بدترین ضربهای که میتونی به یه آدم احمق بزنی، اینه که بذاری احمق بمونه. نه بهش فحش بدی، نه تحقیرش کنی، نه حتی ازش انتقام بگیری. اینا راههای راحتیان!
آدم وقتی میفهمه اشتباه کرده، وقتی حماقتش رو میبینه، شانس تغییر داره. حتی اگه نخواد، اون فهمیدن، اون دیدن، آرومآروم مثل خوره میفته به جونش. ولی اگه بذاری توی همون تاریکی بمونه، دیگه شانس نجات نداره. و این، یعنی محکومیت ابدی.
آدم احمق توی حماقتش امنه. راحت نفس میکشه. حتی خوشحاله. چون نه خودش رو میسنجه، نه دنیا رو. بهش چیزی نگو، بذار فکر کنه همیشه حق با اونه، بذار دنیاش کوچیک و بیسوال بمونه. چون وقتی احمق بمونه، نهتنها اشتباهاتش رو ادامه میده، بلکه حتی بهشون افتخار میکنه. اون لحظه دیگه لازم نیست تو کاری کنی. خودش همهچی رو خراب میکنه. خودش، خودش رو میخوره.
آدمی که نمیفهمه احمقه، هیچوقت دنبال فهمیدن نمیره. فکر میکنه مقصد رو پیدا کرده، درحالیکه هنوز توی ایستگاه اولشه. و هر روزی که این توهم ادامه پیدا میکنه، عمق گورش بیشتر میشه. اینو که ببینی، میفهمی هیچ انتقامی سنگینتر از این نیست.
پس بذار احمق بمونه. بذار فکر کنه برندهست. بذار با اطمینان کامل، توی دنیای کوچیک و تقلبیش زندگی کنه. چون وقتی دروغ همهی زندگیشه، همین بزرگترین مجازاتشه.
آدم وقتی میفهمه اشتباه کرده، وقتی حماقتش رو میبینه، شانس تغییر داره. حتی اگه نخواد، اون فهمیدن، اون دیدن، آرومآروم مثل خوره میفته به جونش. ولی اگه بذاری توی همون تاریکی بمونه، دیگه شانس نجات نداره. و این، یعنی محکومیت ابدی.
آدم احمق توی حماقتش امنه. راحت نفس میکشه. حتی خوشحاله. چون نه خودش رو میسنجه، نه دنیا رو. بهش چیزی نگو، بذار فکر کنه همیشه حق با اونه، بذار دنیاش کوچیک و بیسوال بمونه. چون وقتی احمق بمونه، نهتنها اشتباهاتش رو ادامه میده، بلکه حتی بهشون افتخار میکنه. اون لحظه دیگه لازم نیست تو کاری کنی. خودش همهچی رو خراب میکنه. خودش، خودش رو میخوره.
آدمی که نمیفهمه احمقه، هیچوقت دنبال فهمیدن نمیره. فکر میکنه مقصد رو پیدا کرده، درحالیکه هنوز توی ایستگاه اولشه. و هر روزی که این توهم ادامه پیدا میکنه، عمق گورش بیشتر میشه. اینو که ببینی، میفهمی هیچ انتقامی سنگینتر از این نیست.
پس بذار احمق بمونه. بذار فکر کنه برندهست. بذار با اطمینان کامل، توی دنیای کوچیک و تقلبیش زندگی کنه. چون وقتی دروغ همهی زندگیشه، همین بزرگترین مجازاتشه.