آخرین محتوا توسط سایه مولوی

تولدت مبارک ژینای عزیز انشاللّٰه در این سن جدید زندگیت پر باشه از شادی و لبخند حتی یک لحظه‌ هم از ل*ب‌هات دور نباشه💝💝💝🎁🎁🎁🎂🎂🎂🎈🎈🎈

روی پل آن سمت دریا ایستاده بود؛ مثل همیشه لباسی به سیاهی شب به تن داشت و نگاه غم‌زده‌اش به تلاطم دریا خیره بود. این زن که بود؟! هیچ‌کس نمی‌دانست. تنها این را از او می‌دانستیم که هر روز نزدیک غروب اینجا حاضر می‌شود و خیره به دریا می‌نگرد. شایعات زیادش پشت سرش بود؛ یک نفر می‌گفت که دخترک همسرش را...

- من بهشون حسادت می‌کنم؟! خنده‌ی تلخی کرد و ادامه داد: - نه بابا؛ اتفاقاً من خودم بودم که مسبب آشنایی نامزدم با دخترخالم شدم.

پشت میز نشسته بودم و نگاهش می‌کردم. تا کی می‌خواست به این بازی ادامه بدهد؟! نمی‌دانم. - چرا غذات رو نمی‌خوری؟! آه خدایا! حتی صدایش هم شبیه به او بود! سر تکان دادم و گفتم: - می‌خورم. دیگر نمی‌خواستم از افکارم با دیگران حرف بزنم. هرکس که حرف‌هایم را می‌شنید خیال می‌کرد دیوانه‌ام، اما من دیوانه...

درسته این‌که یه چیز خوب و هیجان انگیز توی ذهنته و نمی‌تونی اون رو بنویسی واقعاً سخت و عذاب آوره، اما هیچ چیز بدتر از ازدست دادن یک اثر کامل شده که متاسفانه برای خودم هم به وجود اومده نیست. اون لحظه‌ که زحمات چند ماهت به باد میره و تو عاجزی از برگردوندن نتیجه‌ی تلاشت.

با این‌که ژانر ترسناک رو می‌پسندم ولی زیاد فانتزی دوست ندارم و برام جالب نیست فیلم و سریال طنز

تو هم خیلی بانمک بودی.

چقده گوگولی و بانمک😍😍😍

آبان بود یا آذر دقیق یادم نیست فقط یادمه وسط یه لحظه‌ی زرد و نارنجی برای اولین بار دیدمش. توی پارک بودیم و او در فضای سبز ایستاده و با دوربینی که به گردنش انداخته بود در حال عکس گرفتن از پسر بچه‌ی کوچکی بود. شاید احمقانه بود، اما با همان یکبار دیدنش دلم رفت! دلم رفت برای آن چشمان مشکی و مهربانش،...

این رمان من فایل هم شده امکان صوتی کردنش هست چون من خیلی وقت پیش درخواست صوتی شدنش رو داده بودم . https://forum.cafewriters.xyz/threads/39118/

عشق از همان اول هم جز یک اشتباه چیزی نبود. این را به دیوید گفته بودم و او گفته بود که امیدوارم تو هم یک روز آن عشق یک‌طرفه را تجربه کنی و حالا انگار آرزویش برآورده شده بود. چون این من بودم که دلتنگش بودم، منی که ادعا می‌کردم عشق پوچ و توهم است حالا خود درگیرش بودم.

جاده بی‌انتهاست و درختانش همگی چندیست قربانی پاییز شده‌اند. این جاده به کجا می‌رسد آخر؟! چه کسی می‌داند؟! در این فضای مه‌آلود و اندوه‌‌بار، در این جاده‌ی رو به ناکجا آباد عمریست سرگردانم؛ سرگردانم و یک نفر نیست که چراغ راهم باشد، یک نفر نیست که در این طوفانِ غم و درد همراه و همسفرم باشد...

دارم چشمِ آبی یا سبز؟

بله علاقه به خرید کردن؟

بعضی وقت‌ها علاقه به ورزش؟