شعر اشعار نیکی فیروزکوهی

[Kallinu]

انجمن کافه نویسندگان

می‌ توانستم گیلاسم را تا نیمه از شر*ابِ کهنه پر کنم

می‌ توانستم یکی‌ از آن آهنگ‌های قدیمی‌ را بگذارم

و آرام آرام خم*ارِ نوستالژی روزگارِ خوب شوم

می‌ توانستم پا برهنه

کوچه‌های باریکِ باغ را بدوم

می‌ توانستم دامنم را پر از شکوفه‌های یاس کنم

و م*ست شوم ...

م*ستِ م*ستِ م*ست

اما پشتِ این پنجره، رو به دریا نشستم

و برای تو شعر نوشتم

م*ست شدم ...

م*ستِ م*ستِ م*ست.

 

[هـور]

همیشه آخرین سطر برایش می‌‌نوشتم

"روزی بیا که برایِ آمدن دیر نشده باشد"

می‌ نوشتم

"روزی بیا که هنوز دوستت داشته باشم، که هنوز دوستم داشته باشی‌"

می‌ نوشتم

"در نبودنت به تمام ذرات زندگی‌ کافر شده ام، جز ایمان به بازگشت تو"

امروز برای شما می‌‌نویسم

یقینا آمده است

ولی‌ روزی که من از هراس دیوارها

خانه را که نه

خودم را ترک کرده بودم



| نیکی فیروزکوهی |

 

[هـور]

همیشه آخرین سطر برایش می‌‌نوشتم
"روزی بیا که برایِ آمدن دیر نشده باشد"
می‌ نوشتم
"روزی بیا که هنوز دوستت داشته باشم، که هنوز دوستم داشته باشی‌"
می‌ نوشتم
"در نبودنت به تمام ذرات زندگی‌ کافر شده ام، جز ایمان به بازگشت تو"
امروز برای شما می‌‌نویسم
یقینا آمده است
ولی‌ روزی که من از هراس دیوارها
خانه را که نه
خودم را ترک کرده بودم

| نیکی فیروزکوهی |