دلنوشته بگذار همه بدانند | اثر MahsaMHP کاربر انجمن کافه نویسندگان

[MHP]

***
عکس نحسش را برمی‌دارم و بدون اندکی درنگ به پایین برج بی‌شعوری پرت می‌کنم.
بگذار همه بدانند، فقط کنار من لبخند نمی‌زدی!
بگذار همه ببینند.
چه ترسی داری؟
این‌که به کاسبی عوض کردن عشقت لطمه‌‌ای بخورد؟
بگذار در هوا تاب بخورد یک شهر چهره نحست را از نظر بگذرانند.

 

[MHP]

***
به زیر پای خود چشم می‌دوزم... .
یک طبقه از برج بی‌شعوری‌ پایین آمدم.
ولی هنوز هم طبقات آخر برج بی‌شعوری‌ام!
بگذار همه بدانند:
من برج بی‌شعوری را با عشق فتح کردم!

 

[MHP]

***
صدای گوش خراش قانون چنین مغزم را متلاشی می‌کند، که دستم را به دور گردنش می‌پیچم.
اسمت چه بود؟ قانون دنیا!
چه اسم نافرخنده‌ای؟
تو را قبل از خود به استقبال نویسنده بی‌رحمت می‌فرستم.

 

[MHP]

***
روزی که با لبخند گفتی:
- عشق یعنی نرسیدن.
فکر این‌جایش را نمی‌کردی؟
روزی که گفتی جان به پاهایت بده و بدو!
وقتی رسیدم و جلوم دوراهی قرار دادی؟
وقتی صدای قهقه‌ات تنم را لرزاند... .
فکر این‌جایش را نمی‌کردی؟
برج بی‌شعوری من از هیچ‌چیزی به غیر از بی‌شعوری پُر نشده.
تکریر هر سخنم را به من گوش‌زد می‌کند،
گویی قصد دارد حرف‌هایم راه به سمتم پرت کند و بگوید:
- حرف‌هایت ارزانی خودت!

 

[MHP]

***
قانون دنیا!
زجه بزن، زجه بزن که زیباترین وجه دنیا مقابل من است!
چه‌خبر از آرزویت که اندکی پیش در آغوشش گرفتی؟
له کردن قلبم را می‌گویم.
قبل از این‌که تو برای من لهش کنی، خودم لهش کردم.

 

[MHP]

***
همیشه این گیتی به مراد دل تو گذر نمی‌کند.
این را هم بگذار همه بفهمند!
بیا رزومه کاریت را برای من بازگو کن.
فقط برای زندگی خودم را، نه!
برای هم‌مانند‌های من که حساب‌شان از دستت در رفته!