شاعران بلژیکی

در لابلای شب می‌لرزد، دریای ژرف، گنگ و قیرگون که نا گاه ماه در میانه‌اش می‌درخشد. ماه از ژرفای دریا گل‌های رنگ پریده، بلند و شکننده را که روی آب می‌آیند، می‌شکفند و نقش خود را درروشنایی نا بسودنی‌اش به تماشا می‌نشینند بسوی خود می‌کشد. با شکوفایی اسرار آمیز مانند یک حس فناپذیر سپید...