بیوگرافی سیروان خسروی| خواننده ایرانی

[جوجـــه طـــلا]

 

[جوجـــه طـــلا]

-آثاری که برای دیگران ساخته ای خیلی فراگیرتر از کارهای خودت شده اند. موافقی؟



بله.



-دلیلش چیست؟



دلیلش این است که پیشرفت من در خوانندگی، با شیب کمتری بوده است و من تازه دارم راهم را به عنوان خواننده پیدا می کنم. تازه فهمیده ام که چه بکنم تا موفق تر شوم. وقتی من با خواننده ای کار می کنم هدفم این است که آن آهنگ موفق شود. من قطعاً می توانم همان کاری که برای یک خواننده ی دیگر می سازم



تا همه گیر شود، برای خودم هم بسازم. ولی در کارهای خودم، هنوز به دنبال تجربه هستم. ماجراجویی را دوست دارم. یکی از دلایل اینکه خواننده شدم این بود که سبکی که خودم دوست دارم را ارائه کنم. من نمی توانم سبک مورد علاقه ی خودم را به خواننده ی دیگری تحمیل کنم.




-پیشنهاد هم نکرده ای؟




آن اوایل چرا، سال 1380 من این کار را کردم. آن موقع روابط کمی محدود بود و شاید کسی قبول نمی کرد. زیاد پیشنهاد نمی کنم، چون خواننده خودش باید بداند که چه می خواهد بخواند و من نمی توانم یاد بدهم آنگونه که من دوست دارم بخواند، شاید خودش جور دیگری دوست داشته باشد.




کاری که من دوست دارم اینی است که در آلبومهای خودم و تک آهنگهایم می شنوید. برای خودم جالب است که وقتی آهنگهای آلبوم اول و کارهای جدید را می شنوم، احساس می کنم تغییراتی در کارم ایجاد شده است. این مسیر ماجراجویی را دوست دارم. هنوز هم فکر می کنم خیلی کارها هست که باید انجام دهم.

 

[جوجـــه طـــلا]

 

[جوجـــه طـــلا]

-پس ما همچنان باید از سیروان توقع کارهای جدید داشته باشیم…

بله، قطعاً. من خیلی چیزها یاد گرفته ام، ولی احساس می کنم باز هم باید تغییراتی در کارم انجام دهم. یعنی ممکن است چهار سال دیگر من جور دیگری کار کنم.

-در همکاری هایی که داشتی، کدامشان بیشتر به سلیقه ات نزدیک بوده و آنها را دوست داشته ای؟

اکثر کارهایی که با خواننده های خوب کرده ام را دوست دارم؛ رضا صادقی، زانیار، احسان خواجه امیری، شهاب رمضان، بهنام صفوی، مهدی یراحی و امیر یگانه.

 

[جوجـــه طـــلا]

-اینکه وقتت محدود است و سال گذشته هم مشغول خدمت سربازی بودی، تأثیر منفی در کارهایت داشته؟

قطعاً بی تأثیر نبود. بعضی کارها دقیقه نودی انجام شده اند. اما در یک سال گذشته، به جز کارهای خودم، کنار مهتاب (زانیار و میلاد درخشانی)، شکوه جاودان (میثم ابراهیمی) و هم سنگر (شهاب رمضان) را خودم خیلی دوست دارم و فکر می کنم به اندازه ای کار خوب انجام داده ام که نگویند افت کرده ام.

-چقدر از تنظیم های زانیار راضی هستی؟

جدیداً خیلی زیاد. به زودی یک سری کارهای خوب از او منتشر می شود.

-از بین کارهایی که منتشر شده چطور؟

قطعه ی «باور» که برای بهنام صفوی تنظیم کرده و آهنگ «زندگی همه همینه» با صدای خودش را دوست دارم.

