L
Lidiya
مهمان
باشه ?
خب الان من اینجا بفرستم یا تو اون تاپیک دفتر تکلیف بود ؟ اون
اول می فرستید اینجا ایراد رو میگم بعد از تایید می ذارید داخل دفتر تمرین یعنی اول اینجا می فرستید.
آخرین ویرایش:
با خواندن و نوشتن رشد کنید,به آینده متفاوتی فکر کنید که بیشتر از حالا با خواندن و نوشتن میگذرد.در کوچه پس کوچههای هفت شهر نوشتن با کافه نویسندگان باشید
باشه ?
خب الان من اینجا بفرستم یا تو اون تاپیک دفتر تکلیف بود ؟ اون
اها مرسیاول می فرستید اینجا ایراد رو میگم بعد از تایید می ذارید داخل دفتر تمرین یعنی اول اینجا می فرستید.
گذاشتم.
بسم الله الرحمن الرحیم
انگار سگ ها با شغال ها مسابقه گذاشته بودند. شغال ها زوزه کشان در تلاش برای پوشاندن پارس سگ ها بودند و کودکی لنگان لنگان از روی مرز های شالیزار جلو میرفت.
یکی دو بار پایش لیز خورده بود و درون شالیزار افتاده بود. باد شامگاهی لرزی بر تن خیس و خسته اش میانداخت. بار اول که درون شالیزار افتاده بود قبل از هر چیز به این فکر میکرد که اگر صاحب شالیزار بفهمد کار نوه عسکر بوده برای آشِی ( پدر بزرگ در گویش گیلکی ) بد میشد. زود از جایش برخاست و دور شد. پای زخمی اش خونریزی داشت و گل خیس زخمش را میسوزاند. کمی جلو تر به یک کَتَم (کلبه ای چوبی در شالیزار ها که شالیکاران در آن استراحت میکنند) رسید. از پله های چوبی اش بالا رفت و گوشه ای خودش را جمع کرد. شاید باید به حرف آشِی گوش میداد. اصلا تقصیر حسین پسر عمویش بود. گفته بود که برویم شکار تُرنگ. ودر نی زار همدیگر را گم کرده بودند. شب بود و همه چیز ترسناک مینمود. برای اولین بار در عمرش احساس تنهایی میکرد. او میترسید!
پیراهنش را بالا زد و زخم شکمش را چک کرد. پارچه را از روی زخم برداشت. هنوز خونریزی داشت. حدود یک ساعت میشد که شغال چنگی به شکمش کشیده بود. و او از ترس جرعت تکان خو*ردن نداشت. داستان شکار شغال را که هر جمعه شب آشِی برایش تعریف میکرد بیاد داشت اما این شغال انگار با شغال قصه آشِی فرق داشت. چشمانش را به کودک دوخت و با پوزه اش پشت گوش کودک را بویید. بعد ها آشِی برایش تعریف کرد که شغال دنبال توله اش میگشت. و شغال بدون اینکه آسیب دیگری بزند رفت.
ماه در شب چهارده تیرماه در آسمان خودنمایی میکرد. کودک کم کم داشت بغضش میگرفت. رو کرد به ماه و گفت:
-من میترسم. تو چی ماه؟ تنهایی تو آسمون نمیترسی؟ اما...اما تو که تنها نیستی. همه مردم هر شب میبیننت و باهات حرف میزنن. تازه ستاره ها هم پیشتن چرا باید تنها باشی؟
از دور دست ها چند دسته نور به چشم میخورد کودک بر خود لرزید. یاد حرف حسین افتاد. حسین میگفت شبها در شالیزار ها از ما بهترون پرسه میزند. برق از سر کودک پرید. از کَتَم پایین آمد و با تمام توان خلاف جهت نور ها دووید. هر بار که به عقب نگاه میکرد نور ها نزدیک تر میشدند. مگر پاهای کوچک زخمی اش چقدر توان دوویدن داشت.
نیم فاصله و نگارش رو دقت داشته باشید اشتباه تایپی نباشه، چون برای اثر اصلی توی نقد و امتیاز دهی تاثیر داره و همین مورد ممکنه باعث کسر امتیاز بشه.از ما بهترونحتی صدا هم داشتن انگار داشتند صدایش میزدند. ناگهان انگار صدای آشِی میآمد.
چراق اشتباه هستش/ چراغ-مهدی؟ مهدی؟
از ما بهترون کی بود؟ آشِی آمده بود دنبالش دوباره بسمت نور راهش را کج کرد. کمی که دووید انگار هیکل چهار شانه آشِی را شناخت و بسمتش دوید. آشِی چراغ قوه را رها کرد و کودک را در آغوش گرفت.
- پیرَ بوم جُن زَکی کوره بُشو بی؟ (پیر شدم بچه عزیز تر از جونم کجا رفته بودی؟)
سلام، چقدر جذاب بود! این قسمتی زندگی خودتون بوده؟چراق قوه در آب شالیزار جلز ولز میکرد...
بین استراحت درس خوندنت بنویس، نشد مشکلی نیست فردا بفرستپریس من امتحان دارم فردا میشه فردا امتحان رو دادم بنویسم بفرستم ؟