نتایح جستجو

نزدیکت می شوم بوی دریا می آید دور که می شوم صدای باران بگو تکلیفم با چشمهایم چیست ؟ لنگر بیندازم و عاشقی کنم یا چتر بردارم و دلبری کنم ؟؟

دل به دریا می‌زنم من، دل به دریا می‌زنی؟ تا توکل بر هر آنچه پیش آید کنیم ~~~~~

وقتی دلت گرفته باشه … تمام آرامش یک ساحل را هم به تو بدهند … باز هم دل تو بارانیست … خیس تراز دریا خراب تر از امواج

من و تو ساحل و دریای همیم اما نه! ساحل این قدر که در فاصله با دریا نیست

آدم ها من را به یاد تو نمی اندازند ، اینجا هیچکس شبیه تو نیست دلم که تنگ می شود برایت ، کنار آتش می نشینم و دریا میکشم و به درختان فکر می کنم

دریای شورانگیز چشمانت چه زیباست آنجا که باید دل به دریا زد همین جاست

میدونی دریا چرا دریا شد؟ به خاطر موجاش اگه موج نداش هیچ وقت دریا نمی شد، من یه دریام و تو موجهای منی

هفت دریا را برایت غرق خون آورده‌ام آسمان را پیش پایت سرنگون آورده‌ام نام زیبایت زبانم را چنان در بند خواست کز زبونی واژه ها را واژگون آورده‌ام گفته بودی دل بیاور تا تو را باور کنم گفته بودی دل، ولی دریای خون آورده‌ام هرچه می بینی همینم، بیش از این از من مخواه صورت بیرونی‌ام را از درون...

مد چشمت بی شتابم می کند موج این دریا حبابم می کند باز لبخند تو می گوید بیا باز می آیم ، جوابم می کند مانده ام سر گشته در یک انتظار تا غمت کی انتخابم می کند

هر لحظه زیبا می‌شوی هم‌رنگ دریا می‌شوی افکار بی‌اندیشه را در دیده جویا می‌شوی ~~~~~

گوهر اشکم نگر از رشک عشق وز صفا و موج آن دریا مپرس « مولانا »

چنان مشتاقم ای دلبر به دیدارت که از دوری برآید از دلم آهی بسوزد هفت دریا را « سعدی »

در قایق سرگشته این ماه هلالی من هستم و یاد تو و دریای خیالی لین گوشه همان گوشه و این میز همان میز جای ل*ب تو مانده بر این ساغر خالی

گریه حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق کاندر این دریا نماید هفت دریا شبنمی « حافظ »

نیست پروا تلخ‌کامان را ز تلخی‌های عشق آب دریا در مذاق ماهی دریا خوش است

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم و اندر این کار دل خویش به دریا فکنم از دل تنگ گنهکار برآرم آهی کآتش اندر گنه آدم و حوا فکنم مایه خوشدلی آن‌جاست که دلدار آن‌جاست می‌کنم جهد که که خود را مگر آنجا فکنم بگشا بند قبا ای مه خورشید کلاه تا چو زلفت سر سودا زده در پا فکنم « حافظ » ~~~~~