به نظرت زانیار در تنظیم دنباله روی توست یا استایل خودش را دارد؟

زانیار ایده های خودش را دارد. حتی بسیاری از ایده های تنظیم من از زانیار است. ولی واقعیتی که الان وجود دارد این است که تقریباً اکثر تنظیم کننده های امروز دنباله روی من هستند. حالا این حرف را به حساب هر چه که میخواهید بگذارید.

 

[جوجـــه طـــلا]

وقتی آلبوم اولت منتشر شد، خیلی ها این نظر را داشتند که از زمان خودش جلوتر بود. فکر می کنی ساعت 9 هم این ویژگی را داشت؟

به نظرم ساعت 9 هم جلوتر بود. چون فاصله ی حدوداً چهار ساله ای بین دو آلبومم بود، دوست داشتم همه ی کارهایی که بلدم را انجام دهم. هنوز هم وقتی تک تک قطعات آن را گوش می کنم، برایم تازگی دارد و راضیم. اما وقتی قطعات آن را پشت سر هم و در قالب مجموعه ی «ساعت 9» گوش می کنم، فکر می کنم اشتباه کردم.

چون در آن آلبوم چند سبک مختلف استفاده شده است که بعضاً به هم ربط ندارند. مثلاً «چه حالی داره» Eurodance است، «امروز میخوام بهت بگم» پاپ-راک دهه هفتادی است، «آره» نوعی Reggaeton ایرانی است، «زندگی همین امروزه» یک قطعه ی راک است، «منو نگاه کن» الکترونیک است…

می بینید که آهنگها چند دسته هستند. به نظرم «دلم گرفته، زندگی همین امروزه، امروز میخوام بهت بگم و اون روزا» کارهایی هستند که در کنار هم قرار می گیرند و بقیه ی قطعات آلبوم هم در یک دسته ی دیگر.

-این تنوع و چند دستگی چه دلیلی داشت؟

دلیلش این بود که دوست داشتم آن انرژی ای که در آن چهار سال سرکوب شده بود را خالی کنم. چون ذره ذره بیرون نیامد و یکجا عرضه شد.

 

[جوجـــه طـــلا]

-چه زمانی متوجه یکدست نبودن قطعات شدی؟

این را بعداً فهمیدم که کارها یکدست نبوده، حتی همان سال که آلبوم منتشر شد من متوجه این نکته نبودم، اما الان وقتی به آن قطعات گوش می دهم این مسئله را حس می کنم.

-در مورد آلبوم جدیدت چطور عمل کرده ای؟

به نظر خودم «جاده ی رویاها» خیلی پخته تر است. چون بر خلاف دو آلبوم قبلی، کاملاً یکدست است. نه اینکه آهنگها شبیه هم باشند، بلکه فضای فکری و موسیقایی یکسانی را به شنونده القا می کند.

-سیروان، چرا اینقدر تنظیمهایت گران است؟

چون من کم کار می کنم.

 

[جوجـــه طـــلا]

-آنچنان کم کار هم نیستی!

چرا؟ من سال گذشته فقط 9 آهنگ برای دیگران تنظیم کردم.

یعنی هر کسی کمتر کار می کند باید تنظیم هایش گرانتر باشد؟!

من کمتر کار می کنم چون برای آهنگها وقت بیشتری می گذارم. مثلاً آهنگ «هم سنگر» شهاب رمضان را در نظر بگیرید. من قبلاً کاری در این فرم تنظیم نکرده بودم. پس حتماً وقت و انرژی ویژه ای روی آن گذاشته ام. شاید من آن آهنگ را در سه روز تنظیم کرده باشم، اما حدود دو ماه به آن فکر می کردم.

وقتی شهاب ملودی اش را آورد قرار بود این قطعه، آرام باشد. اما من گفتم وقتی اسم جنگ می آید دوست دارم کار “هارد راک” باشد و یک چنین تمی در ذهنم بود. تا حدودی هم تحت تأثیر کارهای کاوه یغمایی است. خودم این کار را خیلی دوست دارم و ملودی ترجیع بندش را هم خودم ساخته ام.

