به کافه نویسندگان خوش آمدید
با خواندن و نوشتن رشد کنید و به آینده متفاوتی فکر کنید.در کوچه پس کوچه‌های هفت شهر نوشتن با ما باشید
آخرین فعالیت
-
دانش با حالتی خونسرد، لیوان نوشیدنی‌اش را برداشت و جرعه‌ای نوشید. بعد از مکثی کوتاه نگاهش را به برادرش دوخت: ـ این روزا همه دارن سعی... -
دایان آرام به صندلی تکیه داد؛ با همان نگاه یخ‌زده‌ای که همیشه به وقت تصمیم‌گیری بر چهره‌اش می‌نشست، گفت: ـ فریدمن پاش کج نمیره! دانش با...
-
دانش لحظه‌ای مکث کرد و به دقت به چهره‌ی برادرش نگاه کرد. سپس با صدای آرام و بی‌هیچ تزلزلی پاسخ داد: ـ نه. در حالی که هنوز نگاه دایان به...
-
صدای آرام کارد و چنگال که روی بشقاب‌های چینی کشیده می‌شد، در فضای پرنور و بی‌نقص سالن پیچید. لوستر طلایی آویزان از سقف، نور گرم و ملایمی...
-
آنید آرام با حرکتی سنجیده از روی مبل بلند شد. هنوز بی‌هراس بود؛ هنوز در چشم‌هایش آن نگاه شفاف، خطرناک و عجیب، برق می‌زد. - من دنبال...
-
نه شمشیر کشیده شد، نه حرفی دریده… ولی سکوت، در دل خودش هزار جمله داشت. میکائیل جلوتر آمد، حالا فقط چند قدم با او فاصله داشت. صدایش کمی...
-
هوای دفتر ساکت‌تر از همیشه بود. حتی صدای آسانسور هم با تأخیر نفس می‌کشید. طبقه آخر سکوت غلیظی داشت؛ سکوتی که انگار از دیوارها چکه...
-
پایش که از درِ ملاقاتگاه بیرون آمد، هوا سنگین‌تر از قبل بود. نه از گرما، که از چیزی عمیق‌تر… از جنس حقیقتی که بعد از سال‌ها، بالاخره سر...
-
میکائیل چانه‌اش را روی دستش گذاشت، بی‌آنکه لحظه‌ای پلک بزند: - اشتباهش چی بود؟ مرد نگاهش را پایین انداخت. حالا دیگر صدایش بریده‌بریده...
-
مرد پلک زد. نگاهش به میز افتاده بود، ولی دست‌هایش هنوز بی‌قرار روی سطح سرد فلزی می‌لرزیدند. خندید. خنده‌ای کوتاه، تُند و عصبی. - فکر...
-
سکوت سرد و کشنده‌ای ورودی زندان را بلعیده بود. تنها صدای ضعیف زوزه‌ی باد میان حفاظ‌های فلزی و وزش یکنواخت برگ‌ها درخت‌های پیر اطراف، با...
-
ل*ب‌های مرجان در عکس به نرمی بسته شده بودند، اما چیزی در چشم‌هایش فریاد می‌کشید؛ چیزی که میکائیل پیدایش می‌‌کرد. چیزی که سرد بود و تیز...
-
میکائیل در سکوت درون ماشین نشست. درب به آرامی بسته شد و عماد که پشت فرمان نشسته بود، بی‌هیچ کلمه‌ای موتور ماشین را روشن کرد. عماد به...
-
وکیل دیگر حرفی نزد. فقط سرش را تکان داد، پرونده را بست و از جایش بلند شد. میکائیل نگاهش رد او را دنبال کرد، حس غریبی در دلتنگیِ لحظه‌اش...
-
سوسن بدون اینکه خم به ابرو بیاورد، جرعه‌ای از قهوه را نوشید و فنجان را سر جایش گذاشت. - خونه‌ی پدری همیشه برای پسرها جذابیت داره...
