انجمن شعر و ادب

◇◆◆ چه خیال است، که دیوانه و شیدا نشویم؟ بوی مُشکیم، محال است که رسوا نشویم عشق، ما را ،پی کاری به جهان آورده است ادب این است، که مشغول تماشا نشویم.. ،صائب تبریزی

در میکده دوش، زاهدی دیدم مس*ت تسبیح به گردن و صراحی در دست گفتم: ز چه در میکده جا کردی؟ گفت: از میکده هم به سوی حق راهی هست

تا کی فروشم آخر بی سود گوهر مهر هر چند گفته باشم من دوستم زیان را من بلبل بهشتم اما درین گلستان در روز بد نهادم بنیاد آشیان را #عرفی_شیرازی

.

انجمن کافه نوییندگان ده سال بعد از حال این روزام با کافه های بی تو درگیرم گفتم جهان بی تو یعنی مرگ ده سال ِ رفتی و نمی میرم ده سال بعد از حال این روزام تو توی آغو*ش یکی خوابی من گفتم و دکتر موافق نیست تو بهتر از قرصای اعصابی ده سال بعد از حال این روزام من چهل سالم می شه و...

شانه خالی نمی ‌كنم ، زیرا با تو همواره رو به رو هستم باش تا صبح دولتم بدمد شانه خالی نكن، بگو هستم !

شرح دلتنگی من بی تو فقط یک جمله‌ست تا جنون فاصله ای نیست از اینجا که منم... [مهدی اخوان ثالث]

انجمن کافه نویسندگان اشتباه می‌کنند بعضی‌ها که اشتباه نمی‌کنند! باید راه افتاد، مثل رودها که بعضی به دریا می‌رسند بعضی هم به دریا نمی‌رسند. رفتن، هیچ ربطی به رسیدن ندارد!

وقتی تمام جاده ها را به سوی خانه ات پیاده بال میزنم پشت پنجره خوابت بگیرد دلتنگ میشوی یا کتاب میخوانی؟ پرواز هم مثل شنا به جایی بند نیست دستم را بگیر تو را یاد بگیرم بانوی زیبای من!

چیز بدی نیست جنگ شکست می خورم اشغالم میکنی..

تمام اتفاقاتِ روى كره ىِ زمين، دليل ميخواهد جانم.. از صبح كه چشمانت را باز ميكنى تا شب كه روى هم ميگذاريشان بايد دليل داشته باشى... باور كن بايد يك نفر باشد، كه زندگى ات را به جريان بياندازد.. يك نفر كه حدِ فاصلِ مبداء و مقصدهايت ، دلش برايت هزار راه برود.. آنها كه يار ندارند زندگى نميكنند،...

در گوش دلم گفت فلک پنهانی حکمی که قضا بود ز من میدانی در گردش خویش اگر مرا دست بدی خود را برهاندمی ز سرگردانی

ای جان جهان جز تو کسی کیست بگو بی‌جان و جهان هیچ کسی زیست بگو من بد کنم و تو بد مکافات دهی پس فرق میان من و تو چیست بگو -مولانا-

تارهای بی‌کوک و کمانِ بادِ ولنگار باران را گو بی‌آهنگ ببار! غبارآلوده، از جهان تصویری باژگونه در آبگینه‌ی بی‌قرار باران را گو بی‌مقصود ببار! لبخندِ بی‌صدای صد هزار حباب در فرار باران را گو به‌ریشخند ببار! چون تارها کشیده و کمان‌کشِ...