با پُر کاری مخالفی؟

اگر زیاد کار کنی، نمی توانی هر روز کار جدیدی ارائه کنی، مجبوری مدتی کار نکنی تا ذهنت از ایده های جدید انباشته شود. زیاد کار کردن ممکن است پس از مدتی باعث شود دیگر چیزی به ذهنت نرسد. برای همین من خیلی وقتها هیچ کاری نمی کنم، فقط فکر می کنم، مخصوصاً در سالهای اخیر. به همین خاطر تنظیم هایم در دو-سه روز انجام می شوند.

 

[جوجـــه طـــلا]

نوروز امسال بالاخره پای سیروان هم به تلویزیون باز شد. دلیل اینکه «بهار نزدیکه» در برنامه سال نو پخش نشد چه بود؟ مشکل خاصی وجود داشت؟

در دقایق آخر اعلام کردند که وقت کم است و نمی توان کار را پخش کرد. دلیل خاصی نداشت.

-یکی از ویژگی های موسیقی پاپ ما این است که تعداد زیادی از آهنگسازها و تنظیم کننده های خوبمان، خودشان هم خواننده شده اند. فکر می کنید این خوب است یا بد؟

در موسیقی ما هر کسی می تواند خواننده شود. حداقل آهنگسازها و تنظیم کننده ها یک سری اطلاعاتی از موسیقی دارند و فکر می کنم حق هم دارند وقتی می بینند کسی که هیچ چیزی از موسیقی نمی داند خواننده شده است، چرا آنها که در موسیقی سررشته دارند خواننده نشوند؟ موفقیت در موسیقی پاپ ما به شانس وابسته است و طبیعیست که هر کسی دوست دارد شانسش را امتحان کند.



فکر می کنم دلیل دیگرش این است که یک آهنگساز یا تنظیم کننده، نمی تواند به اندازه ی یک خواننده معروف شود.

بله، و نمی تواند به اندازه خواننده پول در بیاورد. متأسفانه در ایران اینطور است که حق و حقوق آهنگساز، تنظیم کننده و شاعر خورده می شود. همه جای دنیا یک آهنگ تا لحظه ای که فروخته می شود، یعنی حتی 30 سال بعد از انتشارش، بسته به نوع قراردادشان درصدی از فروش آن آهنگ یا آلبوم به تک تک عوامل سازنده ی آن اختصاص می یابد.

در کنسرت ها هم همینطور است. اما در ایران که اینطور نیست. شاید خواننده تا سالها از یک آهنگ پول در بیاورد، اما درآمد آهنگساز آن به همان دستمزد اولیه ای که گرفته محدود می شود و پس از آن، خواننده و احیاناً شرکت صاحب امتیاز اثر از آن پول در می آورند.

-فکر می کنی موسیقی ما برای رسیدن به شرایط ایده آل چه چیزی کم دارد؟

فضای باز. اگر فضا باز شود، به تدریج مشکلات هم برطرف خواهد شد. باید دید کدام کشورها موسیقیشان پیشرفته است. در همه ی آنها قانونهایی وجود دارد. هیچ اتفاقی خود به خود نمی افتد و پشت هر اتفاقی یک استراتژی هست. هر وقت آزادی عمل کافی وجود داشته باشد، پیشرفت را به دنبال خواهد داشت.

الان اگر وضعیت غذا و رستورانهای ما را با رستورانهای خارجی مقایسه کنید، می بینید که وضع رستورانهای ما عالی است و حتی با بهترین رستورانهای دنیا برابری می کند. هر روز رستورانهای جدید باز می شود و به تعداد زیاد مشغول فعالیت هستند و چون فضای رقابتی ایجاد می شود، مجبورند کیفیت کارشان را بالا ببرند

تا مشتری بیشتری جلب کنند و در نتیجه پیشرفت می کنند. به همین دلیل که در این بخش پیشرفت کرده ایم، در موسیقی پیشرفت نکرده ایم. چون فضای موسیقی بسته است.

 

[جوجـــه طـــلا]