تماشاچی این تئاتر محصور کننده.
و در آخر تشویق کننده سراپا ایستاده‌...​

 

[shadab]

تکه نوری در سیاهچاله‌ی تاریکی‌ها می‌شوی!
آن هنگام که دشنه قضاوت‌ها را غلاف کنی؛
با تیر آغشته به خشمت به دیگران آسیب نرسانی؛
و از زندان وابستگی‌هایت به دنیا بگریزی...
اینگونه تو که از پیله بیرون آمده و همانند پروانه‌ای، کائنات را سیر می‌کند با کسی که مانند کرم ابریشمی، در پیله‌ی سیاهی‌ها سیر می‌کند؛ متمایز می‌شوی.

99/12/18​

 

[shadab]

باغبان همراه با پیروانش،
همان تکرار دندانه‌های جبرِ اره، شاخه‌هایی که تابع قبله آن نباشد؛
از درختِ خفته‌ی زمستان گرفته جدا می‌کند اما نمی‌داند؛
در بطن درخت از هر زخم،
جوانه‌هایی قبله‌گو می‌رویند.
99/12/28

 

[shadab]

گسلی در قلب نحیفش، برسر جدال دو قهرمان اسطوره‌اش رخ داده.
و حتی چشم‌های بی‌قرار اشکبارش، این گسل را نابود نمی‌کند!
و آنگاه با هر ضربه شمشیرِ خود دوستی در این پیکار نفرت‌زا، گسل سرزمین دو نیم شده‌ی این طفل را تشدید و او در لبه پرتگاه، در گدازه اختلافات آن‌ها غرق می‌شود.
99/12/28

 

[shadab]

در برهوت روزهای تکراری، روح سلاخی شده‌ام؛
جرعه جرعه از تاریکی باقی مانده‌ی این روزهایم، ل*ب تر می‌کند و در جستجوی ته مانده‌ای از ناامیدی به دنبال دجال روزگار، روانه‌ی خفقان بیشتر می‌شود.

99/12/28